Ouders...

Wat vinden jullie van je ouders?

Ik vind dat die van mij best meevallen :) , ik mag van m'n vader wel veel meer... (Ze zijn gescheiden).

Ik heb er wel af & toe (mmm eigelijk redelijk veel :$ ) ruzie mee, mr ja, dat is (hoop ik ;) ) wel normaal, zeker?!

Tja...op me vader was ik altijd heel dol, maar die is helaas dood.
En me moeder...ach...tja...ik weet niet

Mijn moeder is mijn beste vriendin, anders kan ik het niet zeggen...Mijn vader is zeeman en zie ik niet zo veel maar ik ben evengoed gek op hem. Natuurlijk hebben we altijd wel onze probleempjes gehad, maar de laatste jaren gaat het steeds beter en we zijn gewoon een hele hechte famillie, altijd al geweest...
Het word overigens ook wel makkelijker met je ouders om te gaan naarmate je ouder word, de beste manier om ouders te laten merken dat je iets aankunt is je in hun ogen zo volwassen mogelijk te gedragen. Zo is het makkelijker om je los te laten.

Ik zie mijn ouders eigelijk nooit, ik ben al zelfstandig genoeg om veel dingen zonder mn ouders te kunnen :) Ik woon nog wel thuis maar ik ben weinig thuis.. Alleen tijdens eten en slapen ben ik thuis eigelijk :) Maar gewoon laten zien dat je volwassen ben, dan vinden ze heel veel prima bij mij eigelijk:)

Mijn moeder is de belangrijkste persoon in mijn leven..Ook omdat ik zo`n moeilijk kind ben met zoveel problemen en nog 3 zussen heb die ook veel problemen hebben (Gehad)..Zij heeft er eigenlijk altijd alleen voor gestaan, omdat wij nooit echt een band hebben gehad met onze vader..Ik ben in het weekend bij hem, maar thats it..

Me ouders zijn ook gescheiden

Hmm met me moeder heb ik het nooit kunnen vinden..met me vader eigenlijk ook niet.

Maar je moet wat he

Mijn moeder is soms ontzettend irritant, maar meestal wel oke!

met mijn moeder kan ik het meestal wel goed vinden eigenlijk af en toe een meningsverschil maja dat is ook wel goed denk ik. mijn vader zie ik maar 1 keer per week maar daar kan ik het ook wel goed mee vinden al is dat iets oppervlakkiger dan met mijn moeder

niks mis mee, geen ruzie, ik mag zo ongeveer alles doen. prima leventje hier:thumbsup:

aan de ene kant heb ik heel veel vrijheid. en aan de andere kant wordt ik heel strikt gehouden.. ik moet me nu eenmaal aan hun regels van het huis houden :/ en dat leidt wel eens tot de nodige conflicten.

Zeuren die van jou ook als je je gaan aftrekken tijdens het avondeten als je zus(je) een leuke vriendin meeneemt?

Mijn ouders zijn heel makkelijk. :Y)
Ze laten me genoeg vrij..
Ook nooit geen grote ruzies gehad ofzo, alleen akkefietjes, maar dat heeft iedereen wel denk ik. ;x
Mjah, kan iig heel goed met ze omgaan. :)

lekker serieus ben je :Y)

Vader en moeder zijn depressief, en met mij gaat het ook niet bepaald geweldig. Ik heb erg vaak ruzie, word er zo langzamerhand echt gek van.. Elke keer als ik weer ruzie heb wil ik weglopen, maar ik krijg de kans gewoon niet. En ze hebben ook hun goeie kanten..
Nou zou je wel denken: oh, meisje van 15, in de puberteit, heeft af en toe ruzietje met ouders, niks mis mee. Maar ik heb het vergeleken met vrienden, daar hebben ze nie 5 keer per week ruzie.. Maargoed, ik weet niet waarom ik dit hier allemaal neerzet

Ik heb niet echt vaak ruzie thuis...
Ik kan wel snel serieeeeusss boos worden, maar als je me dan wat gerust laat, gaat het vanzelf snel over.

De ruzie word ook meestal begonnen door mij :p *drukmakertje is*

Heb wel redelijk vaak wat ruzie thuis. Ligt dan vrijwel altijd ook aan mij O-)

soms vergeet ik dat ik ze nog heb
ze verstaan mij compleet niet
ergens is het misgelopen
rond ik 13 jaar was
al wat ze nu nog doen
is me afbreken, zeggen wat ik verkeerd doe, vertellen hoe slecht al men vrienden dan wel niet zijn, ....
het is altijd slecht
nooit goed
haal ik voor punten een 7 dan had ik maar moeten zien dat ik een acht had
majah voor de rest
ik praat niet echt veel met hen, zun niet met mij
ik ben ze wel dankbaar voor het eten en onderdak
maar dat is ook al wat ik hier nog doe
eten en slapen (allee meer gewoon op men kamer zitten)

De verhalen van BlackMystery en Sunglasses herken ik wel. Ik had ook veel ruzie, en dat lag echt niet alleen maar aan mij en de puberteit, mijn ouders vonden gewoon geen goede balans in opvoeden en loslaten.
Ik heb hard gevochten voor mijn vrijheid en ik heb em gekregen. Veel geluk gehad, maar toch, ik heb er echt hard voor moeten knokken.
Nu heb ik een vrij goede band met mijn ouders, ze laten me vrij, soms eens een ruzietje maar ik kan, en mag me nu tenminste verweren en dan luisteren ze ook echt naar me (vroeger nooit, ze gingen ervanuit dat een 15jarige niet zoveel zinnigs te zeggen heeft maar alleen tegendraads probeert te zijn :rolleyes: )

Het kan anders. En als het echt niet lukt geef je gewoon op en wacht je tot je op jezelf kan. Pijnlijker kan et niet maar als ouders echt niet voor rede vatbaar zijn kom je ook nergens :no:
Rare wezens he, ouders... en nou maar w88 tot je dr zelf 1 wordt, dan is et ineens best wel moeilijk :x :p

Mijn ouders zijn best tof..
Heb er natuurlijk zoals iedere jongere wel eens tramelant mee. maarja..

Ze zeggen dak eigenwijs heb, maar dat heb ik van ne moeder :thumbsup: