We hebben het met natuurwetenschappen over Seks, alleen ik snapte er niet veel van. Uiteindelijk had ik voor een vriendin een verhaaltje gemaakt, misschien handig als jij het ook niet snapt, het gaat over de eicel die een baby word.
Ik heb een moeder want...
Ik ben ooit geboren.
Geboren uit de buik
Er was eens een eicel die werd gevangen door een folikel. Door de lieve hormonen, werd de folikel groter, en barste open. Eitje was vrij. Ze sprong door een buis, die de eileider heet. Daar kwamen miljoenen zaadcellen. Ik dacht al: "Wat hobbelt het hier." Eentje ging door mijn schild, en van schrik sloot ik hem af. Zijn staart zat ertussen en brak af. Hij ging naar mijn kern, en we werden samen een. We deelden onszelf door twee. Dit voelde heel raar. Het ging steeds opnieuw. We zweefden met al onze cellen naar de baarmoeder. Daar nestelden we ons in, omdat er genoeg progesteron was. Vanaf toen heetten we samen: Embryo. Ineens kregen we armpjes en beentjes, een hoofd en een rompje. "Help, nu word ik lelijk, ik was zo mooi." we groeiden maar door, en werd steeds groter, en dus ook lelijker. we kregen organen, en hadden voeding nodig. Dat kregen we door een slangetje die aan mijn rompje vastzat. Toen ik daar ongeveer 270 dagen zat, dus bijna 9 maanden, merkte ik een grote verrandering op. We kwamen los van de baarmoeder! We gingen door een buis, een andere buis als de eerste. Deze heette de vagina. Ik drukte mezelf er doorheen, en kreeg hulp van rare dingen om me heen. Ik kwam eruit, en het vlies was van me af. Ik genat nog steeds van het voedsel dat ik kreeg, toen opeens de navelstreng werd doorgeknipt. Ik kreeg even geen zuurstof meer binnen, totdat ik ontdekte dat ik het met mijn hoofd kon ademhalen. Zo groeide ik op, van baby tot peuter, en tot kleuter, daarna kind, Puber en volwassenen. Ik was verliefd en we gingen onveilig naar bed. We kregen een meisje en hielden veel van haar. Ik werd ouder, en merkte langzaam wat ècht belangrijk voor me was.
Hoop dat je er wat aan hebt, me vriendin snapte het nu :thumbsup:
Ik heb een moeder want...
Ik ben ooit geboren.
Geboren uit de buik
Er was eens een eicel die werd gevangen door een folikel. Door de lieve hormonen, werd de folikel groter, en barste open. Eitje was vrij. Ze sprong door een buis, die de eileider heet. Daar kwamen miljoenen zaadcellen. Ik dacht al: "Wat hobbelt het hier." Eentje ging door mijn schild, en van schrik sloot ik hem af. Zijn staart zat ertussen en brak af. Hij ging naar mijn kern, en we werden samen een. We deelden onszelf door twee. Dit voelde heel raar. Het ging steeds opnieuw. We zweefden met al onze cellen naar de baarmoeder. Daar nestelden we ons in, omdat er genoeg progesteron was. Vanaf toen heetten we samen: Embryo. Ineens kregen we armpjes en beentjes, een hoofd en een rompje. "Help, nu word ik lelijk, ik was zo mooi." we groeiden maar door, en werd steeds groter, en dus ook lelijker. we kregen organen, en hadden voeding nodig. Dat kregen we door een slangetje die aan mijn rompje vastzat. Toen ik daar ongeveer 270 dagen zat, dus bijna 9 maanden, merkte ik een grote verrandering op. We kwamen los van de baarmoeder! We gingen door een buis, een andere buis als de eerste. Deze heette de vagina. Ik drukte mezelf er doorheen, en kreeg hulp van rare dingen om me heen. Ik kwam eruit, en het vlies was van me af. Ik genat nog steeds van het voedsel dat ik kreeg, toen opeens de navelstreng werd doorgeknipt. Ik kreeg even geen zuurstof meer binnen, totdat ik ontdekte dat ik het met mijn hoofd kon ademhalen. Zo groeide ik op, van baby tot peuter, en tot kleuter, daarna kind, Puber en volwassenen. Ik was verliefd en we gingen onveilig naar bed. We kregen een meisje en hielden veel van haar. Ik werd ouder, en merkte langzaam wat ècht belangrijk voor me was.
Hoop dat je er wat aan hebt, me vriendin snapte het nu :thumbsup: