verliefd, niet verliefd of gewoon veel geven om???

[Jobbe]

Heyz, ik weet niet of dit hier thuishoort, of in de rubriek over liefde enzo. En het is een beetje lang, maar het is ook best een redelijk complex verhaal :? Sorry dus als het een beetje lang is.

Een tijdje geleden heb ik via het internet een meisje leren kennen. Al redelijk snel konden we goed met elkaar opschieten. De reden hiervoor was dat ze in de steek gelaten werd door haar vriendje (en door een goede vriend), net op een moment dat haar iets ergs overkwam. We hebben dus heel veel gepraat via de telefoon en kwamen eigenlijk steeds dichter tot mekaar. Enige probleem is dat zij 15 is, en ik 26 :( maar op een of andere manier was dat helemaal geen probleem om zo goed met elkaar op te kunnen schieten.
Maar goed, we hebben mekaar een keer gezien en ontmoet, wat allemaal heel gezellig was :). Alleen, we werden verliefd op mekaar en dat was eigenlijk niet de bedoeling. Het grootste probleem is het leeftijdsverschil uiteraard, en haar ouders zouden het nooit goedkeuren als zij een relatie met mij zou krijgen. En dat kan ik me ook goed indenken. Ik weet dat mijn liefde voor haar echt oprecht is/was, en die van haar ook. Dikwijls hebben we mekaar verzucht: als ik 23 was, en zij 18, dan was het allemaal een stuk makkelijker :'( :'( :'(

We hebben mekaar nog een paar keer gezien, wat steeds wel in het geheim moest gebeuren. Dan zei ze dat ze uurtje bij een vriendin was ofzo.
Allemaal heel gezellig, en in de tussentijd is de verliefdheid echt meer en meer omgezet in een heel erg houden van (whatever that maybe), dus wat het vrienden zijn betreft maak ik me geen zorgen. Met andere woorden, ik ben voor haar een beetje de beste vriend geworden in die tijd.

Echter, ze is een gozer tegengekomen die meer van haar leeftijd is. Dat wilde ze zeg maar verliefd op worden, zodat zij met mij op een gewone (wel hele close) vriendschappelijke manier om kon blijven gaan. Allemaal leuk en aardig, enige probleem is dat ik toen dat ''bekend'' werd nog verliefd op haar was. Nu ben ik dat misschien nog wel een beetje. Enfin, die jongen heeft ze een paar dagen terug gezien, en het leek/lijkt erop dat het een relatie wordt. Alleen doet hij een beetje vaag: hij stuurt haar zowel lieve sms-jes, alswel sms-jes met dingen als niet te hard van stapel lopen. En vandaag hoorde ze via via dat hij er een andere vriendin op na zou houden.
Het punt is dus ik nog best veel met haar bel, en al die verhalen dus te horen krijg. Enerzijds vind ik dat wel ok, want ik mag haar echt supergraag en praat graag met haar. Maar anderzijds, tja, ik voel toch nog wel iets voor haar, en het doet me dus wel wat pijn als ze verteld hoe gezellig het was bij de eerste ontmoeting.

Moet ik nog wel zoveel contact met haar hebben? We spreken mekaar nu wel een paar keer per dag. Niet altijd even lang, maar toch lang genoeg. We bellen eigenlijk nog best vaak, gewoon om even te praten, samen naar wat muziek te luisteren via de telefoon, allemaal van dat soort kleine dingen. Dan lijkt het er soms op dat ze meer om mij geeft dan om die nieuwe gozer. En dan krijg ik weer een beetje de vlinders. Vooral als ze zegt dat ze me heel erg mist.
Maar omdat zij voor mij echt heel veel betekend, omdat ik echt van haar houd (als vriend), en omdat ze me echt veel heeft gegeven door te luisteren, te praten over mijn eigen sores enzo, vind ik het gewoon niet te doen om geen contact meer met haar te hebben.

En ik weet niet goed wat ik voor haar voel. Misschien klink ik wel heel verliefd, en dat ben ik wellicht ook nog wel. Maar ik geef ook gewoon veel om haar, omdat we zoveel met elkaar gepraat hebben, en toch over hele persoonlijke (nare) dingen hebben gepraat.

Soms, heel soms als het donker is, dan bekruipt mij het gevoel dat ze me gewoon wat aan het lijntje houdt. :'( :'( :'(

Uhm, dat is een beetje het verhaal. Het is vast heel onsamenhangend, maar ik hoop dat er mensen zijn die er meningen over willen en kunnen geven. Behalve dan dat het een zeikverhaal is ;)

Grz,
Jobbe

[eneri]

als ik zo je verhaal een lees, kan ik me goed voorstellen hoe je je voelt. maar wat ik zelf altijd heb met liefdesverdriet, is altijd dat het pijn doet om daarna vrienden te blijven, omdat je dan van die adner verhalen te horen krijgt over nieuwe liefdes, terwij; je eigenlijk het liefst zelf die liefde zou zijn. ik verbreek dan ook meestal het contact. Ik zou dat in jouw geval ook doen, hoe pijnlijk dat ook kan zijn. Maar zo gaat het ook niet, want eingelijk kwel je jezelf steeds meer en meer. Maar ze is ook een goede vriendin, en das natuurlijk helemaal niet leuk om dan het contact te verbreken. Ik zou het dan ook tijdelijk doen. Een paar maanden, zodat jij de tijd hebt over je liefde voor haar heen te groeien, en zij ook. Dan kan je daarna eventueel opnieuw beginnen, als vrienden. Nu gaat dat nog niet omdat in ieder geval jij en zijn waarshcijnlijk ook nog verliefd op haar bent. En dat is geen goede basis voor een vriendschap. Je verliefd zal dan ook niet zo snel over gaan, omdat je nog steeds contact met haar hebt, zo wordt je liefde telkens gevoed. En voel jij je telkens weer rot als zij iets vertelt over een andere jongen, terwijl je eigenlijk alleen maar blij zou moeten zijn.

Tenzij je nog gegronde hoop hebt dat jullie ooit toch een relatie kunnen krijgen. dan zou ik het contact neit verbreken, dat is zonde. maar als je geen hoop hebt, zou ik in ieder geval tijdelijk wat afstand nemen, eventueel op zoek gaan naar een ander meisje, want de beste manier om liefdesverdriet te verwerken is een nieuwe relatie. of nou ja de beste..in ieder geval de snelste.
succes!

[Jobbe]

Bedankt voor je antwoord. Het is voor mij nu echt te moeilijk om afstand te nemen, al merk ik wel dat het wat makkelijk gaat. Dat wil zeggen dat de vlinders weg zijn. Alleen, ik ben mijn vrolijkheid en opgewektheid ook een beetje kwijt want het voelde gewoon heerlijk om te kunnen vliegen :) :'( :) :'(

En als ik afstand zal nemen, dan ben ik bang haar voor altijd kwijt te zullen raken. Ooit zal dat moment wel aanbreken, al zeg je in de blindheid die liefde heet hele andere dingen, maar nu wil ik dat nog niet. Alleen, toen ik haar vanmorgen sprak aan de telefoon toen ze op weg naar school, vond ze dat ik pessimistisch doe, dat ik dingen nooit eens positief kan zien. En ze zei ook dat ze geen zin had om met een stuk chagrijn verder te gaan. Lijkt dit een beetje op een eenrichtingsrelatie? Ze heeft wel wat gelijk, ik ben inderdaad niet altijd de positivo. Ze heeft wel aangeboden om me gewoon mee te slepen naar van alles en nog wat. Dus dat is wel weer heel lief van haar. Alleen, als ik dan zo zakkig, saai en pessimistisch blijf, dan hoeft het van haar ook niet meer.
Maar goed, de tijd zal het leren. Straks met de feestdagen is het toch druk enzo, en is er niet zoveel tijd om mekaar lastig te vallen. Tenzij we leuke dingen gaan doen ;) ;)

Groetjes,
Jobbe

[Chesta]

Ik zou ook ff breken met haar, en alles uitleggen. Ik heb op dit moment ook een vriend die nog niet over mij heen is, en heb toch al de tijd van de wereld om te wachten totdat hij weer vrienden met me wil zijn.

Aan de andere kant, echter... Als je nu morgen doodgaat?

Ik wou dat ik je een klinkklare oplossing kon aandragen maar dat kan ik ook niet, alleen je aan het denken zetten over oplossingen...

[Jobbe]

Uhm ja, over dat tijdelijk onderbreken heb ik wel nagedacht, en daar had zij ook mee gedreigd als ik verliefd bleef doen. Maar verliefd doen heb ik best redelijk onder controle weten te houden. Na ja, als ik haar weer zie dan zie ik wel hoe het dan gaat.

Probleem nu is dat als ik haar nu een tijd niet spreek/zie dan zal ze helemaal instorten denk ik, en zich zo door me in de steek gelaten zal voelen dat ik nooit meer terug hoef te komen. Had haar net huilend aan de telefoon, en het zit haar nu nogal tegen :'( :'( Ik belde haar gewoon op om wat te praten, en toen barstte ze min of meer meteen in tranen uit :'( :'(
Haar "nieuwe" vriend zegt dat hij geen ander heeft, maar van een stel andere mensen hoort ze het tegendeel. Dus ze weet niet of hij de waarheid spreekt, of dat hij gewoon een enorme grote player is. En verder de (gebruikelijke) sores thuis en op school. Haar ouders hadden haar namelijk gezien toen ze had afgesproken met die gozer, na ja, dat vonden ze niet heel geweldig. :{ eigenlijk helemaal niet geweldig. Ze heeft nu huisarrest, en dus ook ruzie vanwege dat en school :'( alleen niet echt prettig, but that's life. Dan vind ik het een beetje rottig om te zeggen dat ik een tijdje geen contact meer wil.

Dus uhm na ja, het zal wel duidelijk zijn dat ik wel een zwak voor haar heb. Weet ook niet goed waarom ik dit allemaal vertel, maar het voelt even prettig om het onder woorden te brengen.
Een ding wil ik nog wel zeggen, waarom ik haar niet kan vergeten. Vorige week dinsdag heb ik haar opgezocht, 's middags eventjes een uurtje zaten we bij elkaar in het park. Dat was dus leuk, maar 's avonds aan de telefoon hebben we wel besloten om de verliefdheid te temperen (die gozer kende ze toen nog niet). Toen zei ze dat ze me "denk aan mij" had toegestuurd via de mail (wat trouwens niet is gelukt omdat het te groot is). Ik bedoel, je kan mensen liedjes toesturen zonder dat het iets te betekenen heeft. Maar ze is echt wel romantisch enzo, ook door de telefoon, en in haar gedichten. Wat zou het voor jullie betekenen als je een jongen of meisje dit liedje toestuurt? Ik bedoel, als ik de tekst hoor, dan krijg ik de indruk dat ik heel veel voor haar beteken. Het is maar een liedje, maar toch....

Grz
Jobbe

[A-Man]

Oh jonge wat zie ik enorm veel bekende dingen in,
begrijp me goed, ik heb hier helemaal geen ervaring in maar volgensmij is er wel het één en ander duidelijk. Ook al ken je helemaal niet, het komt me zo bekend voor en dat komt ook door de situatie waar mijn een vriend van mij in zit en ik ook een beetje maar dat zou te lang worden om uit te leggen. Ik help je liever met jouw probleem. (ik hoop dat dit te lang gaat worden en dat je er kwaad om word omdat ik niks van jouw af weet.)

Volgens mij heb je het zelf de dingen ook wel door maar weet je het niet zeker of durf of wil je het niet accepteren. (want dat is ook heel moeilijk)

Volgens mij ben jij nog hardstikke verliefd op haar,
En het lijkt uit jouw verhaal, dat zei ook nog verliefd op jouw is of dat iets wat je wil geloven.
Ik denk dat jullie allebei nog verliefd op elkaar zijn,
dat maakt het heel moeilijk, Ik denk dat je echt met duidelijkheid moet weten wat ZIJ wil. Want verliefd zijn EN (tegelijk) vrienden blijven is iets wat niet gaat lukken.
Als zij echt niets wil omdat het te moeilijk zou worden vanwege het leeftijdsverschil dan is het het beste dat je elkaar een tijdje echt niet meer ziet. Ook als je zelf vind dat het niet gaat lukken moet je (denk ik) dat doen, hoe ontzettend moeilijk het ook is. Alleen dan kan je daarna (misschien/waarschijnlijk) nog vrienden worden.

Maar wat denk, wat ik vrees is, dat jullie allebei geen afstand van elkaar willen nemen, jullie zijn wellicht echt verliefd op elkaar en als dat zo is, dan (ook al klinkt het misschien zo cliché), dan maakt leeftijd echt niet uit.
Alleen jouw en haar omgeving zullen er moeite mee hebben, ik weet niet hoe jouw ouders er tegenover staan of dat je al opjezelf woont maar ik denk dat je het dan toch moet proberen als je allebei echt opelkaar verlief ben.

Als dat echt niet gaat, dan is een tijdje afstand nemen echt ECHT de beste oplossing en dat zal voor jullie allebei erg moeilijk worden maar ik denk echt dat, dat het beste is.

Ik wil hier eigenlijk toch nog even een voorbeeld bij geven waar ik nu op het moment mee zit. Die vriend van me is 30 (net geworden, (ook leuk)), en hij heeft net een vriendin die 17 is.
Het is moeilijk maar ze zijn echt verliefd op elkaar en dat is niet iets wat je vaak tegenkomt en ook niet iets wat je wil laten vallen. Oke het is iets anders want ze is wel 17 en dat is toch dichter bij 18 als 15 maar reken het verschil zelf maar uit. Trouwens haar ouders zijn er ook niet blij mee.
ik weet niet of ik dit wel moet vertellen daarom hou ik nou ook maar op maar ik hoop dat je er wat aan hebt.

Met Vriendelijke Groeten
A.
En sterkte...

[Jobbe]

A-Man,
Bedankt voor je antwoord. Uhm, sinds mijn laatste berichtje is er wel wat gebeurd. Gisterenmiddag heb ik haar weer even opgezocht, omdat ze dat graag wilde. Dat ene mogelijke "nieuwe" vriendje is namelijk een enorme player, rat etc, en heeft niet alleen haar pijn gedaan, maar ook zijn (nu wel inmiddels ex) vriendin.
Dus na ja, en ik wou haar ook graag zien, beetje troosten. En je hebt gelijk, ik dacht dat mijn verliefdheid wat weg was, maar toch, kon niet nalaten uhm beetje klef te willen doen. Maar ze zei wel dat ze het niet erg vond. Alhoewel ze ook zei waarom ik/we niet als vrienden met elkaar om kunnen gaan. Maar ik leer snel. En het was ook gewoon een gezellige middag verder, en ik had ook het gevoel dat ik haar meer opzocht als een goede vriendin, dan als een meisje waar ik verliefd op ben.
Wat haar verliefdheid op mij betreft, die is er niet meer volgens haar, en volgens een goede vriendin van haar waar ik ook wat contact mee heb. Wat niet wegneemt dat ze me wel heel graag wil blijven zien. Uhm, nog even het niet mogelijk zijn van een relatie. Enerzijds zijn haar ouders het probleem, en dat kan ik ook best begrijpen. Ze is immers 15. Anderzijds, en dat heeft ze me gezegd, zit ze nu in een leeftijd waarop ze zich niet echt wil binden voor het leven. Wel aan iemand als goede vriend, dat wel, maar niet als vriendje dus. Daar kan ik ook wel mee inkomen, ergens, alhoewel het wel jammer blijft. Maar een vriend van me zegt altijd: verborgen liefde duurt het langst.

Dat van mekaar een tijd niet zien/spreken zou ik niet aankunnen. En ik denk dat zij dat ook niet zou kunnen, omdat ze me toch best veel belt. En dat doet ze echt niet omdat ze zich verplicht voelt. Op een of andere manier lijkt het erop dat ze toch steeds terugkomt. Maar met de kerst is ze een week op vakantie, dat zal ook wel helpen om mijn gedachten een beetje te verzetten. Uhm, alleen kleine kans dat ze haar mobiel thuislaat ;)
Wat dan weer wel "aardig" is, is dat ze van me eist (echt waar) dat ik haar als eerste bel tijdens de jaarwisseling. Misschien geeft dat ook weer te veel valse hoop.
Dus, ik zal het contact echt niet kunnen verminderen. Dan doe ik mezelf teveel pijn mee, en haar ook. En ach, we zien mekaar niet elke dag, dus op zich. Je moet soms van dingen ook niet een groter probleem maken dan dat ze zijn. Op het moment zelf lijkt het heel dramatisch, maar als je wat afstand neemt, de dingen nuchter bekijkt, jezelf een beetje in de hand houdt, dan valt het wellicht nog wel mee. En wat helpt is om zelf dingen met andere mensen te gaan ondernemen.

Bedankt voor je adviezen in ieder geval. Het is moeilijk soms om je verstand te volgen, en het is soms pijnlijk om je hart te volgen. Misschien zoek ik iets te veel een middenweg, en raak ik straks echt van het pad af.

Grz en thanks again
Jobbe

[A-Man]

Beste Jobbe,
IK vind het goed/fijn om te lezen dat je de zaken duidelijk op een rijtje hebt. En ook dat je eigenlijk weet wat je te doen staat, alleen (en het spijt me als ik te bruut over kom alvast) maar ik denk over een over een specifiek onderwerp iets anders als jouw (of die vriend van jouw). Ik zelf heb net van een vriend het één en ander geleerd en daarvan vind ik het belangrijkste nog wel dit:
Eerlijkheid duurt het langst.
En ik denk dat dat echt zo is. Ik zou daar meerdere voorbeelden voor kunnen geven. Ik denk ook zeker niet dat verborgen liefde het beste is. In iedergeval niet in deze situatie. (en waarschijnlijk sowieso niet).
Begrijp me goed, ik snap dat het niet echt verbogen liefde is want ze weet het immers al, denk je toch?
Maar nu ze jouw echt niet wil in de zin van liefde zoals jij die zoekt (en zij ook maar dan met iemand anders) gaat het volgende niet goed denk ik.
Jij bent gewoon nog verliefd op haar, je kan misschien nu nog doen alsof het jouw niet zoveel doet dat ze niet met jouw wil maar als je eerlijk bent en je merkt het zelf ook wel (maar later dan) je vind het gewoon heel erg K*t kl*te enz. dat zij niks met jouw wil uiteindelijk. In ieder geval niet datgene wat jij zoekt.
Je zal daar denk ik meer moeite mee hebben dan je nu denkt.
Je zegt wel dat het beter gaat en dat het gevoel hebt dat je haar mee opgezocht hebt als en ziet als vriendin maar dat gevoel heb je denk ik omdat je weet dat je haar nog gaat zien. Ik bedoel, ze is misschien nu niet meer op me maar misschien, ooit in de toekomst is dit toch wel weer mogelijk denk je toch? Als je heel eerlijk bent?
Het gevolg daarvan is dat je van alle kleine dingetjes die je ziet/krijgt van haar, gaat zien als een mogelijke liefde voor jouw, wat er dus NIET is. (sorry als ik het zo bruut zeg maar je zei het zelf al) Je doet dat nu al: “Wat dan weer wel "aardig" is, is dat ze van me eist (echt waar) dat ik haar als eerste bel tijdens de jaarwisseling. Misschien geeft dat ook weer te veel valse hoop.” En ja het geeft je ook valse hoop maar daar kom ik nog op terug.
Wat je nu (zeer waarschijnlijk) gaat krijgen is dat je steeds een stapje verder probeert te gaan, opzoek naar een echte reactie van haar, dit kan en zal waarschijnlijk op lange termijn tot irritatie leiden bij haar en bij jouw. Het is namelijk iets dat zij niet wil en jij wel.
Het idee dat jij krijgt dat het wel beter gaat is omdat je weet dat je haar nog zal zien.
Je denkt ook dat je het contact niet kan verbreken juist omdat je nog zoveel voor haar voelt, want als je het contact met haar verbreekt ga je pas echt goed merken hoe erg je het wel niet vindt dat ze verder niks met je wil. Dan pas geef je toe aan je gevoelens, wat je nu dus NIET doet, je bent niet Eerlijk tegenover jezelf. Maar geloof me, (ik had/heb hetzelfde) als je echt gezond verder wil, dan zou ik echt adviseren om eerlijk tegenover jezelf te worden (en andere evt.)
Anders gaat het denk ik verkeerd en heb je helemaal niks meer.

Enneh waar ik terug op zou komen en wat jij je denk ik afvraagt:
Wil zij dan echt niks met me? Ze wil goede vrienden blijven jah.
Daar zit wel een grote MAAR aan, Ik denk dat zei eigenlijk van allebei een beetje wil. Geloof me dat gaat echt niet lukken. Zij heeft het er moeilijk mee dat jij haar nog wel wil maar zei jouw niet (in ieder geval niet op die manier.) Ze wil jouw beschermen, ze vindt het erg vervelend, daarom geeft ze jouw bewust of onbewust nog valse hoop. Zij is bang ook nog een goede vriend te verliezen en dat ze waarschijnlijk inderdaad ook niet goed aankunnen.

Het spijt me maar ik denk toch dat een tijdje echt uit elkaar de beste oplossing is, hoe ontzettend moeilijk dat misschien ook gaat worden of misschien vanaf jouw oogpunt ook onmogelijk lijkt.

Met vriendelijke groeten…. A
PS
Ik zou wel graag met je hierover willen chatten of emailen als je dat zou willen.
Ik denk dat we heel erg veel van elkaar zouden kunnen leren maar dat is aan jouw. Als je dat wil moet je me maar een PM private message sturen, dan stuur ik er wel één terug. Ok? Als je wil he?

Oke, sterkte ermee,
en sorry als ik zo bot over kom of als je het niet met me eens bent. Ik zou je echt willen helpen.

Sterkte again,
A