blah blah
 

okay, ik heb alleen begin berichtje-dinges gelezen, maar ik heb twee hele mooie dingen bedacht:

1. het is niet de zin van het leven waar we naar op zoek horen te zijn, maar de zin in het leven.

en

2. waar geluk is het negeren van de negatieve aspecten van het leven.

mjah, wat zal ik zeggen, dat bedenk je als je elke nacht tot een uur of 4 wakker ligt en nix beters te doen hebt dan een beetje ronddraaien en nadenken :p

anyway... ik heb ze laatst pas bedacht en ik vond het wel een leuk motto ofzow... :? :p :p

Op zich zit er wel een kern van waarheid in,

alleen zoeken naar de zin in het leven is net zo nutteloos als zoeken naar de zin van het leven. Of je hebt iets om voor te leven, of niet.

wat die 2e betreft, daar zit een gat in, het is wel zo dat per definitie niet alles goed kan gaan, echter iemand kan ook gelukkig zijn. En toch de negatieve aspecten onder ogen zien.

(je moet toch wat als je in je vakantie niets te doen hebt :p )

grr... khad een heel mooie respons getypt en toen vergaarde mn computer em... :?

hmm, et ging er een beetje over dat de zoektocht naar de zin in het leven onbewuster gebeurd als de "zoektocht" naar de zin van het leven, en dat dit dusz makkelijker was omdat je er niet teveel bij stilstaat. als ik op een goed feest ben, en ik heb et naar mn zin, heb ik, op dat moment, zin in het leven. als ik daar vervolgens over na ga denken is het allemaal niet meer zo. dat doe je jezelf soms aan; leuke momenten verpesten door stil te staan bij iets anders en erover na te denken, wat weer uitkomt bij het: "waar geluk is het negeren van negatieve aspecten."

uuhmm... zowiets was het geloof ik... als ik nog wat vergeten ben dan schrijf ik het er later wel weer bij ofzow...

dan is het niet zozeer het negeren van de negatieve aspecten, maar ze niet de overhand laten krijgen...

de negatieve aspecten compleet negeren is niet handig, en ook nog is nagenoeg onmogelijk.

dan zou het dus worden: "waar geluk is het negeren of het niet afweten van de negatieve aspecten van het leven." :d

et leuke is dat "het ware geluk" niet bestaat. daarom klopt het ook als je zegt dat het negeren v/d negatieve aspecten niet mogelijk is.

er zal altijd iets negatiefs overblijven, hoe klein en onbeduidend ook, ik geef toe dat het soms redelijk stom is om dan achter dit ene onbeduidende dingetje aan te lopen, of je eraan te storen.

vaag genoeg is het omgekeerde trouwens wel mogelijk
hoewel er altijd wel iets positiefs overblijft is het soms nog een hele kunst het zicht daarop niet te verliezen. terwijl het nagenoeg onmogelijk is om de negatieve aspecten te negeren.

Leuke zinnige discussie trouwens. Hier houd ik wel van :thumbsup:

Maar wat jij zegt Shadow is echt helemaal waar. Ik dan dit zelf ook voor de volle 100% beamen. Ik moet zelf ook steeds flink mijn best blijven doen om het positieve in zicht te houden.

Ik heb namelijk de pech gehad teveel goeds te hebben meegemaakt. Ik bedoel ik weet al sinds jaren wie ik ben en wat voor mij werkelijk telt en altijd zal blijven tellen. Die dingen heb ik ook veelvuldig nagestreefd en daarmee ben ik velen malen dicht bij een hemel op aarde geweest. Op zich is dit ook iets waar ik wel blij mee ben omdat ik dan in de rest van mij jaren niet meer zo veel moeite hoef te doen om mijn eigen identitiet te achterhalen.
Maar door een aantal veranderingen in mijn doorsnee leven wat ik tot dan toe had is het een beetje omgeslagen en heb ik moeten leren vechten voor die momenten. En jammer genoeg is dat vaak vechten tegen de bierkaai. En dan ga je bewust en onbewust je huidge situatie vergelijken met wat je eigenlijk ECHT nodig hebt en dan ga je het gauw al somber inzien. En dat wordt pas echt erg als je dus het positieve moeilijk bereikt.

Dus ja....ik probeer ook dat wat mij mij maakt een hoge prioriteit te geven, maar moet wel helaas te vaak inboeten op mezelf door allerlei verplichtingen. Dan verlies je dus het positieve uit het oog en laat je al gauw het negatieve de zaak overnemen.

het negatieve het over laten nemen is nog geen ramp,

"one that cannot fully embrace the darkness, will never be able to embrace the light"

het is het niet meer onder controle kunnen houden van het negatieve dat het gevaarlijk maakt.
Mensen leven tegenwoordig teveel in een systeem, er is geen mogelijkheid tot ontsnappen, geen mogelijkheid om te achterhalen wie je nou echt bent, dat merk ik zelf maar al te goed...

Juis en dat ontsnappen was eerst ruimschoots mogelijk omdat ik toen de mogelijkheden had te ontsnappen.

Nu zijn die wat beperkter.....

gelukkig weet ik dan al wel waar het om gaat..toch iets positiefs :)

over dat systeem waarin de mens zit.

het is waar dat dit systeem (ik ga er even van uit dat hiermee bepaalde normen, waarden, rolmodellen en gedragsregels zijn vastgesteld) de mensen grotendeels vormt. het individualisme wordt ernstig aangestast door de maatschappij die zegt dat afwijkend gedrag verkeerd is. schoonheidfactoren zijn hier een sterk voorbeeld van. als iemand dikker is dan het ideaal, wijkt het af en is het dus lelijk. ook als je bv een te grote neus hebt of te kleine ogen wordt men lelijk bevonden. (dit even tussendoor)

het is jammer dat de maatschappij zoveel invloed heeft op het "gelukkig voelen"; stel: iemand voelt zich slechter door et feit dat hij/zij zich niet helemaal zo gedraagd als de maatschappij wilt dat ie zich gedraagd, en daardoor wordt uitgekotst door het fijne, tolerante, ruimdenkende nederlandse volk.

het effect dat de maatschappij heeft op mensen qua gelukkig voelen ligt niet alleen aan de maatschappij zelf, de mensen zelf zij ook zo dat ze zich wat van anderen aantrekken.

als je je niets aan trekt van wat anderen over je denken is het probleem al grotendeels opgelost.

het echte probleem zit hem in het onmogelijk maken van, het buiten het systeem vallen. Niet in het uitgekots worden door dat ahem ruimdenkende volk, maar in het kunnen doen wat jij denkt dat je moet doen.

waar, maar wat je over het hoofd ziet is dat de mensen erom geven wat anderen van ze denken juist omdat het systeem ze dat verteld.

ik geef die mensen niet volledig de schuld, maar het is mogelijk om je niets aan te trekken van wat de rest over je denkt.

het systeem mag het ze dan aanleren, maar het is niet iets waar je niet omheen kan.

klopt, ik trek me ook vrij weinig aan van wat mensen van me denken, maar ik vraag me af of je als mens (karakter) kunt bestaan zonder een maatschappij (hier bedoel ik ook ouders, broertjes, zusjes etc mee) die je "opvoedt"?

(onderwep verandert, maakt dat heel veel uit? :$ )

de kans op overleven in dit systeem zijn vrijwel nihil zonder die maatschappij zoals jij erop doeld
opvoeding blijft noodzakelijk, dat zie je overal ook in de dierenwereld.

echter, wat versta jij onder bestaan?

of er dan een persoonlijkheid bestaat bij die mensen, en wat voor persoonlijkheid dat dan is... zal die iemand weten hoe hij moet communiceren met anderen (ervan uitgaande dat het spraakgebruik goed werkt) of zal die persoon niet weten wat hij met zn soortgenoten moet doen?

met die "opvoeding" bedoel ik niet de concrete opvoeding (hoe je kleding wast, kookt, schoonmaakt, voor jezelf kunt leren zorgen) maar de subtiele (hoe je met mensen om moet gaan, hoe je een meningsverschil het beste kunt oplossen, hoe je een situatie kunt inschatten, etc.)

ik weet dat de maatschappij allerlei producten voor ons verschaft (eten, kleding, behuizing), en dat wij hierzonder niet zouden kunnen overleven. mijn vraag is nu:

zou een leven zonder communicatie mogelijk zijn?

leven zonder enige vorm van communicatie zou gelijk staan aan overleven zonder enig ander persoon...

in theorie zou dit mogelijk moeten zijn, echter in de praktijk zal dit niet voorkomen, en met mensen uit deze tijd schat ik de kansen dat het mogelijk is ook klein in.

mensen worden gedwongen "sociaal" te zijn door het systeem, je moet wel.

Of er een persoonlijkheid zal zijn: vast wel, maar welke dat is zal niet te achterhalen zijn. deze komt naar boven door middel van communicatie. Weten wat ie met soortgenoten moet doen zal hij wel weten, maar niet zoals de rest. waarschijnlijk zou hij meer op instinct afgaan dan op rationele argumenten. (aangezien dit nooit aangeleerd is)

Nou ik moet er wel aan toevoegen dat met een beetje ruggegraat, goede wil en visie je best in staat kan zijn om af en toe buiten het syteem te treden.

Ik heb namelijk mijn hele leven ongeveer al zelf mijn weg moeten zoeken en heb daarbij een eigen identiteit opgebouwd die ik mij niet volledig laat afnemen door wat nu normaal hoort te zijn etc.
Gelukkig kan dat ook nog steeds, het syteem in jouw voordeel benutten of er gewoon van tijd tot tijd even uit stappen.

Het is waar dat je niet meer zonder dat syteem dan wel die maatschappij kan, maar het is nog steeds niet zo ver dat het alles of zowat alles in je leven beheerst. Het kost alleen wat moed.

Ik werk zo al velen jaren en heb er nog nooit problemen mee gehad. 80-90% van mijn tijd galopeer ik gewoon mee in deze maatschappij maar die andere tijd doe ik wat ik wil. Dan is de enige die regels stelt mijzelf en geen ander. En dit stukje van mijzelf ben ik bijzonder trots op. En de wetenschap op zich is al redelijk bevrijdend.

het moet mogelijk zijn om uit de maatschappij en dus het systeem te stappen, met als enige probleem dat er nergens is om naartoe te gaan.

er is geen plek over op aarde die niet bevolkt wordt door dezelfde hersenloze massa's als hier. Afgezien van de plekken die echt niet leefbaar zijn.

je moet gewoon levuh bij de dag want elke dag kan juh laatste zijn

de relevantie met het onderwerp is? :?

idd ongelooflijk off-topic... het gaat hier niet om levensmotto's, maar over een aantal serieuze (hoop ik dan) vragen.

de mensen die dit doen, worden 99/100 keer "alternatief" genoemd. ze stappen een stukje terug, of een stukje uit de maatschappij om hun eigen ding te doen. :wave:

dit komt de laatste tijd meer voor, mede dankzij het terugkeren/herhalen van het punk en hippie tijdperk (om het maar grofweg te noemen).

deze "alternatievelingen" vormden een steeds grotere groep in de maatschappij, al zijn ze nog steeds schaars.

nu heeft "het volk" dit ontdekt, en besloten dat de alternatievelingen" cool zijn... :? :no: hierdoor zijn grotere groepen jongeren achter dit beeld aangelopen, waardoor je nu een hele hoop "hippe alternatievelingen" hebt. wat vinden jullie hiervan?

soms wel....je moet ook weer niet alle negatieve dingen negeren...
'te positief is ook snel te naief', vind ik.

mensen die als schapen achter de grijze massa mensen aanlopen zijn zowiezo altijd fout. Achter de massa's aanlopen leidt nergens toe

jah, maar hoe komt het dan dat de helft achter een kwart aanloopt en er maar ongeveer een kwart is die zn eigen weg gaat? beetje grof om te stellen dat de helft van alle mensen dom is, hoewel...

ik weet alleen niet wat de pure, biologische, intinctieve reden is waarom de hele mensheid elkaar als een stelletje aapjes nadoet... misschien omdat ze door nadoen dingen leren, maar dat is meer iets voor kinderen en opgroeienden... je zou verwachten dat ze na een tijdje zich tog een beetje individueel weten te gedragen, maar als ik een discotheek of een kroeg of een weetikveel binnenstap, zie ik allemaal dezelfde witte driekwarts-broeken, dezelfde te korte topjes en dezelfde kapsels... i weep for mankind...

dat iedereen er hetzelfde bij loopt komt voor 99% omdat ze zonodig 'bij de groep moeten horen' bij een kleine 1% is het puur toeval

mensen zijn deze dagen te afhankelijk van elkaar :x

mwah....zou kunnen, maar ik denk dat het meer is dat mensen bang zijn voor wat anderen van ze vinden.

zoals eerder hierboven ook al eens gezegd, maar dan in iets andere woorden.

maar doordat je je wat aantrekt van wat anderen van ze denken ben je wel op een bepaalde manier afhankelijk van ze.

1. het is niet de zin van het leven waar we naar op zoek horen te zijn, maar de zin in het leven.

Hier ben ik het volledig mee eens, maar je moet ook kunnen begrijpen dat deze zin in het leven weggenomen kan worden door bepaalde aspecten in de omgeving en gebeurtenissen.


2. waar geluk is het negeren van de negatieve aspecten van het leven.


Hier ben ik het absoluut niet mee eens. Het is wetenschappelijk en psychisch bewezen dat mensen zowel geluk als ongeluk in hun leven nodig hebben, want het een kan niet bestaan zonder het ander. Wanneer je enkelt geluk hebt in het leven kan dat evengoed voelen als ongeluk aangezien je echt ongeluk niet kent. Negatieve aspecten moet je nooit negeren, je moet er juist mee leren leven.