Thuis situatie
 

Beste mensen op dit forum,

Dit onderwerp is wel even heel wat anders dan liefde/relatie.
Mijn thuissituatie is niet altijd even leuk en prettig, er is vaak ruzie en onenigheid. Dit komt vooral door dat ik de oudste ben thuis en eigenlijk de meeste verantwoording op mezelf moet dragen. Ik ben zelf iemand die erg gedisciplineerd is en heel erg gestructureerd, dus van al die verantwoordelijkheid lig ik niet wakker.

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 3 jaar oud was dus daar heb ik weinig van meegemaakt. Integendeel tot mijn zussen die er heel veel over hebben meegemaakt. Kortom; thuis voelt het gewoon niet als een 100% thuissituatie wat eigenlijk wel zou moeten, toch?!

Ruzie's komen eigenlijk ook door mijn zusje en ik die liggen elkaar wel goed alleen plaag ik haar af en toe op een leuke manier maar mijn moeder die er dan meteen bovenop zit en boos word op mij.

Ik ben bijna klaar met mijn opleiding dus ik ben heel vaak thuis en mijn moeder vindt dat niet zo prettig, wel sport ik 4 dagen in de week, maar dat is maar ander halfuur in de sportschool. En verder leer ik wel heel goed voor mijn eindexamen alleen voel ik mezelf niet altijd gewaardeerd thuis.

Kunnen mensen hier antwoord op geven zodat ik tips ontvang of iets anders wat mij kan helpen:)

Ik ben trouwens wel iemand met het gevoel die altijd en overal alleen voorstaat. Vertrouw weinig mensen en die vrijwel alles alleen. Maar ik geef meer om anderen mensen dan om mezelf.

Greeetz!!!

Het beste is erover praten.
Het is denk ik helemaal niet de bedoeling dat je moeder jou het gevoel heeft dat ze het niet fijn vind als jij thuis bent.
Verder je hebt ook nog een vader toch. Als je bij je moeder nu zo erg vind kun je mss bij hem gaan wonen.

Ook moet je beter mensen leren vertrouwen. Dit kun je ook met begeleiding doen er is vast wel iemand op school die je hiermee kan helpen. Als je mensen al wat meer vertrouwd is het gevoel vast ook sneller weg
Succes

Ik heb zelf geleerd dat praten soms wel goed is, maar niet altijd. Praten lucht voor een tijdje op maar in mijn geval is het de week erna gelijk weer raak, en zo blijf ik bezig met praten en zeggen wat ik vervelend vind.

Mijn moeder is namelijk nogal snel gestrest en als er iets niet volgens haar gaat dan is het gelijk foute boel. Ik daarin tegen ben juist heel stressbestendig en kan een hele hoop hebben. Maar dat botst ook weer met elkaar. Praten over zulke onderwerpen (face to face) hou ik gewoon niet van. Ik heb daarom heel veel moeite om over mijn gevoelens te praten, want met mij gaat het toch altijd wel goed als er wordt gevraagd: hé, hoe gaat het nu met je?

Zou een maatschappelijk werker kunnen helpen om vertrouwen weer op gang te brengen? Zelf vind ik het wel moeilijk om op eigen initiatief aan te kloppen en te zeggen, wil je mij helpen met anderen mensen beter of sneller te vertrouwen...

Bedankt voor je reactie in elk geval!!

Thuis gaat het echt niet meer. Elke dag wel ruzie, meningsverschillen, stemverheffingen. Ik loop nu drie weken bij een maatschappelijk werker maar ik ben echt serieus ten einde raad...

Iemand een idee?

uit huis gaan.

Ja, met die maatschappelijk werker heb ik al besproken dat ik dat wil. Ik kan bij mijn vader wonen alleen dat is liever één van de latere keuze om bij hem te wonen. Het liefst woon ik ergens anders maar wel in dezelfde plaats, bij een vriend bijvoorbeeld.

Ik heb het er allemaal erg moeilijk mee..

Thanks voor je/jullie reactie's

of op jezelf gaan, eventueel met begeleiding/ondersteuning.

Ja, weet je dat kost?

Hangt er vanaf waar je wilt wonen qua stad/buurt/1 kamer/meerdere kamers/appartement etc

als hij het echt wilt, zorgt hij wel dat het hem lukt.

Tuurlijk wil ik het maar ik nog geen baan. Ik ben afgestudeerd en ik heb momenteel 10 a 15 sollicitatie's lopen. Ik bespreek morgen wel wat met mijn maatschappelijk werker!

Bedankt voor jullie reacties:)

Ik weet niet in detail hoe het zit, maar al geprobeerd om een uitkering/wajong/wia etc aan te vragen?

Moet toch genoeg fondsen bieden om tot je een baan hebt ergens iets bescheidens te kunnen huren en in de minimale lasten te voorzien.

Wat omschrijf je dat mooi! Nee, wat jij zei heb ik nog niet geprobeerd maar een uitkering krijg ik sowieso niet heb ik me laten vertellen. De reden zelf weet ik even niet meer... maar ik ga er wel achteraan!

kan je maatschappelijkwerker hier niet iets betekenen? Ik ga ver vanuit dat als jij aangeeft dat je iets voor jezelf wilt zij hier toch op toe moet zien en proberen moet dit voor elkaar te krijgen? En heeft de maatschappelijkwerkster geen contact met je moeder? Want dat lijkt me ook handig.. dan kun je toch via haar proberen de problemen op te lossen of ben ik dan gek?

Ik heb hier overigens nog een link voor je met info over uitkering na je opleiding.

Bedankt voor je reactie @Badboy. Mijn maatschappelijk werkster heeft gezegd weinig te kunnen beteken behalve, mijn moeder uitnodigen op gesprek en proberen te feiten te benoemen ze stuk voor stuk neer te leggen. Ik denk er zelfs overna om bij mijn vader te wonen en dat heb ik voor gelegd bij mijn maatschappelijker wekster en zij vindt dat een goed idee. Maar het probleem is dat ik moeilijk keuzes kan maken in deze situatie, ik wil niemand beledigen thuis en niemand belasten met deze situatie dat zit gewoon mijn karakter.

Ik heb wel aan haar gevraagd of er een soort van ''bemiddelaar'' bestaat die mij kan helpen met keuzes maken.. maar dat schijnt niet zo te zijn heb ik me laten vertellen!

Mijn zussen zijn toen ze 17 waren met ruzie het huis uitgegaan en zij zaten in hetzelfde schuitje als ik. Ik moet wel toegeven dat zij iets ergere problemen hadden maar het komt op hetzelfde neer. Maar ik wil daar juist geen voorbeeld aannemen en met ruzie het huis uitgaan. Als ik het huis echt uit wil dan wil ik niemand daarmee belasten/beledigen.

Ik denk er wel elke dag over na wat ik moet doen en wat voor keuzes ik moet maken.
Bedankt voor je info/link, ik ga het meteen bekijken.

Greetz