Mijn ouders haten mij....
 

Hey jongens ik weet niet of dit hier moet maar ik zie wel,

Ik had echt een kut dag vandaag. Mijn ouders lopen nu al twee weken aan mijn kop te zeiken. Ik word er gek van. Ze doen ook echt zo giga lullig en lopen te zuchten als ik maar een klein beetje iets fout doe of als er iets niet naar hun smaak valt. Ik krijg er koppijn van en ik heb echt het gevoel dat ik beter nooit geboren had moeten worden omdat ik ze dan boos maak enzo. Ik doe mijn ouders echt nooit pijn en wil dat ook niet doen. Dus ik krijg veel vaker dat gevoel. Kan iemand mij wat goede raad geven?

-Superbboy

Met ze praten.

Wil ik wel maar ze zijn altijd te druk.

Communicatie is key.

Wat ik net zei ze zijn te druk. Ik voel me gewoon t*ring klote elke dag en ik kan gewoon niet met ze praten.

Dan grijp je ze bij hun ballen en eis je dat ze je op zijn minst een luisterend oor geven.

Dat is hun verantwoordelijkheid.

Ze hebben blijkbaar ook tijd om je 2 weken aan je kop te zeuren dus moet het ook wel lukken om even met ze te praten.

Daarnaast moet je je ook niet zo aanstellen en je een beetje te vermannen, 2 weken gedonder en je zit al te miepen dat je ouders je haten en dat je beter niet geboren had kunnen worden. Kom op zeg, dat wordt nog wat met jou als je later groot bent:z

Dit gezeur is onderdeel van iets veel groters, ik word namelijk al sinds groep 5 gepest (ik zit nu in de derde dus reken maar uit hoelang al) en ze worden zeg maar een "beetje" gestoord van al dat gedoe en daarom heb ik steeds dat kut gevoel.

P.S. Ik heb al "ondersteuning" maar dat werkt ook niet echt mijn ouders moeten misschien ook wat hulp hebben.

2 opties:

1. terugzeiken
2. praten

En je weet dat terugzeiken niet echt een optie is... :P
Sooooo.

Stand up like a man and go make that talk!

Jijzelf ook, heb eens wat ballen man.
Als jij met je ouders wilt praten, dan ga je met ze praten.
Als ze zeggen dat ze te druk zijn, dan zeg je dat ze dan maar tijd maken.

Als jij jezelf minderwaardig vind om even wat tijd van je ouders te vragen, dan mag jij lekker emo Linkin Park of iets dergelijks in de hoek van je kamer gaan lopen huilen.
Maar wij hebben je nu al zat suggesties gegeven die jij maar afwimpelt "Ja, maar ze hebben het te druk en poep".

Niks ja maar, gewoon doen.
Pomp wat zelfvertrouwen in je brein, man.

Als je problemen hebt met iemand, praat je er met diegene over, of houd je je muil maar ga je er ook niet over zeuren.

The choice is yours.

Als je nu eens zorgt dat je niet meer gepest wordt. (waarom word je gepest?) Dan hoef je niet meer te zeuren tegen je ouders, hebben zij ook geen last van je. Als ze dat al 6 jaar moeten aanhoren, is ook niet makkelijk voor hen, ze hebben misschien nog wel andere zorgen. Bedenk ook eerst ff waarom ze de laatste paar weken wat kribbig doen, want dat is heus niet omdat ze je haten.

Ooit aan gedacht dat je ouders ook niet weten hoe of wat?
En je ouders haten je niet dat is echt onmogelijk hoor, haten zal het niet zijn..
Maar inderdaad praat erover zo word het alleen maar erger..

Dat ik zorg dat ik niet meer gepest word ben ik eigenlijk al mee bezig. Nou half. Ik heb namelijk uh vandaag een leider van een pest groepje van 3 jongens in mekaar gemept. Ik weet niet of het wel een goed idee was maar ik werd knetter gek van ze. En ik werd gepest omdat ik me nogal "vreemd" gedroeg en met vreemd bedoel ik nogal "homo-achtig" dat is dus eigenlijk in de eerste begonnen het homo gezeik. Daarvoor was het omdat mijn klieren het niet goed deden (oftewel ik was nogal mollig) maar daar heb ik nu medicijnen voor en dat is nu allemaal weg. Maar het praten, dat doe ik morgen wel maar dat is dan waarschijnlijk de 500e keer ofzo want sinds dit jaar hebben ze niet echt meer tijd voor mij maar daarvoor werd het echt bijna elke avond een gesprek. Ik zal ook effe samevatten wat er bijna elke keer bij zo'n gesprek gebeurt.
1. Ik zeg wat me dwars zit.
2. Mijn ouders gaan daar dus over doorzeiken.
3. Mijn vader word pissig en gaat héél irritant doen.
4. Mijn moeder word kwaad op mijn vader omdat hij zo reageert.
5. Ik word emotioneel.
6. Mijn ouders worden daar gek van omdat dat nu al 6 jaar zo doorgaat.
7. Ik wil naar boven lopen omdat het me te gek word gaan ze me terug roepen.
8. Mijn ouders lopen verder te zeuren.
9. Probeer weer weg te lopen maar word weer terug geschreeuwd.
10. We ronden het af en dan is het klaar.

Nou dat is wat er dus ongeveer aan de hand is.

-Superbboy

Misschien een idee als je niet weet hoe te beginnen, dat je ze dit topic laat zien.

Of een brief schrijven, dan kan je jouw kant van het verhaal vertellen. Die geef je dan aan hun, en vraag je bijvoorbeeld om een paar dagen het te laten rusten. Ik noem maar wat.

Nog nieteens zo'n gek idee van die brief. Veel mensen kunnen alles daar beter in kwijt.

Heb ik ook wel eens gedaan.

Meestal heb je daarna als je alles op een rijtje gezet ook het idee dat je het zwaar overdrijft in die brief en geef je hem niet. Dat heb ik in iedergeval.

In dat geval;

Beste ouders;
lrn2raisechildren.

Zuig aan mijn schlong,
-L.

Er zijn kinderen hoor

p-p-p-pubertijd, p-p-pubertijd

mamamamah

Zegt de meneer die mij in de tettenleer heeft genomen.

Iedereen heeft wel eens commentaar op zijn kind. Ik heb gisteren nog de volle laag gekregen van mijn ouders. Probeer ook naar jezelf te kijken. Is er iets dat je inderdaad kan verbeteren, of waar je op kan letten? Als het je zo dwars zit zul je inderdaad met ze moeten praten. Ze zullen je echt niet haten. ;)

Nou ze lopen te zeuren dat ik voor volgende week moet leren voor mijn toetsweek. Maar dat doe ik ook maar dan op mijn eigen manier en niet die van hun en dat vinden hun geen goed idee :{. Daar gaat het meeste geruzie over. Het is mijn verantwoordelijkheid en daar gaan hun zich mee bemoeien. Dat is nou eigenlijk het probleem.

Dan haten ze je toch niet meteen? Waarschijnlijk zijn ze gewoon bezorgd en willen ze dat het goed gaat op school. Dat is heel begrijpelijk voor ouders. Laat ze gewoon zien dat je leert. ;)

Tja, als je ze een been dwars gaat leggen dan kan ik het van je ouders nog wel begrijpen.
Iets "op je eigen manier doen" helpt niet echt in de ogen van ouders.

Trust me, I know.
Daar zijn het je ouders voor, ventje.

Ik doe het al mijn hele leven op mijn eigen manier en kan me niet herinneren dat ze zich er veel mee bemoeid hebben..
Tenminste, elke keer als ze erover begonnen zei ik steeds "Bemoei je er nou alstjeblieft niet mee.. ik weet zelf hoe ik het beste kan leren"
Heb er nu haast geen last meer van dat ze er zich mee gaan bemoeien.

En volgens mij hebben ze bij mij ook al wel door dat wanneer ik chagrijnig reageer als ze mijn kamer binnen komen, dat ik dan aan het leren ben :P

Heeft er misschien ook mee te maken dat ik nooit slechte punten heb gehaald...
En dat ze wel merken dat ik de dagen voor de tentamens nu alleen maar aan het leren ben.
De middelbare was zo makkelijk dat ik dat wel met mn punten kon laten zien :P
"Heb je geleerd?" "ja een beetje.." "oke, ken je het denk je?" "yap!" "oke"



Dus als je maar vaak genoeg hetzelfde doet geloven ze dat.
Maar daar hoort dan denk ik wel bij dat je goede punten moet halen, anders willen ze het alsnog veranderen... Mja dat is aan jou :+
En alle ouders zijn anders.........