Krassen & Snijden
 

haai

ik zit met een probleem.... ik heb heel veel meegemaakt, daardoor kreeg ik ook spanningsaanvallen, omdat ik altijd alles heb weggedrukt... en daarvoor was ik ook onder behandeling en krijg ik nu nog steeds psychologisch begeleiding, het ging wat beter tot een paar weken geleden, ik ben heel goed in me anders voor doen als dat ik me voel, terwijl ik me echt kl*te voelde van binnen dacht iedereen dat het goed ging en ik me goed voelde....
dit was dus wel anders......
door de dingen die ik de laatste maanden heb meegemaakt, vond ik dat ik moest boete, en begon mezelf te snijden, nu van de week heb ik het uiteindelijk verteld aan mijn psycholoog nadat ik had afgesproken dat ze er niks van zou rapporteren, zij heeft mij nu ook als tip gegeven om altijd een elastiekje om mijn pols te hebben en daar aan te trekken als ik mezelf wil snijden, omdat dat net zoveel pijn zou doen... toch lukt me dit niet en blijf ik mezelf snijden.....

zou iemand mij tips kunnen geven, wat ik ipv krassen en snijden kan doen??

Zeg het tegen je ouders.. ze zijn er om je te helpen en zullen je niet tegenwerken, wat vele snijders denken. Je zult je voor je ouders gaan schamen als je jezelf weer snijdt en dus ga je het minder doen, als je ouders je in de gaten houden wordt het vanzelf minder.

zo ongeveer alles is beter dan dat.
in ieder geval iets waar je die negativiteit in kwijt kan.
contactsport?

andere probleem heb blessures, dus mag nog niet sporten zit veel thuis, ik ga als het beter gaat op kickboksen heb dat al vaker gedaan, maar kan mijn emoties er niet in kwijt, en bij zulke sporten "vecht" je tegen de ander, hoe kan ik mezelf laten boete voor iets?? ik weet dat het alles wat er is gebeurt niet mijn schuld is maar zo voelt het. en het andere is ik weet niet waarom ik het doe, ik wil het ook niet, (je word er sowieso niet mooier op:P) maar het voelt goed om te doen, het geeft ook niet echt pijn. en volgende keer bij therapie moet ik ook nog het volgende tegen m'n begeleidster zeggen dat het met eten ook niet goed gaat, als ik iets eet spuug ik het daarn altijd uit (niet met opzet!! hier nog suggesties voor?)

Mond dicht tapen na het eten

ik heb alleen maar een moeder, en als die erachter kom, dan stel ik haar teleur.... dat wil ik niet, daarom verberg ik het ook, ik schaam me er nu al voor, maar er is niks ergers dan dat m'n moeder hier achterkomt, daarom was ik het niet van plan tegen m'n begeleider te zeggen

echt?? :?

Kijk dat soort onzin bedoel ik dus. Hoezo ik stel mn moeder teleur? Ze zal juist focking opgelucht zijn als jij haar jouw problemen vertelt, daar is ze je moeder voor. Waarom zou ze teleurgesteld zijn? De enige reden die ze daarvoor kan hebben is dat je het haar niet meteen vertelt hebt, hoe langer je wacht hoe groter de teleurstelling, je vervreemdt jezelf van je moeder door het niet te vertellen en dat kan mislopen op den duur. Dus zeg het haar nu en bespaar jezelf een hoop ellende.

(waaauw, mega lang geleden dat ik nog op dit forum kwam :o )
De reden daarvoor was omdat ik met mijzelf in de knoop lag, en ook wel sneed.
Gelukkig is het ongeveer 1 jaar geleden dat ik nog deed en ik denk dat ik het nooit meer ga doen.
Ik weet niet hoe erg de drang er steeds is bij jou.
Ik stopte omdat ik die littekens niet meer kon aanzien, ze maken je er immers niet mooier op hé?
Wat ook helpt is om er open over te praten tegen iemand. Heb je een vriendin of vriend die dat kan bewaren? Mensen kunnen je motiveren om je niet meer pijn te doen, want niemand ziet graag pijn lijden he.

ze weet mijn problemen al..... daarvoor was ik ook onder behandeling, nu nog steeds trouwens, maar snijden is wel een diepte punt, en hoezo zou ze niet teleurgesteld zijn in mij??, ik kan het er toch gewoon op houden, dat ik met per ongeluk aan iets heb opengehaald?? en me verwilderen van m'n moeder is toch gezond als je in de puberteit bent?? en zij snapt toch ook vast dat als ik het wel ooit vertel waarom ik het niet heb verteld??

krijg je ook littekens als je het niet al te diep doet ??

Denk jij niet dat ze het dolgraag zou willen weten? Jij noemt verwilderen van je moeder gezond in de puberteit???? En daarbuiten als je 300 littekens op je armen hebt, dan gelooft ze dat smoesje heus niet.

Ben je hier nou gewoon informatie aan het opdoen over snijden zodat je het zelf ook eens kan proberen?

Bij mijn huid zie je dat meteen, en als andere het dan opmerken schaam je je toch he? In het begin ging ik niet diep, niets van littekens. Maar als je na een tijd de pijn toch niet meer voelt, wil je wel dieper.
Vermijden is dus beter !
Dan krijg je vervelende vragen naar je hoofd en vinden mensen je raar. En ik snap het als je het je moeder niet graag verteld. Ikzelf zou er nooit open over kunnen praten met mijn moeder,daarom is een psycholoog hebben belangrijk. Verzwijg daar dan wel niets voor, anders heeft het niets van zin. Doe je het nog om andere redenen?

ik loop bij een psycholoog en die weet dit ook van mij, volgende week gaan we verder met het hoe en waarom, tot nu toe trekken de sneden goed weg, vooral op mijn benen trekken ze goed weg.... maar ik doe het door dingen die zijn gebeurt, ik ga hier niet vertellen wat.... maar het is veel en heftig, ik heb ook nog eens moeite met praten hou heel veel binnen qua emoties en de dingen die me dwarszitten, dus ik probeer te praten met haar maar lukt nog niet geweldig... ik vind het niet heel erg als ik er een litteken van over hou het is mijn eigen schuld en als ik zeg dat ik me per ongeluk heb opengehaald zal dat wel lukken maar ik heb er nu een in deze vorm: ~z_ deze is niet diep beetje zoals een schaafwond en ik hoop dat die goed geneest (wat denken jullie zal die goed genezen??)anders komt m'n moeder er vast achter!

ik doe het al maar vraag om ervaring van andere!

Ik herken me wel in jou. Het is goed dat je volgende week weer gaat.
Is het nu wat stabieler bij jou? Het is erg moeilijk om te stoppen als je daar al niet stabiel kunt zijn. Hetzelfde geldt natuurlijk ook voor voeding. Mijn eetpatroon is ook slecht en vroeger deed ik ook wat jij doet.
Je moeder kun je misschien 1 keer beliegen maar een 2e keer helpt dat zeker niet. Ze weet dat je snijdt en ze is ook niet heel naïf.
Die wonde zal wel genezen als je ze goed verzorgt en niet ontsteekt.
Weten nog andere mensen van wat je doet?

nee niemand...... dankjewel ik hoop dat ik van die ene geen litteken overhoud mijn moeder heeft nog niets gezien omdat ik vooral in m'n liezen snijd..... en een paar op mijn arm van de meeste zie je niks meer, alleen die op mijn arm die is bijna weg alleen nog wat rood en je ziet licht een streepje die is pas 2 dagen oud ik hoop dat ik hier geen litteken aan overhoud... denkje wel??

heel erg bedankt dat je me zo helpt trouwens

Hmm, dat is dan best moeilijk voor jou. Zouden een vriend/vriendin je begrijpen, denk je? De kans dat je moeder dat daar gaat zien is dan wel klein. Vroeger deed ik het daar ook, maar zorg wel dat je wondjes geen sporen na laten. (dat het bv. niet bloedt of andere vloeistof ofz afscheidt op je slipje )
In winter, bijna lente is het ook moeilijk om ze op te merken. In de zomer is het wel moeilijker natuurlijk, en het is vrij raar om daar een streepje van het een of ander te hebben. (moest die dan duidelijk zijn.)
Ik zou toch opletten, en moest je moeder het ooit ontdekken zou ik wel de waarheid zeggen. Zo weet ze dat je haar in vertrouwen neemt.

Oh, dat is graag gedaan. :)

Praten helpt. Laat het er maar allemaal uit voor je gaat slapen, doet wonderen.
Heb ook zo van die momenten gehad, ik snij mijzelf niet, maar anders hebben we ongeveer hetzelfde.

Maar zoals ik hierboven lees, als je moeder het te weten komt, zorg ervoor dat je het eerst verteld.

en ik zie dat dit een weekje geleden beantwoord werd, dus hoe is de vordering? snijd je je nog? Of gebruik je dat met het elastiekje? OF volledig gestopt? Littekens eraan overgehouden?

heeej

dat ik dit gepost heb is een week of 2 geleden geloof ik... nou de vorderingen..... het gaat echt slecht... een van de problemen is dat ik nooit mezelf kan zijn anderen mensen verwachten nou een maal dat ik altijd vrolijk ben en dat het goed gaat, omdat ik eenmaal altijd straal... jha stralen dat moest vroeger wel want anders.... dan wist ik niet wat er zou gebneuren.... hoe ik eruit zou komen en praten... deed ik niet... op school kon ik ook niks zeggen want daar werd ik gepest. dus ik heb geleerd om altijd blij en vrolijk te doen.... en iedereen verwacht ook dat ik dat doe... dus dat doe ik.... het enige moment dat ik mezelf kan zijn is bij therapie.... en dat is 1 uurtje in de week... verder is de vordering wel dat ik binnenkort word opgenomen.... jheeee :( maar niet heus..... maar m'n moeder is er dus wel achter gekomen heb gezegt dat ik het eenmaal met mijn nagel heb gedaan toen ik boos was... verder weet ze niets omdat ze heeft gezegt dat als het nog eens gebeurd ze me na een crisis dienst doet omdat ze bang is dat ik mezelf wat aan doe... omdat ik niet bij ben als ik mezelf snijd... dus vorderingen niet echt... en de andere vraag: littekens?? valt mee op mijn arm zie je het haast niet een op m'n hand wel heel duidelijk maar zeg tegen iederen dat ik me met een kaas schaaf heb gesneden ;) m'n benen zie je nog licht en m'n enkels ook nog een beetje.... de nieuwe die er bij gekomen zijn zie je nog wel maar die moeten nog ff genezen

m'n psycholoog weet het en die helpt me... al kan ik daar maar 1x in de week terecht... en ik hoef toch niet tegen iedereen te zeggen: ja ik snijd mezelf.... ik schaam me daarvoor en ik wil me ook niet snijden.... maar ik kan er niks aan doen... als ik meelf snijd ben ik niet bij.... ik weet naderhand er ook niks van.... en jij gaat toch ook niet tegen iedereen die wat vraagt dingen zeggendie super persoonlijk zijn... de mensen die mij ermee helpen weten het (m'n psycholoog dusverder niet echt) maar ik kan niet praten en dar kan ik niks aandoen.... als je m'n verleden zou weten zou je snappen waarom

Lees het zelf eens terug. Je moet blij doen. Als je niet blij bent hoef je ook niet blij te doen. Als je mensen vanaf meet af aan verteld wat er aan de hand is zonder aandachtshoer te lijken, is er weinig aan de hand. Je zit in therapie zeg je en dan voel je je 1 uur in de week fijn. Ik neem aan dat als je therapie krijgt je iets leert om dat toe te passen in je omgeving buiten de sessies om. Probeer dat dan.

Dat snijden ben je ook gewoon zelf bij en je beseft best dat je dat doet. Gewoon een vorm van aandacht zoeken en als iemand er naar vraagt maak je er een geheimpje van zodat mensen zich afvragen wat je nu bezielt. Dat is niet de aandacht die je wilt want het is allesbehalve positieve belangstelling.
Het is te vergelijken met iemand die je verteld dat er iets ergs is gebeurd. Dan vraag je wat er is en dan zegt die persoon: 'Nee, laat maar.' Dat is gewoon zwaar irritant. For the record: Als jij zo doet zou ik je ook haast gaan pesten. Niet omdat ik zo'n etterbak ben maar gewoon omdat je er om vraagt.

En dit is zeker niet iets om je omlaag te halen of om je weer terug bij af te laten brengen. Dit is meestal wel het beeld wat mensen van je hebben.


Je geeft tegen alles een weerwoord. Zo kun jij jouw problemen echt niet oplossen. Kijk is in je spiegel denk ik dan en ga nou eens echt na wat mensen bedoelen ipv je alleen maar te beledigen zoals jij dat ziet. En vertel gewoon je hele verhaal anders heeft het voor ons weinig zin je te helpen. Dat is hetzelfde als wat ik hierboven zei over het 'nee, laat maar' verhaal.

Met zo'n instelling kun je beter meteen voor een trein springen.
Oja, en ook depressieve mensen kunnen interpunctie gebruiken.

Haha ik probeer met hulp en ook met steun van jullie eraf te komen... maar een ding... (dit is vast gesteld door artsen) ik ben er echt niet bij als ik mezelf snijd.... en je denkt vast dat ik dit verzin... maar kijk het is zo, bij teveel spanning krijg ik een aanval en raak ik van de wereld.... boos worden doe ik nooit. omdat vroeger toen ik klein was ik niet zou weten wat er zou gebeuren als ik tegen sprak. nu... een aantal jaren later en ik steeds meer ga puberen (ik puber 'blijkbaar' niet zo als gewone kinderen) en als ik een woede aanval ehb ben ik net zo als bij de epilepsie lijkende aanval, en niet bij.... ik weet niks, en toen iemand me vond terwijl ik sneed stonden mijn ogen ook weg gedraaid ik was er echt niet bij.... ik wil een oplossing... daarom laat ik me ook opnemen... maar ik hoopte van jullie tips te krijgen hoe ik uit zo'n aanval kan komen... en een manier waardoor ik niet ga snijden... maar maakt niet uit wat afreageren op iets,, en of jullie daar tips voor hebben

wtb epilipsie.

Het heeft in ieder geval géén nut om door te gaan met de instelling dat je er toch niks aan kan doen. Het is jóuw lichaam, jij bent degene die daar het meeste controle over heeft.

dankjewel voor de tip :D

klinkt misschien stom enzo.
maar ik heb het ook gedaan(soms nog steeds) maar toen ik begon met roken deed ik het een stuk minder vaak...
ik zeg niet dat je nu MOET gaan roken maar ik zeg alleen dat het mij heeft geholpen omdat het mij ontspand

hihi

jij bent niet zo snugger he :Y)

Ik denk wel dat je beter kan gaan roken dan je arm eraf snijden om met je problemen om te gaan. :+

tis gewoon leuk;

ze zegt eerst iets om diegene niet over te halen, en daarachter zegt ze iets wat eigenlijk bedoelt is om iemand over te halen...
en dan eindigt ze met een leuke spelfout

juist

Oh, op die fiets.

Jep. :+