dat had ik met mn broer
ik viel ook in een heel diep gat, zo erg dat ik er ook meteen een einde aan wilde maken (scheelde echt niet veel)
maar ik ben eruit geklommen, maar soms heb ik ook nog het gevoel dat ik er niet uit kom zeg maar, dat ik iemand heb om me te steunen.. dan ga ik vaak naar mn moeder, want zij was er natuurlijk ook kapot van
en ik had ook echt een hechte band met hem, het is niet zo dat ik elke dag ruzie met hem had, we waren echt op elkaar aangewezen
en ik geloof er ook echt in dat hij daar boven zo af en toe naar me kijkt en ik denk echt dat ie trots op me zal zijn, tenminste.. zo WIL ik het
edit: toen was ik 13