ik ben het sowieso niet met je eens dat liefde puur een egoisme-kwestie is, want jah natuurlijk wil je dat de ander je leven positief invult, maar je geeft hem/haar datzelfde terug.
Bij sommige liefdes geef je zelfs alleen maar, omdat je oprecht van diegene houdt (
)
Liefde zelf is geen illusie, maar waar het vaak fout gaat is dat mensen hun ogen sluiten voor een wezenlijk aspect van de ander. En die ander gaat zich dan afgewezen voelen en zoekt zn heil elders. Waar je je sowieso voor moet hoeden is voor sleur in een relatie, en het feit dat je naar elkaar moet blijven luisteren. Een mens verandert in zn leven steeds meer, en het is juist de kunst om in een relatie ook geestelijk verbonden te blijven. Dat is ook hetgene dat ik liefde noem. Dat is geen illusie, dat is alleen niet een blijvend, vaststaand iets.
Er is een wetenschapper die eens heeft gezegd "alles stroomt en niets blijft" (een of andere ouwe Griek, Herakleitos). Volgens mij heeft hij helemaal gelijk. Mensen ontwikkelen zich tegenwoordig voortdurend, willen elke keer een stapje verder en hoger. Vroeger boeide dat allemaal niet zo. Daarom bleven mensen ook vaker bij elkaar, ze veranderden niet wezenlijk, en bleef de liefde ook. Of misschien doofde die wel maar daar dacht je nie over na.
Het staat tegenwoordig zo ter discussie, wat is nou goeie liefde, ik denk juist dat er miljoenen vormen van liefde bestaan. Ik hou bijvoorbeeld ook van mijn ouders, maar niet zoals van mijn vriend, maar ik hou ook van mijn vrienden, en dan ook weer op een andere manier.
Ik heb gezegd
