Spelleider

Je kent het gevoel wel dat je echt onmeunig erge jeuk hebt en dat je er steeds net niet bij kan. Dit frustrerende gevoel overkwam ook Insanity. Hij had jeuk in z’n oor, vlakbij z’n trommelvlies. Maar zijn vingers waren gewoonweg te dik zodat hij niet bij de jeuk kon komen. Insanity zag in dat hij een probleem had want het gejeuk werd almaar erger. Insanity vreesde voor het knappen van zijn trommelvlies en begon na te denken wie of wat hem kon helpen. En toen kreeg Insanity een idee. Hij pakte z’n vriendenboekje en bladerde er eens doorheen want wie kon hij nu bellen die de vingers dun genoeg had om hem eens lekker diep in zijn oor te krabben. De eerste naam die hij tegenkwam was Headliner. Nee, dacht Insanity, zijn worstenpootjes zijn dikker dan die van mij. De volgende naam in zijn boekje was Impressions. Toen Insanity die nam las kwam hij niet meer bij van het lachen. Yeah right, die flikker gaat niet met z’n piemelvingers in m’n oor zitten krabben. Dan nog liever Atjeuh, die ook in zijn vriendenboekje stond. Insanity dacht na, hoe zulke vingers heeft Atjeuh ook al weer? Eigenlijk had Insanity het moeten weten van die keer dat hij jeuk in z’n kontgat had. Maar aangezien Insanity nogal een labiel persoon is, wist hij dat niet meer. Nee dacht Insanity, di eheeft vast niet de juiste vingers voor mij. Hij bladerde verder door zijn wel erg dunne vriendenboekje, maar de overige drie vrienden in dat boekje konden hem ook niet verder helpen. AMF, Sander en Tyskie hadden alledrie geen vingers meer doordat ze hadden gestunt met vuurwerk in een steegje in Enschede met gejat vuurwerk uit een opslagplaats. De jeuk in Insanity’s oor werd wel heer heftig en hij lag dan ook al snel te kronkelen op het rood wit blauwe tapijt met roze bloemetjes. Toen de jeukaanval wat minder werd dacht hij snel na. Impressions was de enige persoon met geschikte vingers. En ook al zag Insanity in, dat hij niet helemaal was wat hij zochte. En ook al was Insanity bang voor die vingers van Impressions, hij belde hem toch. Met zulke jeuk kon Insanity niet lang leven. Babydress, de pooier van Impressions nam de telefoon op en Insanity vroeg naar Impressions. ‘Even wachten schatje,’ Zei Babydress. ‘hij heeft nog ff een klant, ik zet je wel even in de wacht, hij is over drie minuten wel klaar.’ Na 3 minuten kreeg Insanity Impressions eindelijk aan de lijn. Insanity legde zijn probleem aan impressions voor. ‘Heftig gozer,’ zei Impressions. ‘ maar ik kom eraan. Iemand moet je toch uit deze penarie helpen.’
Toen Impressions gearriveerd was trok hij snel latex handschoentjes aan. Insanity keek verbaast. ‘ Waar zijn die dingen voor?’ Piepte hij.
‘Je weet toch dat ik piemelvingers heb, je wilt vast niet dat ik je trommelvliezen plat spuit.’
Insanity keek beverig naar die vreemd gevormde vingers maar waagde de gok toch maar.
‘Vooruit dan maar.’ Zei Insanity.
Impressions stak zijn piemelvinger in het oor van Insanity en draaide een paar keer heen en weer.
‘Mmmm’ zei Insanity ‘Dat is toch best lekker! Dieper, dieper! Oooooh, harder! Oh ooh ooooooh!
Toen Impressions nog dieper het oor inging hoorde hij opeens gerinkel van ramen, geschrokken keek hij achterom. ‘Wat the fuck is dat?!’ riep hij geschrokken uit.
Achter hem stonden 3 harige beesten met vieze gele tanden en nagels van bijna een meter. En ze stonken ook nog eens een uur in de wind. Impressions, die niet zo heel sterk van gestel was viel flauw neer. De weerwolven grepen hun kans en staken hun tong in het oor van Insanity. Hij riep nog: ‘Ik kom!’
Voor hij dood neerviel op het rood wit blauwe tapijt met roze bloemetjes.


De weerwolven hebben tot morgenavond half 9 om een dorpeling op te hangen. De ziener mag een functie opvragen en de tovenaar mag iemand beschermen.