Citaat:
Origineel gepost door sandraatje
Ik ben heel blij dat iemand eindelijk de mensen hiero gaat uitleggen hoe het nu allemaal zit.. ik heb me er zelf nog niet zo in verdiept.. ik weet dat ik mezelf snij en daar houd het mee op.. waarom ik het doe weet ik niet! dat wil ik ook niet weten.. maar als ik dit zo lees weet ik wel dat ik er veel herkenning in vind! En zoals je zegt.. het is verslavend.. het voelt heerlijk om het telkens weer te doen! Jullie zullen dat waarschijnlijk niet snappen.. maar dat is aan jullie!!
@ Wiz: heel erg bedankt dat je dit neerzet!  |
Graag gedaan
Mensen hebben de keuze, accepteren dat het iets is wat ze nooit zullen begrijpen of het zelf is uit proberen.
Voor de rest moeten ze zich gewoon niet met het onderwerp bemoeien of er eerst serieus in verdiepen.
Want roepen dat het ziek en dom is helpt natuurlijk ook niet veel, wat behoorlijk achterlijk is van degene die dat post.
Ik heb een vriendin gehad in mijn kennissenkring die borderline heeft en zichzelf snijd (die twee gaan namelijk heel vaak samen). Om precies te begrijpen waarom het snijden voor haar zo verslavend was en bevrijdend heb ik het op een gegeven moment ook uitgeprobeerd.
Het maakte veel duidelijk.
Het is een lichamelijk en geestelijk proces dat loopt vanaf het moment van snijden tot aan het zien van het genezen van de wond, en eventueel tot de uiteindelijke lidtekens.
En daarbij is het inderdaad erg verslavend
Dus ik hou het voorlopig alleen bij mijn rookverslaving
Ik raad je wel aan om voorzichtig te zijn, niet de diep te snijden, en het mes van te voren goed schoon te maken in verband met het krijgen van infecties of ontsteking aan de wond. Probeer ook te minderen. Stoppen is vrijwel onmogelijk in 1 keer, maar probeer de tijd tussen snijden elke keer te vergroten. Weken, maanden tot uiteindelijk jaren..