Ik denk dat als iemand zijn verhaal bij je komt doen,
je miss even op voorhand kunt mailen van plaats datum en uur van de afspraak, maar nog niet op het probleem.
Ik vind dat je moet luisteren naar wat de leerling je komt zeggen, hem niet meelijwekkend aankijken, en er zeker niet tussen komen tenzij hij of zij niet op gang komt.
Als ik vroeger met een volwassene sprak over mijn problemen, en ze kenden mijn gezin niet, dan konden ze het nooit geloven of ze dachten altijd dat ik overdreef. Dus ga vooral niet zeggen, probeer een beetje dit en dat te doen. Want zo doe je precies alsof het probleem alleen bij hem ligt. Zeg op welk gebied bv hun ouders fout zitten. Maar beschaadt nooit het vertrouwen van die persoon, ga ook nooit met zijn ouders bellen of dergelijke. En als je een echt vertrouwensleerkracht ben, vertel dan ook de dingen niet verder aan een andere leerkracht.
|