GkuA

Death metal: Eerst een kwaadaardigere vorm van thrash metal (voorbeelden: Possessed, Infernal Majesty, ouwe Death (vòòr Leprosy eigenlijk), etc.), maar heeft zich vrij snel ontwikkeld tot een zeer eigen stijl. In eerste instantie was het vooral sneller, bruter en lomper dan thrash metal, en vanaf eind jaren '80/begin jaren '90 door bands als Death (vanaf 'Leprosy') en Morbid Angel tot een compleet eigen genre gemaakt. Soms is het zeer technisch, snel, agressief, met een (vaak diepe) grunt als zang, soms is het minder technisch en gewoon LOMP. Technische pure death metal is bv. Suffocation of Immolation.... alleen maar lomp (en vrij oninteressant als je het mij vraagt) is bv. Cannibal Corpse, zeer lomp en 'evil' zijn Incantation en ouwe Morbid Angel (ook technisch!), death/grindcore is dan bv. Cryptopsy, death/jazzy kan ook (Atheist, Gorguts), etc. Voorbeeld van een goede band die old school death metal in een nieuw jasje maakt is Vomitory. Tja en dan heb je ook nog de melodische afdeling, meestal komt dat neer op de Gothenburg death metal. Begonnen met At the Gates en Eucharist, naar ik dacht. In Flames, Dark Tranquility (oude werk), Soilwerk (technisch) etc zijn tegenwoordige bandjes die onder deze categorie vallen, maar naar mijn mening heeft het meer met heavy metal te maken hebben dan met death metal.

Black metal: in feite kan je 3 golven onderscheiden... de eerste golf ging in feite parallel aan death metal, ook ouwe black metal was gebaseerd op muziek als Possessed (die ook met hun thema's 'black metal' waren) maar dan minder technisch en meer, ja, bijna punk-achtig (venom), laat ik vooral Celtic Frost niet vergeten te noemen (hoort ook bij death metal genoemd te worden als voorloper) en Hellhammer (meer black) , ouwe Bathory... snelle, kwaadaardige muziek, niet zozeer gefocussed op lompheid en hardheid maar eerder op een soort sfeer, veel spelen in één ritme, veel herhalingen (hypnotiserend!) ... Sodom's 'In the Sign of Evil' is trouwens ook behoorlijk old school black metal.

2e golf van black metal: hiermee is black metal groot geworden, eigenlijk door Noorwegen echt op de kaart gezet. Darkthrone (vanaf 'A Blaze In The Northern Sky'), Burzum, Mayhem, Emperor ('Wrath of the Tyrant', 'In The Nightside Eclipse') Immortal ('Diabolical Fullmoon Mysticism' en 'Pure Holocaust') bijvoorbeeld. De muziek? Black metal was de muziek van Satan (voornamelijk dan als metafoor gebruikt, meestal samen met heidense thema's) zeer duister en hypnotiserend en ook RAUW. Geen mooie geluidjes! (daarom horen keyboards eigenlijk ook niet in blackmetal thuis). Strak spelen maakt niet uit, het gaat om de sfeer en als je daaraan gaat bijschaven verlies je dat. Dus: riffs met veel mineur-akkoorden, veel herhaling, veel duisternis, oorverdovend gekrijs, een rauwe produktie (4 sporen-opnamen zijn geen uitzondering), weinig aandacht voor drumwerk, het gaat eerder om de hypnose, om het gevoel, om het zwarte gat dan om een bepaalde melodietjes.
Op een gegeven moment kwamen er navolgers en werd de duisternis die in black metal zat veranderd in een pose. En dan krijg je Dimmu Borgir, Cradle of filth en alle ellende die dat met zich meebrengt.
Gelukkig kwamen er toen met name een Franse en een Poolse underground opzetten met nieuwe interessante muziek. Ook in de Baltische staten en Zweden zijn tegenwoordig veel bandjes goed bezig (met rauwe, duistere black metal die de meerderheid hier waarschijnlijk niet tof vindt omdat er geen leuke keyboards of zangeresjes inzitten of zo).

De 3e golf is dan die techno black metal van tegenwoordig, Aborym, Zyklon, Diabolicum en dergelijke.... bloedverziekend hard, soms drumcomputergebruik, sampletjes/geluidjes e.d.