Ik denk dat zolang de ouders voor zichzelf kunnen zorgen dat ze kinderen mogen krijgen.
Kunnen ze namenlijk niet meer voor zichzelf zorgen dan is er hulp nodig bij de opvieding van het kind. Dat is niet zo'n probleem, maar die hulp is er niet voor altijd, wanneer het kind ouder wordt krijgt het een eigen mening en vind hij het waarschijnlijk niet fijn dat zijn ouders gehandicapt zijn. Hij zal er mee worden gepest krijgt het zelf moeilijk, moet voor zijn ouders zorgen (dat is gewoon zo, dat wordt vaak gezien als een plicht) en heeft zelf geen normaal leven. En dat is net zo belangrijk, die ouders nemen een kind, waar ze zelf niet voor kunnen zorgen en nemen het leven van dat kind ook in beslag.
Dus alleen ouders die voor zichzelf kunnen zorgen mogen kinderen krijgen.
|