het is dan precies een grens zoeken naar wat de ene aankan horen en verwerken zonder er zelf in meegesleurd te worden en hoeveel de ander kan en wil vertellen.
Als het te ver gaat heeft het geen zin voor beiden, want volgens mij voelt het niet goed als je weet dat de andere er ook moeite mee heeft om jouw verhaal te verwerken.
het is goed van 'bitch' om te zeggen waar de grens ligt (en waar er voorbij is gegaan en waar ze het dus zelf niet meer goed aan kon) en van 'anouk' dat ze daar rekening mee houdt
aldus mijn mening