Citaat:
|
Origineel gepost door ash-hôôle
Hehe, het blijft leuk om mensen uit te kunnen lachen
|
De meeste berichten zijn wel van jou.
Het eerste wat ik me kan herinneren is eigenlijk niet echt van ergens af te vallen.
Ik was een jaar of vijf en had een 'nieuwe' fiets. Een roze fiets die te klein was geworden voor de dochter van een collega van mijn moeder. Die fiets was nog vrij groot voor mij en had maar één rem.
Maar ik fier als een gieter omdat hij mee mocht als we naar Frankrijk gingen. En elke avond fietste ik de helling op terwijl mijn ouders met de buggy en mijn broertje achter kwam.
Op een avond ben ik zo snel naar beneden gereden dat ik ons huisje miste en gewoon keihard in de prikkeldraad van een wei ben beland.
Toen ik de volgende keer wou vermijden dat dat weer zou gebeuren, draaide ik kort genoeg af om toch niet het huisje te missen. Het huis werd afgebakend met een hoge omheiningsdraad en de enige ingang was afgesloten door een groot ijzeren hekken (er hangt nog een foto van mij voor dat hekken in onze living). Normaal stond dat hekken altijd open en ik was erin getraind om in volle snelheid de oprit van het huis op te rijden. Die dag stond het hekken niet open. Ik moet niet vertellen hoe het is afgelopen zeker?
Wat ik eraan heb overgehouden? Laat het ons zo stellen: het is nooit meer goedgekomen.
