Vleesch
Door: Anne de Groot
Tot een half jaar geleden werkte ik in het weekend als verkoopster bij een slagerij. Toen ik daar pas werkte kreeg ik van een vegetarische kennis een nogal merkwaardige reactie. 'Moordenaar' noemde ze me. Ik heb haar toen mijn nagels laten zien, waaronder nog een restje rode marinadesaus voor satévlees zat, en gezegd dat het bloed was. Sindsdien heb ik haar niet meer gesproken, maar ze heeft me wel aan het denken gezet. Ik vind het geen stijl om een stukje vlees van iemand z'n bord af te kijken.
Begrijp me niet verkeerd, ik heb niets tegen vegetariërs. Sterker nog, ik vind het heel goed dat ze hun idealen nastreven. Maar laten we wel wezen: het zijn hún idealen en die hoeven ze niet aan mij op te dringen.
Ik kan er niet goed tegen dat sommige vegetariërs mij een schuldgevoel aanpraten als ik m'n tanden in een Big Mac zet. Natuurlijk weet ik dat hier een onschuldig koetje voor is gestorven, maar mijn beste dierenliefhebber, in de natuur gebeurt toch precies hetzelfde? Of komen we ook massaal in opstand als op National Geographic een leeuw een gazelle verorbert?
Ik zal niet ontkennen dat ook bij mij af en toe de tranen in m'n ogen springen bij het zien van de verschrikkelijke beelden van de bio-industrie. Ik kan me ook goed voorstellen dat iemand vegetariër wordt, maar ik persoonlijk kan een lekker broodje filet americain met uitjes niet afslaan. Ik vind het daarentegen ook prima als iemand anders dat wel kan en een bammetje kaas eet. Wie ben ik om te bepalen wat jij wil eten? Mij zul je er niet over horen als iemand van z'n tahoe zit te genieten, maar laat mij op mijn beurt dan ook lekker m'n karbonaadje oppeuzelen.
__________________
Uw advertentie hier?
|