Hej,
Over het algemeen is de gedachte gang wel goed.
Om toch over terug te gaan op de boven staande discussie benadruk ik wat Prestige zei.
Het is namelijk wel degelijk waar dat je niet kunt haten als je niet lief hebt.
Dat komt omdat de mens altijd vergelijkings materiaal nodig heeft.
Dat is de aard van het wezen, de manier waarop je hersenen de beslissing vellen.
In Hitlers geval was er wel degelijk een voor liefde, namelijk die voor het Arisch-ras.
Het perfecte beeld dat hij had, en aan die mensen had hij ook wat.
Dat was zijn vergelijkings materiaal, hier vielen Homosexuele (niet goed voor uitbreiding van het volk)& gehandicapte (kunnen niet vechten) niet onder - om de twee meest bekende gevallen te noemen.
Verder zit er toch nog een kleine fout in de gedachte gang hier boven.
Een herinnering veranderd namelijk wel degelijk.
Over het verstrek van tijd zul je beelden aanpassen.
Je zult het scheppen tot nieuw vergelijkings materiaal, opnieuw iets wat de geest gewoon weg doet.
Een voorbeeld hiervan zijn bijvoorbeeld ouderen die zeggen dat de films van tegenwoordig nergens opslaan en vroeger veel beter waren.
Echter, als ze nu een van die oude films terug kijken denken velen iets in de trant als "Waar slaat dat nou op?" of "Vond ik die acteur echt zo goed?".
Ze hebben hun eigen gedachten en herinneringen dan verheerlijkt.
Hejdå,
~
|