Citaat:
Originally posted by bloempjuh
:respect:
|
ik heb mijn beide ouders nog en daar ben ik ontzettend blij om. Ze steunen me, helpen me en zijn er gewoon terwijl ze zich wel steeds meer op de achtergrond houden om mij de ruimte te geven mn nieuwe leven te ontplooien (want ze hebben een enorme ontwikkeling en verandering gezien in drie maanden tijd dat ik nu studeer!!) en daar bewonder ik ze enorm voor. Er is een tijd geweest dat ze dit niet konden, mede door de wanpraktijken van mijn broer maar ze zien dat ik goed omga met mijn vrijheid, en ook al heb ik voor die positie heel hard geknokt, toch doet het me wel goed dat ik hun vertrouwen nu heb. Ik heb anderhalve maand 'zwevend' geleefd, zonder oudelijk toezicht of sturing, en das echt een KUTgevoel
Citaat:
Originally posted by FiZz
Wat is dit nou weer voor een domme uitspraak dan?
|
Misschien heb ik het niet helemaal goed geformuleerd maar bloempjuh legt het goed uit
Ik bedoel daarmee te zeggen dat je, bij het overlijden van je ouders, juist door moet gaan met je leven omdat DAT hun bedoeling was en ze DAT nou juist graag wilden bereiken. En ook al ben je ze dan vervroegd kwijtgeraakt, voor de fase dat je jezelf echt al los kunt koppelen van hen, dat is natuurlijk wel vreselijk maar om dan maar je hele leven te beeindigen, dat lijkt me dan niet helemaal het juiste om te doen
Enfin zo bedoelde ik dat dus