nah gaan we maar weer is....
Botch - We are the Romans
Botch - Anthology of dead ends 10"
De afgelopen maanden heb ik pas echt ondervonden hoe goed ik Botch eigenlijk wel vind. Begrijp me niet verkeerd, ik heb nooit echt iets tegen Botch gehad en de cd's en lp's maakten bij mij geregeld rondjes in de spelers. Maar toch ging de muziek altijd een beetje langs mij heen. Maar het kwartje is de laatste tijd goed gaan vallen en hoe. Ik vind deze band echt topklasse.
Als ik de muziek van Botch zou moeten omschrijven aan mensen die het niet kennen zou ik het omschrijven als chaotische metal/hardcore. Ik zeg expres geen metalcore waar een heuze trend omheen is gekomen, omdat deze mannen dat altijd hebben weten te vermijden. Botch speelt bijna groovende chaotische hardcore, maar wel zo dat je nooit de weg kwijtraakt (zoals bijv kan gebeuren bij Dillinger). Wat het knappe van deze band is dat zijn hun nummers altijd midtempo houden en toch spannend weten te houden.
De twee releases die ik hier bespreek zijn de laatste twee uit hun discografie en in mijn ogen zeker de beste. Dit heeft vooral veel te maken met de productie en sfeer van de albums. de productie van de twee is echt glashelder en is een keertje geen aanslag op je oren. De instrumenten klinken heel natuurlijk en wordt nergens te bombastisch (wat je bij veel hedendaagse metalcore acts wel kan zeggen gelet op de dubbelbass die overal te horen is en dikke gitaren waarvan je behang spontaan naar beneden dondert). Het is dus ook niet zo gek dat Matt Bayles hier achter de knoppen zit. Een man die een patent lijkt te hebben op het juist vangen van de natuurlijke sound van een band. Zo produceerde hij een aantal toppers in het genre, wat te denken van Isis - Oceanic en Panopticon, Mastodon - Levithan, Burried Inside - Chronoclast en These Arms Are Snakes - The Lion sleep where...
Daarbij weet Botch hun nummers gewoon geweldig te arrangeren. Alles klinkt logisch en ik heb nergens het idee dat de muziek geforceerd overkomt. Ze durven zelfs te experimenteren met elektronica en een soort van ballads die op zichzelf mij niet zoveel doen, maar bij het album als rustpunt om verder te draven geweldig passen.
Dus als je een beetje into hardcore, metal, metalcore, indie en al die dingen bent vind ik persoonlijk dat Botch verplichte kost is. Het is oprecht en doet mij meer dan tien bij elkaar geraapte Unearths bij elkaar (hoewel dat zeker geen slechte bands hoeven te zijn). Helaas is deze band uit elkaar (hoewel er fantasische bands uit voortgekomen zijn; These Arms Are Snakes en Minus the Bear), maar ik draag deze band echt een warm hard toe.
checkuh die sheit