lelijk
Jaja ik heb ook een gevoelige kant, dus een review van de nieuwe cd van Dredg. Mocht er zoiets als gevoelige muziek bestaan dan valt Dredg daar namelijk wel onder, denk ik. Slechts cleane zang, mooie melodieen en pakkende refreinen, dus. Misschien wel zoetsappig zelfs.
Catch without arms heet de nieuwe cd, het eerste teken van leven sinds het geniale edoch erg pretentieuze El Cielo.
Dit keer dus geen allesomvattend concept en vervelende geluiden die de nummers aan elkaar plakken, maar gewoon een goed nummer en daarna een ander.
Hier rijst echter een probleem, eigenlijk zijn de meeste nummers stiekem niet zo heel erg goed..
Waar op de vorige albums de nummers meer heel gaaf dan te zoetsappig waren, slaat de balans op deze plaat bij de meeste nummers de andere kant op.
En ondanks deze hoge mate van gevoel in de muziek blijven de nummers nauwelijks bij, wat toch niet de bedoeling kan zijn.
Het kabbelt allemaal een beetje voort, en je hebt pas door dat het allemaal een beetje langs je heen gaat als je naar de wc wil en doorhebt dat je al een minuut geen muziek meer aan het luisteren bent.
Dit klinkt allemaal lekker dramatisch maar gelukkig zijn er een aantal positieve uitschieters, met als hoogtepunt het laatste nummer, matroshka. Het kan dus wel, en dat biedt perspectief.
Volgende keer misschien iets meer herrie en dan ben ik denk ik wel tevreden.
dus:
2.5 van de 5
luister:
ode to the sun
catch without arms
matroshka