Ik blijf gewoon reviews posten jongens, dit is hartstikke leuk om te doen!
Titel:
Castlevania: Harmony of Disonnance
Console:
Game Boy Advance
Ontwikkelaar:
Konami Japan
Uitgebracht in:
2002
Screens:
Review:
Castlevania, het is ondertussen een legendarische serie. Dat is eigenlijk uniek, want sinds het eerste deel is er behalve op grafisch gebied nooit veel veranderd aan deze lang lopende spellenreeks. Anno 2002 mogen we de nieuwste 2 delen in ons midden verwelkomen, en Harmony of Disonnance is er één van. Is het vijftiende deel in de reeks net zo leuk en verslavend als zijn voorgangers? Lees verder!
Ook deze game leidt aan een armzalig verhaaltje wat we ondertussen al zo goed kennen. Allicht, de namen zijn een beetje anders, maar voor de rest is het gewoon nog hetzelfde als dat we al zo vaak eerder hebben gezien. Deze keer is het Juste Belmont die zijn vrienden Maxim en Lydie moet zien te redden uit de klauwen van de slechte Dracula. Laat je wederom niet misleiden door het zwakke verhaal, want deze game heeft potentieel!
Je merkt het meteen al wanneer je het spel voor het eerst start en het korte introductiefilmpje wordt getoond: grafisch is er aan deze game gesleuteld! Waar het vorige deel grafisch een klein beetje achterliep maakt HOD prima gebruik van de mogelijkheden van de GBA. Mooie lichteffecten, vloeiende bewegingen en gedetailleerde sprites. We hebben echter geen tijd om al dit moois uitgebreid te aanschouwen, er moeten mensenlevens worden gered!
Behalve grafisch is deze game ook verbeterd qua leveldesign en zelfs het combatsysteem is aan een opknapbeurt onderworpen. Waar de vorige Castlevania nog heel erg duister was en de monsters bijna wegvielen in de achtergrond is deze titel opmerkelijk lichter en de monsters wat schreeweriger gekleurd. Dit verbeterd in ieder geval het speelplezier bij wat slechter licht, omdat je nu de monsters tenminste goed kunt zien.
Het combatsysteem is zoals gezegd dus ook stevig aangepakt, en vooral op het gebied van het zweepvechten. een belangrijke verandering ten opzichte van Circle of the Moon is het zwiepen. Nu kun je de zweep in een willekeurige richting bewegen door tijdens het ingedrukt houden van de B-toets een richting op de vierpuntsdruktoets in te drukken. Erg handig om die op en neer zwevende baddies snel uit te schakelen!
De wijze waarop de speler in het spel magie kan inzetten in zijn eeuwig voortdurende strijd tegen het kwaad is ook een beetje veranderd. Waar de vorige titel gebruik maakte van Action Cards en Attribute Cards die je kon combineren om een gewenst magisch effect te verkrijgen als je DSS inzette kun je in deze telg spreukenboeken verzamelen en die combineren met je subweapons om zodoende dood en verderf te zaaien.
Monstertjes in de pan hakken en het slot van Graaf Dracula verkennen is natuurlijk allemaal heel leuk, maar wat Castlevania nog eens extra leuk maakt zijn de puzzelelementen die door het spel heen geweven zitten. In HOD bestaan deze puzzels uit het feit dat je niet in één, maar eigenlijk in twee kastelen tegelijk rondloopt en op bijna ieder gewenst moment tussen deze kastelen kunt wisselen. Eén van de twee kastelen is eigenlijk een soort interdimensionaal spiegelbeeld van het echte kasteel, en dit zorgt voor leuke momenten als je op een gegeven moment gewoon niet meer weet of je nu in het normale kasteel zit of in de andere dimensie.
Castlevania zou ook Castlevania niet zijn zonder de onvermijdelijke levelbazen die moeten worden verslagen om te kunnen vorderen door het spel. Ze zijn stuk voor stuk erg taai en prachtig geanimeerd, dus dat wordt genieten telkens als je er één tegen het lijf loopt. Vooral Dracula springt in deze versie letterlijk in het oog.
Hoe meer je die arme Juste laat vechten, hoe meer ervaringspunten hij zal opdoen, en uiteindelijk zal hij dan een niveau in ervaring stijgen. als dat gebeurt worden zijn statistieken zoals kracht en behendigheid wat verbeterd en krijgt hij wat meer levenskracht en mana. Eerlijk gezegd is het RPG-gedeelte van de Castlevania-serie niet erg diepgaand, maar toch is het een aardige toevoeging.
Grafisch zit dit spelletje, zoals al eerder is gezegd, erg goed in elkaar. Mooie effecten, heldere omgevingen, leuke spreuken en coole monsters. Wat wil een mens nog meer van een goede Action-RPG?
Het geluid is in dit spel ook dik in orde. Tijdens het vechten maakt Juste leuke geluidjes, de monsters kermen af en toe ook flink en de muziek is erg sfeervol. De ene keer loop je weer in een heldere gang met bijpassende muziek, de andere keer loop je door de kerkers met een ijzig kil deuntje op de achtergrond. Altijd toepasselijk en nergens storend.
Ik denk dat het zo zoetjes aan tijd wordt dat ik een conclusie ga trekken uit mijn verhaal. Simpel gezegd is dit gewoon een enorm leuke game die de elementen van een platformgame succesvol combineert met de diepgang van een RPG zonder de opzwepende elementen van een actiespel te verliezen. Als je een fan van het genre bent moet je deze game gewoon hebben!
Waardering:
