art 41 lid 1 Sr: Noodweer:
Niet strafbaar is hij die een feit begaat, geboden door de noodzakelijke verdediging van eigen of eens anders lijf, eerbaarheid of goed tegen een ogenblikkelijke, wederrechtelijke aanranding.
Kort gezegd kun je dus de volgende punten uit het artikel extraheren:
• noodzakelijkheid
• verdediging van lijf of goed (of eerbaarheid)
• ogenblikkelijk
• wederrechtelijk (dus tegen het recht: noodweer tegen noodweer kan dus niet)
Het probleem hier zit dus niet in de vraag of je je mag verdedigen als je goederen worden gestolen, maar in de vraag of deze manier van verdedigen gepast was. Is het gepast om mensen te doden om je goederen te verdedigen?
Lijkt me niet, je kunt in de lucht schieten om ze af te schrikken. Vervolgens kun je bijvoorbeeld op de benen mikken. Mijns inziens kun je op grond van de gegeven feiten moeilijk tot een geslaagd beroep op noodweer komen.
Het tweede argument van de advocaat is dat de juwelier handelde uit noodweerexces.
Dat is inderdaad als de grenzen van de noodzakelijke verdediging overschreden worden door een hevige gemoedstoestand. Was de juwelier zo vaak overvallen dat hij 'door het lint ging'? Dan zou noodweerexces best aangenomen kunnen worden. Het ligt dus een beetje aan de feiten van deze zaak, maar als advocaat zou ik de nadruk leggen op noodweerexces.
__________________
"Groetjes terug."
|