Ik ben geen tiener meer maar wel moeder.
op mijn 15e kreeg ik mijn 1e kind. M'n vriend en ik wouden het meteen houden. Hij is ook een stuk ouder dan mij, dat scheelde.
Omdat we toen nog op Curaçao woonden, was die beslissing makkelijker. We bleven gewoon bij mijn moeder op het terrein wonen.
Het ging allemaal wel goed, wel wennen natuurlijk in het begin maar dat is normaal denk ik.
Op een gegeven moment stond mijn vriend voor de keuze om naar Nederland te gaan ( voor een nieuwe opleiding ) of zijn toekomst in de verpleging eigelijk zien verdwijnen omdat hij geen goed diploma kon halen op Curaçao.
Hij wou mij en onze zoon niet alleen laten en daarom hebben we besloten om naar Nederland te gaan met zijn 3tjes.
Toen kreeg ik het wel moeilijk. M'n vriend ging hard werken en naar school en ik zat eigelijk de hele dag thuis met m'n zoontje. Ik was gewend bij mijn moeder te zijn en nu was ik nin feite alleen.
Gelukkig was mijn zoontje heel erg lief, dat scheelde.
En toen kwam ik er in oktober 2002 achter dat ik weer zwanger was. We hebben het toen over alles gehad , abortus , houden , ook met ons zoontje.
We besloten het kind te krijgen en 1 juli 2003 werd mijn jongste zoon , Aidrandel gezond en wel geboren.
Het gaat hartstikke goed, ik zou echt niks overwillen doen of anders willen doen.
De moeilijke tijden hebben ons gemaakt tot het hechte gezin wat we nu zijn. Ik had het grote geluk dat me vriend achter me stond, en mijn moeder ook.
Af en toe vraag ik me af of ik echt een goede moeder ben maar aan de reacties van vooral mijn oudste zoon denk ik wel dat dat zo is.
|