Dit klinkt zo herkenbaar! Ik doe het ook.. heb het nog wel beetje in de hand, maar ben ook bang voor mezelf. Snap mezelf ook niet.. ja, op dat moment wel.. tenminste, ik moet dan gewoon!!
Ik zie reacties staan als; mesjes weggooien enzo, maar t help niet. Je vind altijd wel weer wat, een schaar, een spiegel (die spontaan in stukjes ligt). Dat is niet de oplossing.. ik weet alleen ook niet wat wel de oplossing is!!?
Aan de ene kant wil ik niet dat iemand het ook maar weet, aan de andere kant.. soms wil ik het mensen laten zien!! Ben alleen ook zo bang dat mijn ouders het te weten komen.. wil dat absoluut niet!! Ze verklaren me dan voor gek, worden boos waardoor ik me verdrietiger ga voelen en dan..
Het wordt steeds moeilijker om verborgen te houden, met gym op school bijvoorbeeld.. mijn armen zitten onder en als mensen gaan vragen van "wat is dat dan?" wat moet je dan zeggen?!? Ik zeg altijd maar zoiets als, achja geschaafd of het is niets.
Ik weet het, je hebt hier weinig aan, maar misschien helpt het om te weten dat je niet de enige bent??...
