Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Foetsy
Het bekennen dat jij een probleem hebt, een probleem dat andere niet hebben (althans, dat denk je, anders zouden zij toch ook naar een psycholoog gaan, niet?)
Angst dat je als anders wordt gezien, aangezien je de enige bent die naar een psycholoog gaat, en dat terwijl je juist zo graag een normaal leven wilt leiden. Denk ik.
Al hangt het natuurlijk van het probleem af zou ik denken.
|
Daar ben ik het helemaal mee eens!
Ik heb zelf de keuze gemaakt om proff hulp te nemen. maar dat is zo moeilijk.. ik moet nu overal heen gaan bellen.. en bij elk telefoontje moet ik m'n lef bij elkaar schrapen om het te kunnen.. Ik heb al vaak de telefoon weggelegt.. Durf het gewoon niet..
Stel dat mijn familie er achter komt of mensen hier in de buurt.. Zij lachen me vierkant uit.. (en dan zul je denken dat zal wel mee vallen...) M'n "vrienden" die hebben altijd wel lullige grapjes over mensen die naar een psycholoog moeten! Ze weten verder ook niets over mij.. Ik voel het ok niet dat ze vrienden voor me zijn hoor want je hoort je niet te schamen voor je tranen als je bij vrienden bent.. maar Ik snap heel goed als mensen zich daarvoor schamen.. en vooral om idd anders te worden gezien.
Zels mijn vader is teleurgesteld dat ik dit ga doen.. en het is een tijdje geleden dat ik het had verteld.. maar heb er verder niet meer met hun over gesproken.. Ze denken nu dat ik er wel over heen ben enz.. (vergifting, aanranding, automutilatie) maar ik heb het er met hun al nooit over omdat ik me daarvoor schaam.. Ik lijd geen fijn leven op dit moment.. dus ben blij dat ik de keus heb gemaakt.. nu alleen nog even doorzetten..
X