ik heb eigenlijk een best goed leven. ik bedoel: ik leef toch in een land waarin mensen heel veel hebben. maar ik heb zeg maar 'twee gezichten':
ik voel me vaak in een depressieve stemming.
ik denk dan na over het leven. over de negatieve kanten.
dan denk ik dat wel allemaal bter dood kunen zijn. dan kunnen we elkaar geen pijn en verdriet meer doen. want dat is wat er hier in de wereld gebeurt: overal oorlog, verdriet, pijn, eenzaamheid.
waarom zouden we nog leven in deze wereld?
life sucks! als ik hier over nadenk dan voel ik me echt heel ongelukkig en depressief.
de andere kant van mij is de best gelukkige kant. ik kan dan heel happy zijn en dan bedenk ik dat ik heeel veel lieve vrienden heb die altijd voor me klaar staan. dan bedenk ik me dat er mensen zijn die van me houden.
jammer genoeg heb ik vaker dat ik me depressief voel , dan dat ik me happy voel.
ik ben best een pessimist. ik vind het best moeilijk om naar de positieve kanten te kijken in ht leven. nu denk je miss: wat een zielige emo.
oke, ik ben zo ong. emo, maar dat zegt dus niet dat ik alleen maar ongelukkig kan zijn, zoals hier boven staat.
dat is ook iets wat me dwarszit: dat er zooveel verkeerd wordt gedacht over emo's. ik voel me echt heel erg aangetrokken tot emo's. het zijn hele lieve, behulpzame gevoelige mensen.
ze durven hun emoties te laten zien.
en het is echt niet waar dat ze altijd maar in zichzelf snijden en dat ze drugs gebruiken. en dat ze alleen maar depressief zijn. toch kan ik er niet onder uit dat het wel een kenmerk is van emo's dat ze niet supergelukkkig zijn.
nou een heel verhaal, maar ik ben blij dat ik het hier kwijt kan
|