Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Bazzemans
Wat betreft de theorie van Darwin zijn deze dingen in mijn ogen inderdaad overbodig, maar dat is misschien juist wel hetgeen wat de mens zo bijzonder maakt. D'r schuilt in mijn ogen veel meer in de mens dan alleen de wil om te overleven. Sommige dieren die willen overleven vreten na het paren of het krijgen van een jong hun eigen man of hun moeder naar gelang de tijd op. Dit is in een menselijk bestaan totaal niet voor te stellen. We kennen wel de verhalen van de kannibalen die ook mensen eten, maar zelden waren dit stamgenoten (familileden dus). Hoogstens een afvallige. De genegenheid die een mens kan tonen is iets ongekends en heeft weinig met evolutie te maken.
|
Je vergelijkt nu insecten die elkaar opeten met mensen. 2 soorten die ongeveer zo ver van elkaar afstaan als de zon en pluto. Daar tegenover zijn er weer oneindig veel voorbeelden te noemen van dieren die wel genegenheid kennen tegenover soortgenoten en vooral tegenover hun jongen natuurlijk. Denk bijvoorbeeld maar aan vrijwel alle grote en kleine zoogdieren. Olifanten die zieke soortgenoten helpen of werkelijk rouwen bij een dood groepslid. Maar ook alle grote aapsoorten kennen dit soort gedrag.
Dat gedrag van elkaar helpen, wat genegenheid eigenlijk is, heeft wel met evolutie te maken. De kans dat je in een groep overleeft is namelijk gewoon veel groter. De genegenheid is om de sociale verhoudingen in een groep te versterken, denk maar aan het vlooien bij apen of het likken bij honden.
Wist je overigens dat in het late Paleolithicum ook de Neanderthalers soorten "kunst" hadden en zelfs begrafenis rituelen. Dus ik zie kunst gewoon als een product van ontwikkeling die zeker gepaard is gegaan met de opkomst van religie, dus een hoger intelligentie van de mens soort die probeert te verklaren waar hij vandaan komt.