Column 6: Frying Daily
Review Album: Darkthrone - Hate Them
Aangezien ik na de 1ste keer luisteren totaal verliefd geworden ben op dit album, dacht ik dat het leuk was om misschien maar een review ervan te doen.
Als je met mensen over black metal spreekt, kan je in 1 van de 2 gevallen wel verwachten de naam van Darkthrone te horen vallen. Al een flink aantal jaren is deze band in de business, maar is al die jaren trouw gebleven aan het echte ondergrondse black metal gevoel. Hun cd’s kenmerken zich ook door de niet gelikt klinkende nummers. Wel is de kwaliteit in de loop van de jaren vooruit gegaan want op vroegere albums (Under A Funeral Moon, Transilvanian Hunger) was het een duistere brij die zich over je onschuldige oortjes uitstortte.
De muziek die Darkthrone maakt is vrij simpel te omschrijven als Black Metal in de trend van Celtic Frost en Venom. Dit betekent schreeuwende vocals, dubbel bass, en gewoon gitaar + bass. Darkthrone is echter een band waar het niet zozeer om de supersonische snelheid en de blasfemistische teksten gaat, maar meer om de duistere sferen die de nummers oproepen. Hierdoor zal je dus zowel up-tempo stukjes als mid-tempo stukjes maar niet het standaard ragwerk dat je bijvoorbeeld bij bands als Marduk of Naglfar zal vinden.
Op de cd staan de volgende 7 tracks:
- Rust
- Det Svartner Na
- Fucked Up And Ready To Die
- Ytterst I Livet
- Divided We Stand
- Striving For A Piece Of Lucifer
- Bow Before Thy Name
Het goede aan deze cd ten opzichte van z’n voorganger Plaguewielder is dat de iets te lange, slome stukjes er zijn uitgehaald. Elk nummer gaat lekker door met melodietjes waarvan zelf trance-liefhebbers nog vrolijk zouden kunnen worden.
Ik zou zeggen, geef het vooral een kans en laat je niet afschrikken door de ietwat mindere geluidskwaliteit of de vocals. Want dit is echt een CD van reuzeformaat en het is na het horen ook erg begrijpelijk waarom Darkthrone zo’n ontzettende cultstatus heeft in de (black) metalwereld
|