Daar komen we denk ik bij het punt waar het om draait: scheidsrechters en 'scheidsrechtersleiders' missen nog wel eens de feeling met het echte voetbal en de emoties die daarbij horen. Voorbeelden daarvan zijn het bestraffen van juichen en het wegsturen na emotioneel reageren van trainers (zonder taalgebruik dat over de schreef gaat). Fouten door scheidsrechters zullen altijd blijven bestaan en dienen ook geaccepteerd te worden, maar voel dan wel het spel aan en probeer zoveel mogelijk attractief voetbal te bevorderen (een soort sturende rol, het mag natuurlijk niet uit de hand lopen, en daar is de arbitrage voor). Dat mis ik nog wel eens in Nederland, ik denk bijvoorbeeld dat ze dit soort discussies in Engeland niet zullen hebben.
|