[AMF]

Het commentaar van Watershyne:

Proza

Het Rugzakje

Over deze inzending kan ik kort zijn. Het is mijn eigen inzending dus ik ben niet van plan om hier waarde-oordelen aan te verbinden. Natuurlijk heb ik er wel een eigen mening over, maar die hoort hier niet verkondigd te worden.

Ik heb het overigens niet speciaal voor deze wedstrijd geschreven. Aangezien ik ging jureren was ik niet van plan om echt heel actief mee te doen met de wedstrijd, dus daarom heb ik een verhaal gekozen dat ik zo'n 3 jaar geleden geschreven heb. Ik zal een jaar of 13 geweest zijn en in die tijd was het allemaal nog niet zo cliché als dat het nu is. Het proces van Dutroux begon net te slepen en mede daardoor pende ik mijn gedachten neer in de vorm van een stukje proza.


Naamloze inzending

Deze inzending vond ik nog helemaal niet zo eenvoudig. Hoewel het erg kort is, heeft het veel diepgang en moest ik goed tot me door laten dringen wat er eigenlijk stond. Het heeft een apart vertelperspectief. Als je begint met lezen weet je nog niet dat het geschreven is vanuit het perspectief van een engel. Pas in de laatste regels wordt alles duidelijk. Wel vind ik dat er niet alles uit is gehaald wat er uit te halen valt. Het verhaal had wat meer uitgediept kunnen worden. Het is nu erg kort. De karakters zijn flatkarakters, hun identiteit spreekt niet genoeg...

Toch vind ik het een bijzondere inzending en gezien het kleine aantal woorden en de inhoud daarvan, is het toch een goeie prestatie!


De Brief op de Keukentafel

De vorm van dit verhaal sprak me erg aan. Het is origineel gevonden. Ook de woordkeuze en de beeldspraak vond ik goed. Er zijn een paar kleine dingetjes die ik jammer vind. Persoonlijk vind ik dat er te weinig witregels zijn gebruikt en ook kleine schoonheidsfoutjes als een komma gevolgd door 'en' vind ik jammer.

Wel vind ik dat het verhaal een sterke inhoud heeft. De vergelijking tussen de verstikkende tuin en de verstikkende relatie is heel treffend weergegeven. De brief is helder verwoord. Ik kan hier niet veel meer over zeggen dan dat ik het geheel toch wel heel goed vind.


De Verandering

Ik wist niet zo heel goed wat ik met dit verhaal aan moet. Ten eerste pakt het me niet, omdat het voor een hele andere doelgroep geschreven is dan de groep waar ik toe behoor. Het is zo'n typisch basisschoolverhaal met een idealistische boodschap. Natuurlijk is er niets mis mee dat je in je verhaal een boodschap stopt, maar ik zou je aanraden om het wat serieuzer te doen. Je verhaal moet aansluiten bij de doelgroep en in dit geval is dit een forum waar vooral jongeren zitten. Jongeren die je verhaal beoordelen omdat het voor een schrijfwedstrijd is ingezonden...

Afijn,
toch heb ik geprobeerd het objectief te bekijken. Voor de doelgroep waar het voor bedoeld is is het een goed verhaal. Wel doet het me sterk denken aan een boekje dat ik in groep 3 heb gelezen: "Tup en Joep op de vlucht." Het doet me er heel extreem aan denken, want het is bijna hetzelfde verhaal. Ik weet niet of je je verhaal ook hier op gebaseerd hebt, maar ik vind het wel jammer.

Daarnaast vind ik het gegeven niet echt origineel. Het verhaal is eenvoudig, de woordkeuze is eenvoudig, je hebt geen gebruik gemaakt van kunstgrepen of een origineel vertelperspectief. Je verhaal is kort gezegd vrij standaard.

Ook vind ik het jammer dat je geen gebruik hebt gemaakt van witregels en dat je verhaal wat chaotisch neergezet is.

Nee sorry, maar dit spreekt me absoluut niet aan.


Groene ogen

Een van de eerste dingen die ik me afvraag is waarom ze die schat gingen zoeken. Ze waren eerst niet enthousiast, maar later besluiten ze toch te gaan. Wat is er in de tussentijd gebeurd? Verder vind ik dat de meisjes iets teveel 'piepen van angst' en ook iets teveel 'giebelen.' Je gebruikt veelal dezelfde woordkeuze en dat gaat me vervelen.

Daarnaast is je taalgebruik lang niet altijd foutloos en lopen je zinnen ook niet altijd lekker.

Het gegeven van het verhaal is wel leuk, maar het is niet goed genoeg uitgewerkt. Het is wel spannend, maar niet spannend genoeg... En dat is toch jammer als je voor het genre spanning hebt gekozen.

Wel heb je een lekker open einde en blijf ik als lezer zitten met een aantal vragen over de grot en het 'iets' daarbinnen. Dat zijn dan weer dingen die echt voor je spreken.

Een klein minpuntje is dat je de limiet van het aantal woorden hebt overschreden. Voor een kortverhaal wordt over het algemeen een inzending tot 2000 woorden gerekend (zoals ook is aangegeven in het topic met betrekking tot de schrijfwedstrijd). Nu is dat in jou geval niet zo erg, want het gaat maar om een overschot van 6 woorden, echter aangezien je niet zo'n hele sterke alinea verdeling hebt doet het verhaal sowieso al lang aan en dan is een teveel aan woorden extra jammer.

Al met al ben ik dus niet zo heel erg enthousiast, maar het was wel een nice try

Eindoordeel:

Ik heb met mijn keuze zitten twijfelen tussen 'naamloze inzending' en 'de brief op de keukentafel.' Zoals ik al zei vond ik het tweede verhaal erg apart, maar ik vind het ook te kort om het als een volwaardig verhaal te beoordelen. 'de brief op de keukentafel' daarintegen vind ik origineel en het las ook prettig weg. Daarom vind ik dat verhaal het beste.

De andere inzenders wil ik zeggen: Goed gedaan! En ga lekker door met schrijven!

Poëzie

Naamloze inzending 1:
Meteen de eerste keer dat ik deze inzending las, pakte het mij. Poezie in zijn eenvoud. Geen gecompliceerde schrijfschema's, ouderwetse woorden, woordspelingen of andere kunstgrepen. Nee, gewoon eenvoudige poezie over een wat minder eenvoudig thema. Misschien is het juist het contrast wat me aanspreekt. Ik weet het niet precies. Het is echt het soort gedicht dat ik graag tegenkom in een bundel en wat ik even snel lees, om het later de rest van de dag op me in te laten werken.

Daarna heb ik wat inhoudelijker gekeken; taalfouten en dergelijke.

Taalfouten zijn er niet. Er wordt niet dwangmatig gerijmd op de sinterklaas-gedicht-manier en de woorden zijn in combinatie harmonieus. Als je het hardop voorleest, loopt het geheel lekker.

Kortom: puik werk!

Naamloze inzending 2:

De eerste keer dat ik dit gedicht las sprong me meteen één ding in het oog: Het woordje 'ow.' Direct, Bam! Wat doet dat woordje daar? Al voor ik het gedicht goed tot me door had laten dringen had de 'ow' het al in waarde doen afnemen. Het is heel jammer, want het doet niet alleen afbreuk aan je gedicht zelf, maar het belemmert ook de boodschap ervan.

De boodschap lijkt me duidelijk; iemand die genoeg heeft van het onbegrip van zijn omgeving... Carapatient?

Wat ik minder duidelijk vind aan je gedicht is de manier waarop je het hebt weergegeven: gelijksoortige zinnen, zonder dat er echt sprake is van een bepaalde herhaling of een bepaalde rangschikking van die zinnen. Ook vind ik het hinderlijk dat je geen hoofdletters of leestekens hebt gebruikt. Dit is geen must voor gedichten, evenals duidelijkheid, maar bij de vorm die jij hebt gekozen zou ik het je wel aanraden. Wat ik nu zie is vooral onoverzichtelijkheid.

Ik denk dat jouw hoofddoel toen je het schreef was om even je gevoelens op papier te zetten; Even jezelf te uiten. Het kunstzinnig vormgeven van iets kwam pas op de tweede plaats. Niets mis mee, maar dat doet het meestal niet zo goed in een wedstrijd waarbij juist aan zoiets veel waarde wordt gehecht.


Hoe alles loopt:

Het spreekt me niet direct aan, omdat het niet origineel gevonden is en een liefdesverhaal vertelt. Liefdesverhalen zijn zo cliché, zelfs binnen gedichten, (juist binnen gedichten!) dat je er een hele originele draai aan moet geven om het speciaal te maken. Dat is hier niet gebeurd. Naar mijn mening had er heel wat meer uit dit gedicht gehaald kunnen worden...

Degene die dit geschreven heeft, heeft gevoel voor ritme en klank. Dat is een van de eerste dingen die me opvalt en waarschijnlijk ook een van de eerste dingen die in dit gedicht is nagestreefd. Daarna wordt er pas gelet op woordkeuze, kunstgrepen en dergelijke. Te weinig, vind ik... Er wordt veelal gebruik gemaakt van eenzelfde soort woorden. Ook jammer, want dat gaat vervelen. Als ik dit gedicht 3 keer gelezen heb, (Ik lees gedichten altijd minstens drie keer voor ik er een oordeel over geef) is het voor mij ook afgerond. Het is niet het soort gedicht dat ik graag nog eens tegen zou willen komen.

Dit heeft deels te maken met het bovengenoemde en deels met mijn persoonlijke voorkeur.

Wel vind ik het prettig leesbaar door een regelmatige strofeverdeling en de toepassing van hoofdletters en leestekens. Ook kan ik geen schrijffoutjes ontdekken.


Eindpleidooi:

Mijn voorkeur gaat dus uit naar de eerste inzending. Nogmaals: Goed gedaan! Zeker door blijven schrijven, want ik wil graag nog eens wat van je lezen.

Aan de tweede inzending wil ik zeggen dat hij of zij zeker niet moet stoppen met schrijven. Als je je gevoel erin kwijt kan is het goed. Een gedicht of tekst hoeft niet goed te zijn voor de hele wereld, als het maar goed is voor jou! Als het jou maar helpt!

De derde inzender moet ook niet stoppen met schrijven, maar ik wil wel aanraden dat hij beter een andere manier kan kiezen om zich uit te drukken; een manier die natuurlijker voor hem is