Hey
Ik heb echt hulp nodig. Ik weet niet meer wat ik moet doen, en ik wordt er echt gek van..
Laat ik maar beginnen bij het begin.
5 jaar geleden begon ik gepest te worden (ben nu 12). Mijn huidskleur (ben lichtgetint), mijn bril, alles. Ik begon me daar heel verdrietig door te voelen. 3 jaar later ongeveer was het nogsteeds niet over. Het werd erger. Er werd namelijk vastgesteld dat ik ADHD had. Oftewel, nog een rede voor de kinderen om mij te pesten. En alsof dat niet genoeg was, vertelde mijn ouders mij een week later dat ze gingen scheiden. En vlak daarna overleed mijn oma, en gingen we verhuizen. Omdat ons huis moeilijk te verkopen was, moest mijn moeder het huis perse bij het eerste aanbod verkopen, zonder dat wijzelf een huis hadden. Dus we moesten bij mijn oma op zolder wonen, ik, mijn zusje, en mijn moeder op een kamer. Na een half jaar kregen we eindelijk ons eigen huis, maar ik moest een kamer delen met mijn kleine zusje en we woonden in een flat. (ik en mijn zusje schelen btw 6 jaar). Op een avond hoorde ik mijn moeder bellen met mijn oom. Ik probeerde haar af te luisteren, en had ik dat maar nooit gedaan... Ik hoorde haar zeggen dat mijn vader nog op haar verliefd was. En daar begon alles mee. Hij begon mama ook oppeens vervelende berichten te sturen, en schold haar uit voor hoer enzo. een tijdje later, was het ongeveer mei. Mijn zusje was jarig, en mijn vader was er ook. De volgende dag hoorde we dat hij zich niet lekker voelde, dus kon mijn zusjes verjaardag bij hem niet doorgaan. Hij had buikgriep ofzo. Maar een paar dagen later, kreeg mama oppeens het bericht dat hij weg was. Naar Aruba. Hij moest blijkbaar iemand helpen van familie daar ofzo, terwijl daar genoeg familie woont. Een half jaar lang heeft hij ons in de steek gelaten. Hij miste mijn musical, mijn verjaardag, mijn eerste middelbare school dag, alles. Toen hij terug kwam was alles weer prima. Tot het 30 december was. Het was 8 uur 'S avonds, toen er opeens werd aangebeld. Ze riepen politie. Onze voordeur heeft een soort van raampje zegmaar, waar je doorheen kan praten. Mijn moeder heeft dus met ze gepraat. Ze waren opzoek naar mijn vader, en als we er niet voor zouden zorgen dat hij contact met hun opnam, dan zouden ze ons iets ergs aandoen. Oftewel, we zijn bedreigt door een paar rotzakken. Nu loop ik gewoon met angst over de gallerij. Hoe dan ook, ondertussen al dit gedoe, heb ik ook veel ruzie thuis, maar vooral met mijn vrienden. Een nieuwe vriendin uit mijn klas, vertelde dus dat ze depresief was en dat ze zichzelf sneed. Ik dacht van.. Oke, dat is echt heel kut voor je, maar wat moet ik eraan doen? En wat gebeurde er toen? een maand later had ze facking verkering met mijn beste vriend. En gemeen dat ze tegen hem was! Mijn beste vriend huilde, en hij huilt nooit, NOOIt.
En door al dit gedoe, ben ik zelf depresief geworden. Ik kan er gewoon niet tegen. Ik snijd mezelf met mijn nagels (nog niet met een mes) en er zitten lelijke krassen in mijn arm. Ik sta op het punt om in te storten...
Dit is mijn verhaal, mijn levensverhaal.
-PicaLux