Artiest
Marilyn Manson
Titel van de CD
The Golden Age Of Grotesque
Muzieksoort
Shock-rock
Mijn mening
Tsja, eigenlijk wilde ik hiervoor even een nieuwe thread maken maar omdat ik dan waarschijnlijk hard gespanked zou worden door Irene heb ik het maar niet gedaan. Ik wilde nameliojk een nieuwe thread startte, niet zozeer vanwege een enorme review van het album, maar meer over de persoon daarachter en wat ik daar mee te maken heb.
Het was een donkere avond in het jaar 2001. Dimasje zat achter z'n pceetje. Omdat er toen nog niet zoiets beschikbaar was als ADSL, mocht hij eigenlijk niet veel achter internet zitten overdag, omdat dat de kosten natuurlijk enorm omhoog jaagt. Maar hij deed het toch? Waarom? Om in het netwerkje te voorzien van vrienden die downloaden. En toen werd hem gevraagd om Antichrist Superstar te downloaden. Op school hadden we het natuurlijk al vaak over Marilyn gehad. We hadden alle geruchten doorgesproken en te bespreken of ze waar konden zijn (denk aan de fameuze "onderste-ribben-weg-laten-nemen-zodat-de-mogelijkheid-tot-jezelf-pijpen-er-is" en nog vele andere). Enfin, ik had het niet zo op met de heer Manson, wegens zijn wat rare gedrag. Maar toen ik op die druilerige, donkere avond het eerste nummer van 'Antichrist' binnenhad (Tourniquet) en dat luisterde, draaide de knoppen ineens om. Ik was er van ondersteboven. Ik vond het super. WErkelijk waar. De emotie die erin lag, geweldig. Het gitaarwerk (niet eens het hardste) sprak me ontzettend aan. En hoe meer nummers ik binnenkreeg, hoe beter ik wist: DIT vind ik leuk. Die mening werd niet gedeeld door de rest van m'n omgeving maar dat maakte niet zoveel uit. Vervolgens downloadde ik de andere 3 albums en kopieerde Holy Wood, en toen merkte ik dat het echt goed was. Ik begon wat in de persoon Marilyn Manson te duiken, en kwam erachter dat het allemaal om het imago ging, zoals hij zelf ook uitlegde in een interview op MTV. Dat vond ik zelf persoonlijk mooi om te horen, en daarom keek ik ook niet op z'n acties neer zoals de meerderheid van de mensheid doet. Het ging mij om de muziek, die mij enorme boeide. Vervolgens verscheen het 1ste t-shirt in de kast, en de 1ste 2 posters op m'n kamer. En ik merkte dat ik echt fan was. Ik schreef overal teksten op. Liep constant nummers te neurieen tot ergernis van alles en iedereen. Maar aan alles komt wel een einde, en zo ook mijn verslaafdheid. Ik voelde me flink genaaid toen z'n Guns, God & Government Tour niet in de Benelux kwam, en ging toen maar door met cd's verzamelen. Uiteindelijk kwam ik zo aan bij m'n nieuwe uberband (Slayer) en werd Marilyn Manson wat verdrongen.
Zelf vind ik het knap bijna dat ik die overstap heb gemaakt. Gezien de huidige situatie blijven veel fans van dit soort bands (Marilyn Manson, Slipknot) steken op dit muzikale niveau, zonder verder te kijken. Daarbij kraken ze ook meteen alles af wat niet in hun straatje ligt (en nee, val me er niet op aan, ik ken de werkelijkheid). Misschien zijn MM fans iets te narrow-minded door de muziek. En daarom vind ik het mooi dat ik dat niet meer heb. Halleluja
Maar goed, nu over de cd. Heel simpel, ik brand em niet. Nadat Twiggy eruit werd getrapt was te verwachten dat het nooit meer zou worden zoals de MM op Antichrist, laat staan Holy wood. En voila, het klopt. Wat je nu hoort is een soort duistere mix van gitaar, elektronische troep en Marilyn z'n stem om het geheel bij elkaar te plakken. Kijk, elektronica en metaal kan best leuk zijn (perfecte voorbeeld: Aborym), maar dit zijn bijna commerciele popnummers geworden. Straalde van holy wood nog aggressie af, dat laatste spoortje lijkt met Twiggy te zijn verdwenen. Erg erg zonde, voor een band die toch veel betekende voor o.a. mij. Maar vandaag de dag is het moeilijk vernieuwend te zijn. En zelfs Brian Warner kon dus niet meer doorgaan op de weg.
Downloadtips
Mobscene (wat de nieuwe single wordt)
Op Winmx(en vast ook wel op Kazaa) circuleert ook nog een demo, die dezelfde naam heeft als het album. Probeer daarvan Dead God of Burn van, dat was nog te pruimen
Beoordeling
2 uit 5