[SCS]

Het voelt alsof ik al beter afscheid kan nemen van mijn toekomst zonder er aan te beginnen.
Er zijn zoveel onredelijke eisen tegenwoordig.
Straks ben ik nog slechter af dan de mensen zonder inzet, maar die wel overal redelijk goed in zijn.
Verdeeldheid in de vaardigheden waarover je beschikt is iets wat vrij veel voorkomt.
De mogelijkheid een richting te kiezen die daarbij past, vanuit mijn positie, is mij grotendeels ontnomen.
Ik vraag me af welke idioot bedacht heeft dat iedereen moet voldoen aan het beeld dat er van een ‘gemiddelde’ student is gemaakt.
Leerlingen die daar buiten vallen proberen ze er als nog in te proppen.
Als het niet past dan is de opleiding blijkbaar te hoog gegrepen en worden zij een niveau lager gezet , of moeten ze het jaar overdoen.
Pardon?
Talenten van jongeren weggooien omdat ze niet instaat zijn een aantal dingen te doen, ongeacht de juiste instelling, vind ik gewoonweg schandalig.

Op mijn school kun je geen vakkenpakket samenstellen / kiezen.
Ik durf te wedden dat veel andere scholen dit ook niet doen.
De zeldzame docenten die bereid waren een aantal dingen voor mij te regelen, waarvan eigenlijk niemand deze optie van te voren of überhaupt heeft gekregen, hebben er voor gezorgd dat ik telkens bleef overgaan.
Er zijn genoeg leerlingen met minder geluk.
Door mijn rekendefect gaan een aantal vakken (wiskunde, natuurkunde, economie en biologie) rampzalig.
Veel leraren in de onderbouw hebben mij wijsgemaakt dat ik daarom niet op mijn plaats zit op de theoretische leerweg van het vmbo.
Dat daarentegen Engels, Nederlands, Duits en maatschappijleer uitmuntend door mij wordt gemaakt deed er niet toe.

Op de basisschool werd mijn grote achterstand op het gebied van rekenen, en mijn ‘opmerkelijke’ gedrag genegeerd.
Daarom besloten mijn vader en ik, vanaf het moment dat ik naar het voortgezet onderwijs moest, al aan te geven dat er moeizaamheden zijn waar rekening mee gehouden moest worden.
Valse beloftes.
Pas toen het tweede leerjaar bijna was afgelopen kreeg ik hulp, doordat ik onverwachts een andere mentor kreeg.
Niet veel later werd ik psychisch onderzocht.
De diagnose: AD(H)D + discalculie (wat tegenwoordig weer ‘mathematic disorder’ wordt genoemd).
Met hakken over de sloot mocht ik in de derde theoretisch blijven doen.
In dit leerjaar kreeg ik een geweldige mentor die mij nu nog steeds erg helpt.
Al deze twee personen er niet waren geweest werd ik aan mijn lot overgelaten op het soort onderwijs dat niet geschikt is voor mij.

De kans dat ik mijn examen niet ga halen blijft relatief groot.
Het jaar overdoen zit er voor mij echt niet in.
Mijn harde werk ga ik niet zomaar verspillen.
Een mbo-opleiding vinden lijkt net zo’n drama als mijn tijd in de onderbouw.
Dus ook als ik slaag kan ik heel veel ellende verwachten.
Onnodige ellende.
Ik hoop dat mijn verhaal gehoord wordt door iemand die er iets mee kan.
Wat de overheid nu aan het onderwijs heeft veranderd is alles behalve een verbetering.
Talloze klachten over de nieuwe generatie, maar veel mensen die deel uitmaken van de huidige zijn géén haar beter!