Ja dat heb ik ook. het lijkt/is ook logisch dat ik dat denk omdat ik geboren ben als foutje en het dus niet de bedoeling was dat ik leef. Vervolgens doe ik ook nog een muziek opleiding waarvan driekwart van de bevolking zich afvraagd wat je er in hemelsnaam mee moet in de toekomst. Dan ga je denken of je uberhaupt wel iets nuttigs in je leven hebt gezegd, waar anderen beter van zijn geworden. Heb geen respect van mensen, want op wat zouden ze nou moeten zeggen : " Zo, dat vind ik wel goed van Jamila " of " dat kan alleen zij hoor ", o.i.d.
Je bent niet uniek, iedereen heeft een bepaalde levensloop dat gelijk loopt met iedereen ( Geboorte, peuter, kleuter, scholier, student, deel van de beroepsbevolking ). Het enigste dat dat tegenhoudt is ziekte, lelijk zijn, dood of het "verkeerde" circuit.
Een vriend/vriendin krijgen, kinderen, samenwonen, trouwen, eten, drinken, naar de wc gaan, slapen...wat maakt een mens nou uniek? Waarom zouden ze in hemelsnaam mij vragen voor een gespecialiseerd iets? Heb niks te bieden aan de medemens.
|