Ik heb al de reacties gelezen en wil hier het een en ander over kwijt.
Ik was 13 bijna 14 toen ik met een jongen van 17 kreeg. Hij was heel kinderachtig bezig en kon niet wachten zijn seksuele lusten op mij los te laten. Ik heb het uitgemaakt juist om die reden.
Vandaag 26 April heb ik al 11 maanden met mijn vriend. Ik was 15 en hij 19 toen we "Gekoppelt" werden door een vriendin van mij. Hij had maar liefst al 7 jaar geen relatie meer gehad. Ik ben inmiddels 16 en hij 20. Bij zijn familie in de buurt voel ik me soms toch een beetje vreemd, omdat ik de jongste ben. Hij heeft twee veel oudere halfzussen en voor de rest geen broers of zussen. Dat vind ik totaal niet erg. Maar soms is het moeilijk je op je gemak te voelen bij alleen maar mensen die ouder zijn dan jij zelf bent.
Ik voel me bij hem wel helemaal op me gemak, ik kan zo raar en zo serieus doen als ik zelf wil. Ik zeg niet dat ik erg volwassen ben maar ik ben ook geen kind meer. Ik heb volwassen meningen alleen mijn gedrag laat soms nog wat te weten over. Hij is wat dat betreft ook niet echt "20", hij is helemaal game verslaafd en zit in een klas op het MBO met mensen die 2 jaar jonger zijn dan hijzelf. En dat merk je wel.
Mijn ouders vinden hem helemaal geweldig. We doen geen "rare" dingen, hij is beleefd en fijn om mee te praten. Hij heeft geen irritante gewoontes en doet niet alsof hij alles is. Mijn familie heeft er totaal geen problemen mee.
Het gaat er dus niet om of je lichamelijk oud genoeg bent, maar geestelijk. Jijzelf voelt het het beste aan of het wat gaat worden ja of nee. Je hebt het helemaal zelf in de hand. Als het echt klikt is het helemaal goed.
Toch heb ik ergens bezwaar tegen relaties met grote leeftijds verschillen. Zoals 17-25 is appeltje eitje, niks mee aan de hand. Maar ik ken ook iemand die op het moment 18 was toen hij met een meisje van 12 kreeg. Ik heb hem keer op keer gewaarschuwd dat het gigantisch mis zou kunnen gaan. Kinderen van 12, 13 soms zelfs nog 14 zijn geestelijk nog niet klaar om een relatie aan te gaan met oudere jongens, en dat is mijn eigen mening, en mijn ervaring. Ik zie mijzelf nu niet met een jongen van 16 door de stad lopen als ik een voorbeeld neem aan die kinderachtige jongens bij mij in de klas. En dat komt inderdaad door het fenomeen puberen.
Sommige jongens van 16 zijn volwassen en andere niet, ligt er maar net aan hoe ze doen. Hoe ze er "geestelijk" aan toe zijn.
Dus wat iedereen hier zegt over relaties met grote leeftijdsverschillen die niet werken, het zijn eigen ervaringen (meestal) en het werkt met sommige mensen anders dan bij andere mensen. En dat is bij iedereen verschillend. Het is dus een kwestie van uitproberen en je gevoel volgen.
Soms leven mensen in een relatie met leeftijdsverschil in een andere omgeving. Dat is maar al te logisch, maar zeg nou zelf, iedereen komt uit een ander nest, en is dus anders opgevoed. Als ouders het er niet mee eens zijn dan is dat aan de opvoeding te wijden die zij hebben gehad. Zij zijn er niet mee opgegroeid en zien hun 15 jarige dochter liever niet rondlopen met iemand van 24, dat is helemaal niet moeilijk te begrijpen. Al zou het misschien beter zijn als ouders wat beter reageerde als hun dochter thuis komen met een wat oudere jongen. Het gaat immers om de gevoelens van hun dochter.
Het gaat er niet om wat jij niet vind kunnen, maar om wat de personen zelf voelen.
|