Een vreselijke tijd

[DD-147]

Ik wil gewoon een verhaal kwijt, het gaat over iets dat de afgelopen twee jaren zich heeft afgespeeld:

Ik zat in de eerste klas, ik begon een meisje leuk te vinden, dat was tegen het einde van het schooljaar en ik wilde toen vragen of ze verkering met me wilde (Of in ieder geval iets leuks met me wilde doen), maar er was een heel irritant ventje die dacht ff stoer te zijn door me te zieken waar zij bij was. Om de één of andere rare reden schaamde ik me zo erg dat ik het haar niet meer durfde te vragen. Ik heb daarom heel vaak gehuild en was altijd humeurig, ik had zelfs zelfmoordneigingen (Maar ik voerde ze niet uit). Na haar twee jaar tevergeefs te hebben geprobeerd te vergeten had ik eindelijk de moed verzameld om haar een keer te bellen, het bleek dat ze gewoon normaal tegen me was en het ook niet juist vond wat die jongen bij mij deed. Daar bleef het echter bij, pas later vroeg ik om haar msn-adres en wonder boven wonder gaf ze het me. Toen ik op haar msn-profiel keek schrok ik me naar, ik zag op haar schermafbeelding een jongen en meisje staan (Nou ja, of een man en vrouw, de foto was erg vaag) maar omdat bij haar burgerlijke staat 'alleenstaand' stond voelde ik me al wat meer opgelucht. Maar toen ik haar eindelijk een keer te spreken kreeg bleek: ze had dus WEL een vriendje. Ik had het kunnen verwachten, ik had me geprobeerd op deze schok voor te bereiden maar desondanks kwam het enorm hard aan. Ze had niet door dat ik aan het huilen was terwijl ik met haar praatte (Ik heb haar niets gezegd over het feit dat ik al twee jaar lang verliefd op haar was). Ik dacht dat de schok weg zou zijn als ik ging slapen, maar niks bleek minder waar, ik kreeg juist een grote aanval van waanzin. Ik was kwaad op mezelf en had deze keer ook daadwerkelijk geprobeerd ZM te plegen, ik wist mezelf op het laatst nog net in bedwang te houden, gelukkig. Het is nu iets minder erg maar ik kan haar nog steeds niet vergeten, ik voel me nog rotter dan eerst...

Ik weet dat wat ik deed allemaal dom was:
- Ik had haar gewoon verkering moeten vragen toen het kon maar om de één of andere reden schaamde ik me doordat die jongen me zo pestte.
- Ik had beter mijn best moeten doen haar te vergeten maar dat lukt me nu nog steeds niet zelfs al heeft ze al iemand.
- Ik had haar eerder moeten bellen, maar dat durfde ik niet, ik dacht dat ze me zou uitlachen.

Heeft iemand hier iets soortgelijks doorgemaakt? Ik wil weten hoe ik haar het beste kan vergeten, ik kan er zelf echt niet uitkomen wat ik moet doen. En moet ik haar gewoon de waarheid vertellen, want mijn beste vriend zegt dat ik het beste eerlijk kan zijn, zelfs al heeft ze al iemand?

Dave