Misantropie
Is het enige wat ik voel wanneer geconfronteerd met mensen. Ik droom over een wereld zonder mensen, mensen doen me alleen pijn en dan wil het nietmeer weg en ik kan niet vergeven. Er is alleen chaos en vanbinnen wil ik alleen maar vernietigen om m'n psyche te kalmeren en de crux van opgekropte woede tot rust te brengen. Ik wil mezelf zo ervan overtuigen zoveel menselijkheid te tonen en niet toe te geven aan m'n woede en vernietigingsdrang. Ik zit hier nu al een paar jaar met onderbrekingen, ik heb m'n mam verloren in Maart, ik wil vernietigen en de rush voelen, de adrenaline die het me zou geven.
Ben ik gestoord om zoiets te denken?
|