Ga Terug   Leerlingen.com Forum > Multi Media > Kunst
FAQ Ledenlijst Kalender Zoeken Berichten van vandaag Markeer forums als gelezen

Kunst Leuke cabaretier gezien? Of spannende expositie in een museum? Schrijf je recensie hier! Mooi verhaal, gedicht of kunstig plaatje? Deel het hier met anderen!

Antwoord
 
Onderwerpopties Stem op Onderwerp Weergavemodus
Oud 10 December 2004, 14:07   #1
Saarah
Girls JustWannaHave Fun
 
Saarah's Avatar
 
Geregistreerd op: 17 August 2003
Locatie: Heist O/D Berg
Berichten: 2.764
Standaard Verhaal

't Begin van een verhaal. (Titel weet ik nog niet)
Veel reacties & kritiek gevraagt ajb!


Langzaam slenterde Britt door het verlaten park. Gedachten die haar bekend voorkwamen, zweefden door haar hoofd. Gedachten die haar altijd teisterden als ze hier, in dit park, rondliep. Gedachten die dus, met andere woorden, elke avond door haar hoofd rondcirkelden.
Ja, elke avond liep ze hier. Elke eenzame avond.
Wat had ze tenslotte te verliezen? Niks. Haar moeder? Haar débiele moeder, die elke week met een andere vent in haar slaapkamertje met dunne muren, die geen geluid tegenhielden, zat te flikflooien? Nee, bedankt. Dan zwierf ze liever wat rond door het park. Hier kwam ze tenminste af en toe nog wel eens iemand tegen. Misschien wel iemand interessant.
Door de schemering wandelde ze verder. Ze liep en liep, keek om zich heen, proefde de koude geur van winteravonden. Fantaseerde over die éne jongen die ze hier al wel eens had zien rondlopen, probeerde haar gedachten te kneden tot opwindende fantasieën. En ondertussen liep ze maar verder.
Maar haar gedachten gehoorzaamden haar niet. Haar gedachten leidden een eigen leven. Haar gedachten lieten haar beelden zien die ze niet wilde zien, liet haar dingen horen die ze niet wilde horen. Zoals de kreten van haar moeder, lang geleden. Héél lang geleden.
“Rotzak, laat me gerust!”
Natuurlijk hoorde ze die kreten thuis wel meer, zelfs nu nog. Maar die waren niet gemeend. Of beter, die kwamen niet zo hard aan bij Britt zelf. Want die kreten, die éérste kreten die ze van haar moeder hoorden, die werden tegen haar vader geschreeuwd. Haar vader, haar ‘rotzak van een vader’ zoals haar moeder niet genoeg kon benadrukken. Haar vader, die ze stiekem nog wel eens wilde zien. Tenslotte was het al zo’n 7 jaar geleden dat ze hem voor de laatste keer gezien had. Dat haar moeder voor de laatste keer tegen hem geschreeuwd had: “laat je dochter met rust, vuile rotzak! Zit niet met je gore handen aan haar!”
Hij had haar met droevige ogen aangekeken en in haar oor gefluisterd: “geloof niks van haar, lieverd. Ik heb je nooit kwaad willen doen. Ooit zal ik terugkomen, ooit wel. Maar voorlopig niet. Dag, schat.”
Hij had haar niet meer gekust, had zich gewoon omgedraaid en was weggelopen. Haar moeder hysterisch in de huiskamer achterlatend. Haar moeder, die hem hysterisch achterna schreeuwde: “ja, trap het nu maar af, laat mij maar alleen met haar. Nu je haar niet meer kan bepotelen ga je wel weg hé?!”
Ze had daarna haar dochter nog dikwijls gevraagd wat hij toen in haar oor fluisterde. “Weet ik niet meer, mam”, had Britt zo onschuldig mogelijk gezegd.
Britt schudde even kort met haar hoofd, alsof ze de gedachten wilde verjagen. Ze versnelde haar pas een beetje. Ondertussen was het al donker, maar dat vond ze niet erg. Dan was het lekker rustig, geen mensen die haar stoorden.
Plotseling zag ze een schim, een paar meter voor haar. Geïnteresseerd probeerde Britt de schim wat beter te bekijken, hopend op een interessant iemand, maar dat lukte pas toen hij op haar afstapte.
Het was een man van rond de 45, 50 misschien. Om de één of andere reden kwam hij haar bekend voor. Waarvan, dat wist ze niet. Misschien had ze hem hier al wel vaker gezien, hoewel ze dacht van niet. Tenslotte prentte ze ieder gezicht dat ze hier zag zorgvuldig in haar geheugen.
“Dag jongedame”, zei de man met een kleine buiging. Hij klonk akelig bekend, en hij praatte akelig hoffelijk. Vooral omdat hij er eigenlijk nogal… Sjofel uitzag. Meer een zwerver dan een belangrijk iemand. Meer een onverzorgd, verwaarloosd iemand dan een nette, vriendelijke man.
Britt knikte even kort naar hem en liep hem toen voorbij.
“Hé, wacht even!” zei de man. In zijn stem klonk iets van wanhoop door. Britt verraste zichzelf ermee dat ze stopte en zich omdraaide. Ze had niks te zoeken bij deze man, maar toch, iets in hem trok haar aan. Ze probeerde hem wat beter te zien, want door de schemering kon ze zijn gezicht maar heel vaag zien.
Aarzelend zette de man een stap in haar richting. Nu stond hij nog amper een halve meter van haar af.
“Wat is er?”
De man schrok zichtbaar.
“Wat is er?” herhaalde ze, nu met een gefronst voorhoofd.
“Britt?” vroeg de man terwijl hij haar onderzoekend aankeek. Hij nam haar van onder tot boven op. Britt zweeg verbijsterd. Ze dacht dat ze nu wel wist waarvan ze deze man kende. Zou het…?
“Papa?” vroeg Britt met een zwakke stem. De man, haar vader, liep op haar af en wilde haar te omhelzen. Maar Britt deinsde achteruit.
“Wat dóé je hier?”
Haar vader glimlachte breed. “Wat denk je nou, schat? Jou zoeken, natuurlijk! Maar ik wilde niet naar je thuis gaan omdat… Je weet wel. Je moeder.”
Britt knikte. Ze was verbaasd, misschien was geschokt zelfs een beter woord.
“Maar… Hoe wist je dat ik hier was?”
Haar vader haalde zijn schouders op. “Dat wist ik niet. Hoe kon ik dat weten?”
“Oh… Waarom ben je hier dan?”
Het was raar, Britt had zich dikwijls voorgesteld dat haar vader haar zou komen opzoeken. In haar fantasieën was ze hem om de hals gevlogen, had gehuild, had gepraat. Maar ze had geen vragen gesteld, althans niet zoveel. En niet op zo’n verwijtende toon zoals ze nu deed.
Haar vader keek haar gekwetst aan.
“Vind je het dan erg, dat ik hier ben?” ontweek hij haar vraag.
“Nee… Nee, dat niet. Maar waarom ben je hier dan? Ik bedoel, híér, in het park? Wat doe je hier?”
“Niks speciaal”, zei hij schouderophalend, “eh… Ik zocht een slaapplaats.”
Britt staarde haar vader aan. Ze wist niet goed wat ze voelde. Medelijden? Ja, een beetje. Haat? Ook wel. Verwantschap? Tja, het bleef tenslotte haar vader.
__________________
** You're pulling me close, I just say no...
I say I don't like it, but you know I'm a liar...
'Cause when we kiss, oooh, fire! **
Saarah is offline   Met citaat antwoorden
Oud 10 December 2004, 14:36   #2
aefax
Guest
 
Berichten: n/a
Standaard

ik vind't zeker niet slecht, maar ik denk toch ook dat je er nog wat werk aan hebt, niet dat ik een expertschrijver ben ofzo, maar je vroeg om een mening, dus hier komt ie

ik denk dat je sommige passages en zinsconstructies best nog wat aanpast. Probeer geen gekunstelde zinnen te vormen en zorg ervoor dat je voegwoorden juist gebruikt. Spanning kan je opbouwen door korte zinnen te gebruiken en dat doe je goed, maar probeer er dan ook voor te zorgen dat de passages zelf niet te lang worden, want dan is het effect weg. Bouw op naar een hoogtepunt, maar ook niet de hele tijd. Soms kan je beter wat langere zinnen gebruiken om een situatie te omschrijven, aangezien er niet echt eenclimax volgt... Probeer je verhaal rond enkele grote hoogtepunten op te bouwen, i.p.v. het constant te laten "pieken". Soms kan je wat je in 2 zinnen verwoord net zo goed in 1 zin duidelijk maken. Maak het verhaal misschien iets korter en daardoor ook boeiender. Emoties omschrijven lukt je vrij aardig en je zoekt duidelijk naar kleurrijke adjectieven Ik moet zeggen,dat ik over het algemeen vrij geboeid, maar ik hou dan ook wel van kortverhaaltjes, ik schrijf er namelijk zelf af en toe ook wel eens eentje. Let ook een beetje op de vervoeging van sommige werkwoorden, vooral de voltooide deelwoorden zijn niet altijd correct en een aandachtig en veelvuldig lezer wil zich daar wel eens aan storen.

ik hoop dat je met mijn "raad" een beetje wijzer wordt, en hopelijk mogen we de rest van het verhaal binnekort nog verwachten!
  Met citaat antwoorden
Oud 10 December 2004, 14:39   #3
Saarah
Girls JustWannaHave Fun
 
Saarah's Avatar
 
Geregistreerd op: 17 August 2003
Locatie: Heist O/D Berg
Berichten: 2.764
Standaard

Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door aefax
Knip
Bedankt!
Ik zal er zeker op letten, en al eens nakijken wat er beter kan in die tekst. 'k Heb nu ff geen tijd, maar zal het straks of morgen doen
En het vervolg/de verbeterde versie zal ik zeker posten!
__________________
** You're pulling me close, I just say no...
I say I don't like it, but you know I'm a liar...
'Cause when we kiss, oooh, fire! **
Saarah is offline   Met citaat antwoorden
Antwoord

Onderwerpopties
Weergavemodus Stem op dit onderwerp:
Stem op dit onderwerp::

Berichting Regels
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is Aan
Smilies zijn Aan
[IMG] code is Aan
HTML code is Uit

Forumnavigatie


Alle tijden zijn GMT +1. De tijd is nu 21:34.


Forum software: vBulletin 3
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.