Eddie Hazel, vergeten gitaargod.

2-D · 26 March 2004, 16:07

Vaak, word er hier gesproken over muzikanten en bands die niet echt bekend zijn. Dit kan door verschillende dingen komen. Maar het ergste is toch vergeten worden. In de begindagen van de funk-scene waren er 2 personen die zorgde voor de onwikkelingen binnen de scene. James Brown en George Clinton. De laatste is/was de leider van een aantal groepen die een enorme invloed hebben gespeeld op de gehele scene. Experimenteel en vaak net op het randje zorgde Clinton voor een statement binnen de muziekindustrie.

Hij stond bijvoorbeeld aan t hoofd van een groep genaamd Funkadelic. Deze vriendengroep brachten binnen een tijdsbestek van 3 jaar, 3 albums uit die de toon zouden zetten voor de funk-rock music-scene. Eddie Hazel was de lead-gitaar op alle drie de albums. Slechts 19 jaren oud bij het uitbrengen van het eerste album, bracht hij een ongelofelijke sound naar voren. Alleen ge-evenaard door 1 ander persoon: namelijk Jimi Hendrix. Het album "maggot brain" uit 1971 was het hoogtepunt. De sound werd bijna volledig afgesteld op het geluid van Hazel. Alle songs kwamen erg goed naar buiten. Maar op dit album zou Hazel een punt neerzetten die overal te horen zou zijn. Maar zijn nummer zou toch het gelijknamige Maggot Brain worden. Opgenomen in slechts 1 take is dit een staaltje gitaarspel van de bovenste plank. In 10 minuten sleept Eddie Hazel door alle emoties die een mens kent. Je huilt wanneer de gitaar huilt, je lacht wanneer de gitaar lacht. Mooier kan bijna niet.

Evengoed is hierna nauwelijks meer iets van Hazel vernomen. In 1977 bracht hij nog een soloplaat uit en af en toe trad hij op met George Clinton maar dat was het. Misschien had het ook iets te maken met zijn minderende gezondheid. Vanwege drugs kreeg hij last van een chronische maagziekte. Hij stierf in 1992 aan deze ziekte om vervolgens niet herrinerd te worden voor de ware invloed die hij had op de muziek scene.

Deze is voor mijn vergeten held.

26 March 2004, 16:07	#1
2-D The Consultant Geregistreerd op: 29 January 2002 Locatie: Amsterdam Berichten: 3.927	Eddie Hazel, vergeten gitaargod. Vaak, word er hier gesproken over muzikanten en bands die niet echt bekend zijn. Dit kan door verschillende dingen komen. Maar het ergste is toch vergeten worden. In de begindagen van de funk-scene waren er 2 personen die zorgde voor de onwikkelingen binnen de scene. James Brown en George Clinton. De laatste is/was de leider van een aantal groepen die een enorme invloed hebben gespeeld op de gehele scene. Experimenteel en vaak net op het randje zorgde Clinton voor een statement binnen de muziekindustrie. Hij stond bijvoorbeeld aan t hoofd van een groep genaamd Funkadelic. Deze vriendengroep brachten binnen een tijdsbestek van 3 jaar, 3 albums uit die de toon zouden zetten voor de funk-rock music-scene. Eddie Hazel was de lead-gitaar op alle drie de albums. Slechts 19 jaren oud bij het uitbrengen van het eerste album, bracht hij een ongelofelijke sound naar voren. Alleen ge-evenaard door 1 ander persoon: namelijk Jimi Hendrix. Het album "maggot brain" uit 1971 was het hoogtepunt. De sound werd bijna volledig afgesteld op het geluid van Hazel. Alle songs kwamen erg goed naar buiten. Maar op dit album zou Hazel een punt neerzetten die overal te horen zou zijn. Maar zijn nummer zou toch het gelijknamige Maggot Brain worden. Opgenomen in slechts 1 take is dit een staaltje gitaarspel van de bovenste plank. In 10 minuten sleept Eddie Hazel door alle emoties die een mens kent. Je huilt wanneer de gitaar huilt, je lacht wanneer de gitaar lacht. Mooier kan bijna niet. Evengoed is hierna nauwelijks meer iets van Hazel vernomen. In 1977 bracht hij nog een soloplaat uit en af en toe trad hij op met George Clinton maar dat was het. Misschien had het ook iets te maken met zijn minderende gezondheid. Vanwege drugs kreeg hij last van een chronische maagziekte. Hij stierf in 1992 aan deze ziekte om vervolgens niet herrinerd te worden voor de ware invloed die hij had op de muziek scene. Deze is voor mijn vergeten held.