ben jij jezelf?

[Foetsy]

is het niet zo dat als je iets verbergt je nooit jezelf kan laten zien. Als je ook maar een keer verbergt dat je een keer in je neus peutert of wat dan ook. Je verbergt iets en je legt jezelf niet bloot als het ware.
Maar ja, zouden we dat wel dan zouden er nooit verassingen zijn, ook een beetje saai. Daarintegen roepen veel mensen wel weer dat je jezelf moet zijn altijd.

Ik zelf zeg altijd dat niemand zich zelf kan zijn en daar ben ik dan ook rotsvast van overtuigd.Je moet je altijd aan regels en verplichtingen onderwerpen , je moet in elke situatie een andere rol spelen , je moet aan verwachtingen van veel mensen voldoen , enz..

Originally posted by ViveLaFète
Ik zelf zeg altijd dat niemand zich zelf kan zijn en daar ben ik dan ook rotsvast van overtuigd.Je moet je altijd aan regels en verplichtingen onderwerpen , je moet in elke situatie een andere rol spelen , je moet aan verwachtingen van veel mensen voldoen , enz..

als je vind dat je aan verwachtingen van anderen moet doen ben je denk ik niet goed wijs... je leeft ten eerste voor jezelf. vinden mensen je niet aardig dan is dat toch pech voor hun

Ik zeg niet dat ik altijd volledig mezelf ben maar het hangt er aardig tegen aan. bij sommige mensen houd ik me wel rustiger ofzo maar niet dat ik ineens anders ga doen

[Sander]

IK ben altijd mezelf, maar tegenover sommige mensen gedraag je je nu eenmaal anders dan tegen anderen.

Maar als ik dat doe, doe ik het niet gedwongen, maar kies ik er zelf voor. Zo ben ik nu eenmaal. Ze zeggen weleens dat ik teveel rekening probeer te houden met iedereen.

[0Vera]

ik ben het wel met vivelafete eens, dat je je onbewust toch aanpast. Bijvoorbeeld in een vergadering zal je je 'correcter' gedragen dan thuis.
Maar het geheel, en je eigen kijk op de wereld vormt "jou", en je kan uitstekend jezelf zijn in meerdere situaties, ook al pas je je dan wel aan anderen EN die situatie aan. De ene houding is niet per se minder "jou" dan een andere, je bent alleen wel vaker thuis dan in een vergadering uiteraard. En als je van jezelf nogal een flapuit bent pas je minder goed in een vergadering, maar dat soort dingen kun je leren. Dat heet ontwikkeling, en is ook een deel van "jou".

Het gaat altijd om het geheel
Ik vind trouwens dat ik nog best wel cryptisch ben hierboven, of snapt men dit wel

Originally posted by ViveLaFète
Ik zelf zeg altijd dat niemand zich zelf kan zijn en daar ben ik dan ook rotsvast van overtuigd.Je moet je altijd aan regels en verplichtingen onderwerpen , je moet in elke situatie een andere rol spelen , je moet aan verwachtingen van veel mensen voldoen , enz..

Als je zo redeneert dan zou de stelling 'je bent áltijd jezelf' met jouw argumenten ook verdedigbaar zijn..

Maar ik snap wel wat je bedoelt. Uitgaande van jouw visie durf ik te zeggen dat ik overheersend 'mezelf' ben en dat wanneer ik dit niet kan zijn - me dus moet inhouden/aanpassen - me opgesloten voel en de volgende keer deze situatie probeer te mijden.

Originally posted by MarvinV
als je vind dat je aan verwachtingen van anderen moet doen ben je denk ik niet goed wijs... je leeft ten eerste voor jezelf. vinden mensen je niet aardig dan is dat toch pech voor hun

Ik zeg niet dat ik altijd volledig mezelf ben maar het hangt er aardig tegen aan. bij sommige mensen houd ik me wel rustiger ofzo maar niet dat ik ineens anders ga doen

met aan verwachtingen voldoen ,bedoel ik ook niet zorgen dat anderen me leuk zullen vinden of aardig...tegen echte vrienden kan ik doen en laten wat ik wil en ook tegen mensen die ik ontmoet zal ik me daarom ook niet anders gaan gedragen , dat bedoel ik niet. Ik kan het eigenlijk moeilijk uitleggen wat ik bedoel maar je moet zowiezo aan de verwachtingen voldoen van je ouders , leerkrachten , je baas , de samenleving , .... zelfs al wil ik het niet en doe ik het soms niet ,maar als ik het niet doe raak ik hoe dan ook in de problemen.

[anouk]

K weet niet, want weet niet precies wie/wat mezelf zijn dan is.
Weet niet waneer k echt mezelf ben

Ik denk dat je eigenlijk altijd jezelf bent. De keuze om iets de verzweigen waar jij je bleikbaar voor schaamt of om een andere reden is ook jezelf zij. Dat ben jij. Jij kiest er voor om zo te zijn. Natuurlijk moet je jezelf ook durven te zijn. Soms weet je wat een ander gaat antwoorden als jij je mening laat horen. Maar dat is jou mening en anderen moeten dat maar respecteren, ze hoefen het r niet mee eens te zijn.

jezef zijn.. tja wanneer ben je dat eigenlijk? wanneer je doet en laat wat je wilt?

ik ken mezelf niet eens meer, dus hoe moet ik nu weten of ik mezelf ben?
ik weet niet hoe ik op bepaalde dingen zal reageren, waar mijn grenzen liggen, wat mijn normen en waarden zijn..

het is niet zo dat ik mezelf verschuil achter maskers, of ja.. eigenlijk toch wel.. als ik mezelfheel rot voel probeer ik toch heel opgewekt en vrolijk naar iedereen te doen, en veel mensen zullen niet merken hoe ik me voel..


dus ik weet niet of ik mezelf ben. ik weet wel dat ik me niet totaal anders voordoe dan ik ben (qua karakter), hoewel mijn karakter de laatste tijd zich niet heeft kunnen uiten.. en dus nie theb kunnen laten zien hoe ik echt ben..

*damn dit is echt filosofisch..*

Nee, ik ken mezelf niet en ben mezelf dus (nog) niet...

[bootje]

neen ik ben niet mezelf, toch niet altijd. bij slechts 1 iemand kan ik doen en laten wat ik wil, kan ik alles zeggen.
globaal gezien zijn mensen zichzelf niet, want ze zijn veel te goed, veel te goed voor hun medemens en voor de buitenwereld

Ik ben nooit mezelf en zal het ook nooit zijn. Ik toon nooit wat er in mijn binnenste gebeurt. Ik toon altijd wel reacties maar alleen wat de andere verwacht dat ik doe. Niet echt omdat ik dat zelf wil.

Overlaatst heeft mijn ma stuk uit mijn dagboek gelezen. Het voeld net naakt aan. Ik weet het niet, het is moeilijk om uit te leggen. Net of je iets kwijt bent van jezelf ofzo. Zit nogal raar in elkaar.

is het waar dat je pas helemaal jezelf bent als je geen geheimen meer hebt?
En waarom ben je niet jezelf als je een masker op zet? Dat masker zet je toch op uit angst voor iets, die angst hoort toch bij jou dus dan ben je toch jezelf?


Ik denk dat je altijd jezelf bent. Je doet altijd iets uit je eigen angst of je eigen wens.


OOW wacht nu snap ik pas wat je bedoelt. Als ik bij mensen ben die ik niet ken, houd ik me ook aan bepaalde normen en waarden. Hiermee ontken ik mezelf niet, maar pas ik me gewoon aan aan mijn omgeving, waarin dat normaal is.
Ik denk dat je in bepaalde normen en waarden voegen niet inhoud dat je jezelf niet bent. Je kan toch ook dingen tegen je zin doen, zonder jezelf te verliezen.

ik hoop dat ik een beetje helder ben ik weet niet hoe ik het helder moet uitleggen namelijk

[Sanne]

Ik denk dat mijn vriend de enige is bij wie ik echt mezelf ben. Op school enzo doe ik me vaak wel iets vrolijker of stoerder voor ofzo. Veel mensen vinden me arrogant, maar ik ben echt hartstikke onzeker over mezelf, maar ik neem dan maar een stoere houding aan om dat te verbergen.

[Foetsy]

Originally posted by lieve colafles
is het waar dat je pas helemaal jezelf bent als je geen geheimen meer hebt?
En waarom ben je niet jezelf als je een masker op zet? Dat masker zet je toch op uit angst voor iets, die angst hoort toch bij jou dus dan ben je toch jezelf?

mensen hebben dan niet door hoe je je echt voelt. het kan natuurlijk zijn dat je dat zo wilt, dan ben je jezelf. maar wat ik onder jezelf zijn versta is jezelf blootstellen, niet dingen gaan ontkennen die waar zijn enz. op die manier leren mensen je kennen.