gedichtjes

[smiley D]

(kan die andere van mij niet meer terug vinden dus vandaar)

Het doet me pijn,
Pijn om met mijn ogen te zien,
Dat je niet meer van mij wilt zijn,
Dat ik je niet verdien.

Het doet me pijn,
Pijn om mijn fouten toe te geven,
Denkend wat we nu nog zouden hebben,
Als je toch bij me was gebleven,
Ik kan aan niets anders denken.

Het doet me pijn,
Pijn om te zien dat je gelukkig bent met een ander,
Het is mijn eigen schuld en toch,
Hoop ik dat je van gedachten veranderd,
Dat ik nog steeds naast je liggen mocht.

Het doet me pijn.
Pijn dat ik je eigenlijk wil haten,
Maar mijn gevoelens kan ik niet negeren,
eigenlijk wil ik het goed praten,
Je liefhebben en begeren.

Het doet me pijn.
Pijn dat mensen me er elke dag weer mee confronteren.
Is deze pijn mijn boetedoening,
Proffesor zou ik zijn als ik van fouten zou leren.
Het enige wat ik wil is verzoening

Het doet me pijn,nog steeds pijn,
Pijn ik je elke dag moet zien
En toch zie je niet
Dat ik die gene ben die jou verdient.
En dat doet me het meest verdriet.

Het doet me pijn,het meeste pijn,
Dat je me na mijn laatste fout verliet,
En ik bleef daar met tranen achter,
Tranen van verdriet,
Ik was hard voor de wereld maar ben nu een stuk zachter.