Gedicht: Ongeloof

Niet een van mijn sterkste gedichten, omdat hij heel twijfelachtig overkomt en ook niet lekker in de mond ligt als je het hardop leest,

maar ik wilde juist de vertwijfeling overbrengen, omdat het gedicht erover gaat dat mensen liever aan je woord twijfelen dan dat ze je geloven en helpen.. En dat je daardoor ook aan jezelf gaan twijfelen...

Nou ja, enjoy (hopelijk)


Ongeloof

Niemand die het begrijpt
Niemand die het ziet
En als je het verteld
Geloven ze je niet

Want...

Zoiets kan niet!

Toch?

Niemand die het begrijpt
Maar ieder die het ziet
Je hoeft ze niet te vertellen
over de reden voor je verdriet

Want..

Zoiets gebeurt niet!

Toch?

Niemand die het begrijpt
En ook niemand die het wil zien
Zoiets is onmogelijk
Niet te bevatten, bovendien

Maar...

Toch is het waar!

Helaas..

dit gedicht vind ik wel erg vaag overkomen...oftewel niet mijn smaak . Kun je ook romantische gedichtjes schrijven? Daar hou ik het meest van om te lezen

Gedichten zijn vaak vaag

Romantische gedichtjes vind ik dus weer cliche, dus die schrijf ik nooit...

Sorry