problemen verwerken???

Ik wil weglopen , van heel de rompslomp, op melancholische muziek feëriek rondhuppelen in de zon door een met riet besprenkeld veld. Ik wil alleen zijn, en alleen met mijn gedachten, ik wil weg van alles dat mij hier vastklemt. Wil dit zeggen dat ik een vluchter ben in plaats van met mijn problemen om te gaan?
Met problemen omgaan…ik snap et concept niet vrees ik. Ofwel train ik mezelf in mijn onverschilligheid zodat het probleem eigenlijk geen probleem meer is, ofwel verval ik iedere keer als mijn hersenen er op sabbelen, in de gedachte dat ik weg wil lopen.(en ik ben niet sportief), waarna een gevoel van gedachteloze neerslachtigheid mij bekruipt. Sommige “problemen”zijn nu eenmaal niet op te lossen met wat losse woorden tussen 2 individuën, en jammer genoeg zijn losse woorden het enige middel voor ons mensen om dingen klaar te spelen….Onoplosbaar dus…

Het valt allemaal te herleiden naar je eigen gevoel en als je dat goed krijgt, zijn die onoplosbare problemen draaglijk…”Als je het positieve bekijkt, je gedachtenpatronen verandert, het goede koestert,…” zeggen de wannabe psychologische boekjes ons. Maar het straffe aan de zaak is dat je eigen gevoel zodanig lijdt onder de onoplosbaarheid ,dat je hele innerlijke wereld verknipt wordt en “het positieve van de zaak bekijken” onmogelijk wordt.

Mensen zijn niet meer dan ontsproten limieten. Ieder van ons wordt geboren (of kweekt het) met een bepaalde limiet voor alles. Sommige van ons hebben een heel hoge limiet en kunnen zonder probleem een stapel van onoplosbare problemen aan. Anderen (waaronder ikzelf me dunkt) zwichten onder de druk van de herhaaldelijke onoplosbaarheid van een probleem, totdat het probleem een regelrechte crisis wordt en men, ten prooi aan z’n eigen hulpeloosheid instort en vervalt in een voortdurende wens naar eenzaamheid. Eens dat crisimoment bereikt is, is het nooit veraf. De bitterzoete droevigheid bevredigt het freudiaanse thanados.



Bovenstaande is een ietwat rare gedachtesprong, maar ik vraag me toch wel af....Ieder mens heeft wel "problemen" die hij een plaats moet geven in zijn leven. bvb. een lief die u een tijd geleden bedrogen heeft, maar waarmee je toch een relatie wilt blijven houden...of...een vriendin die u 50 keer per dag u enorm ergert en alles verpest, maar die u ook 50 keer kan doen lachen...of veel erger...iemand die u verkracht heeft vroeger... of........
Dingen die je een plaats wilt geven in je leven, maar waarbij je in "de poging tot" vast blijft zitten. Met andere woorden, hoe verwerk je dus problemen? Heeft iemand daar eigenlijk enig idee van? "verwerken" is een woord dat zoveel gebruikt wordt, maar het lijkt me onmogelijk.Is het niet gewoon een fabeltje? Ben je niet voor eeuwig getkend door een probleem en kan slechts tijd de dingen deels helen?...vergeten kan je alleszins niet...er constant over nadenken lijdt ook alleen maar tot meer frustraties...en er komaf mee maken (de relatie beëindigen fzo) behoort zelfs niet tot de mogelijkheden...


Of denk ik teveel na en doe ik te weinig?

(veel te veel vraagtekens )

wauw, mooie tekst. ben onder de indruk. wat je daar zegt is echt chic. en het feit dat er zoveel vraagtekens zijn, filosoferen leidt meestal tot meer vragen dan antwoorden.

ja weglopen is mss wel vluchten, maar vluchten helpt soms bij het verwerken. ik zeg niet dat je moet weglopen maar bv een boek is ook al een soort vorm van vluchten (ok mss niet zo toepasselijk) even weg zijn van al je problemen kan echt goed doen. natuurlijk lost het je problemen niet op maar dat wist je al wel. en tja, echt verwerken is volgens mij ook niet mogelijk. je blijft altijd met je problemen zitten hoewel je ze wel kan wegsteken en de tijd zal ook zeker helpen.

voor als je echt serieuze problemen hebt dan kan een psychiater mss helpen. (alhoewel?)

en zeker zo veel blijven nadenken, komen zinnige dingen van. en als je zelf vind dat je meer moet doen, doe dat dan gewoon. (makkelijk gezegd)

amai mijn tekst trekt op niks tegen over die van jou. srry

lastige tekst hoor , een aantal dingen kon ik niet begrijpen. Maar goed, het belangrijkste is natuurlijk om je problemen in te zien en te weten dat er altijd problemen zijn en blijven. Je kan dat soort dingen oplossen met verscheidene trucjes (ik ken er een paar). Weglopen of vluchten is nooit goed, want op een gegeven moment krijg je het allemaal weer voor je. Als je nog iets wil weten/vragen, vraag het me maar (kan ook via pm)

Ewoud

jha, mijn gedachten zijn complete chaos, wat versta je precies niet? Kheb t al gemerkt van dat weglopen , vroeg of laat isset erweer. Die trucjes lijken me bijzonder interessant!Vertel...

Hallo, na het lezen ben ik er dus achter gekomen dat je iets dwars zit. Je gedachten gaan veel over het vluchten, wegrennen. Hierdoor denk ik dat je iets heb meegemaakt waarvoor je je schaamt, en er niet met ouders ofzo wilt praten, daarom wil je weg je wilt alleen zijn. Ook heb je door die problemen geen zin in dingen (je hebt het niet genoemd, maar ik ga er wel vanuit dat het ook een rol gaat spelen).

Ik heb vaak een gedachte dat het niet helemaal oke is wat ik doe, ik ga dan twijfelen aan de dingen die ik mee maak. Maar ik hoef niet echt iets meegemaakt te hebben dat ik dus met zo'n
"probleem gedachte" zit, nee.

Trouwens over het feit dat je veel nadenkt kan het snel voorkomen dat je angstig wordt, en tijdens deze angst heb je geen zin om met anderen te zijn, dit zou dan een verlegen gevoel geven, maar daar heb je geen boodschap aan. Dit leidt dan tot het gevolg, dat je weg wilt. Sommigen noemen dit ook wel "vluchten voor de waarheid". Echter zie ik hier geen relatie mee. Want welke waarheid schuilt hier dan achter?
Nou, er speelt een gedachte die je een waarheid voorlegt, en juist over deze waarheid begin je het een beetje moeilijker te vinden om het aan te nemen dat zoiets dus waar kan zijn.

Eigenlijk kun je niet echt een reden ondervinden na het lezen van dit verhaal wat je geschreven hebt. Alleen de conclusie dat je veel twijfelt, of het wel het waard is om met anderen te zijn, zou toch enigzins waar kunnen zijn. Je wilt immers alleen zijn, weinig contact hebben met een ander.

Juist omdat je geen contact wilt met anderen, dit maak ik uit je verhaal omdat je wel wil lopen, en weglopen doe je niet gauw als je vrienden hebt of wel bij andere mensen kunt zijn, ben je voor een deel zoals je al zei wat onverschillig over je zelf. Er is niet iets waar je nog wat aan hebt <- Lees: Je kunt er geen oplossing voor krijgen en dus wil je je problemen uit de weg.

Dit lukt alleen als je "zoals je zelf waarmaakt" wegloopt en niet echt meer met anderen in een normaal contact komt.

Een voorbeeld: Als je naar de stad gaat om te winkelen, dan ga je niet of soms wel es gedag zeggen als je bijvoorbeeld je een familie lid in de stad ziet lopen.

(het voorbeeld) Dit hoeft echter niet altijd waar te zijn!

Als je na het lezen hiervan een nog gecompliceerdere uitleg wilt dan kan ik het je vertellen.

Als laatste wil ik je nog zeggen: Ik ben geen psychiater, in het geval dat je dacht dat het zo zou kunnen zijn!

--- Amecka ---

Oorspronkelijk geplaatst door sigur ros...
wat versta je precies niet?

De bitterzoete droevigheid bevredigt het freudiaanse thanados.

deze bijvoorbeeld

[MissDuplex]

Ik vind het soms ook erg moeilijk om bepaalde dingen achter me te laten. Het hoort misschien wel bij het leven, maar het is niet altijd makkelijk.
Als ik er met mensen over kan praten waar ik veel om geef (en als ik ook het idee heb dat ze me begrijpen) kom ik al wel een stukje verder. Ik kan niet met mijn problemen rond blijven lopen. Dan ga ik teveel piekeren en die ik er uiteindelijk alleen nog maar negatieve kanten van alles. Dat reageer ik ook weer op andere mensen af. En dat is natuurlijk nooit goed. Daarom praat ik veel over de dingen waar ik mee zit. Maar een echte oplossing voor alle problemen zal niet bestaan... Pijn en verdriet horen ook bij het leven net als gelukkig zijn...

[QQQ]

ik denk dat je iig onderscheid moet maken tussen problemen verwerken en problemen 'oplossen' (en oplossen tussen twee grote kapstokhaken omdat je natuurlijk niet zomaar alle dingen in het leven die je dwarszitten kunt oplossen, soms is het idd meer een kwestie van de dingen een plaats geven in je leven).
Als er iets naars in het verleden is gebeurd, wat tegenwoordig niet meer speelt, dan is het soms nodig om er met mensen over te praten, om het aan iemand kwijt te kunnen. En in zo'n geval kan tijd inderdaad vele wonden helen.
Als je nog ergens middenin zit (en ik ben geen psycholoog, maar dat gevoel krijg ik een beetje van jou als ik je bericht lees) zal tijd je echter weinig helpen. Ook in dit geval denk ik echter dat het goed is om er op zijn minst eerst met iemand over te praten. Nou kan het natuurlijk zijn dat je het gevoel hebt dat de mensen om je heen je niet begrijpen (niet zeldzaam bij intelligente mensen zoals jij), of wil je om een andere reden niet met de mensen om je heen erover praten. In zo'n geval zou je kunnen verwegen om eens langs de huisarts te gaan (die is er niet alleen voor fysieke problemen, you know). Bij hem of haar hoef je je ook nergens voor te schamen en je hoeft ook niet bang te zijn dat mensen het te weten komen zonder dat jij dat wil. Vervolgens zou je met je huisarts kunnen bekijken wat te doen (hij/zij zou je bijvoorbeeld ook kunnen doorverwijzen naar iemand die je goed kan helpen). Dit zeg ik ook omdat ik uit je verhaal denk op te maken dat je niet zo goed weet hoe je je problemen op kunt lossen, daarom lijkt het me niet onlogisch om te zoeken naar mensen die meer verstand hebben van psychologische problemen, zodat die je verder kunnen helpen.

Je denkt goed na over de dingen en opzich is dat een mooie gave, maar uit ervaring weet ik dat dat ook nog wel eens kan leiden tot pessimisme. De 'positieve kant bekijken' klinkt niet alleen cliché maar is ook nog eens niet iets wat je op commando kunt. Probeer wel zo goed mogelijk te voorkomen dat het pessimisme bezit van je neemt. Ik denk wel dat je begrijpt wat ik bedoel.

Veel sterkte


Oh en blijf vooral Sigur Rós luisteren, dat lijkt me sowieso gezond

Oorspronkelijk geplaatst door MissDuplex
Ik vind het soms ook erg moeilijk om bepaalde dingen achter me te laten. Het hoort misschien wel bij het leven, maar het is niet altijd makkelijk.
Als ik er met mensen over kan praten waar ik veel om geef (en als ik ook het idee heb dat ze me begrijpen) kom ik al wel een stukje verder. Ik kan niet met mijn problemen rond blijven lopen. Dan ga ik teveel piekeren en die ik er uiteindelijk alleen nog maar negatieve kanten van alles. Dat reageer ik ook weer op andere mensen af. En dat is natuurlijk nooit goed. Daarom praat ik veel over de dingen waar ik mee zit. Maar een echte oplossing voor alle problemen zal niet bestaan... Pijn en verdriet horen ook bij het leven net als gelukkig zijn...

jah, praten helpt idd vaak. maar dan alleen als je kan praten met iemand die je begrijpt. en als je dus wat meer over de dingen nadenkt (en dus meestal wat intelligenter bent), is het soms moeilijk om iemand te vinden die je verstaat. en als je die iemand niet hebt, dan blijf je met die problemen zitten en alles stapelt zich op. uiteindelijk wordt het teveel en ga je vluchten, letterlijk of figuurlijk. tja, zo is dat bij mij toch

jah, praten helpt idd vaak. maar dan alleen als je kan praten met iemand die je begrijpt. en als je dus wat meer over de dingen nadenkt (en dus meestal wat intelligenter bent), is het soms moeilijk om iemand te vinden die je verstaat. en als je die iemand niet hebt, dan blijf je met die problemen zitten en alles stapelt zich op. uiteindelijk wordt het teveel en ga je vluchten, letterlijk of figuurlijk. tja, zo is dat bij mij toch

Ik denk niet dat praten helpt, vooral als je met iets zit wat je wel zelf kan oplossen, alleen ben je nog bezig te bedenken hoe je dat gaat doen. In haar geval betekent het dat ze met een gevoel zit maar dat ze moeilijk vind. Niet dat ze er niet mee om kan gaan, maar ergens wil ze dat niet bespreken met anderen, dus een arts is niet iets dat haar kan helpen. Even als de psycholoog en psychiater omdat jongeren niet gauw iemand als deze zal gaan. Niet omdat hun ervoor schamen maar ze vinden die mensen niet nodig om het probleem wat ze misschien heeft te omschrijven. Daarbij betekent het ook niet dat je wat "intelligenter" moet zijn om meer over dingen na te kunnen denken, nee, het hangt er vooral vanaf wat je wilt proberen, wil je het probleem zelf of moet een ander het verbeteren. Als het jezelf wordt die het gaat veranderen, kun je proberen over bepaalde dingen na te denken die je erg vindt, of waar je een gevoel bij hebt dat nu moeilijk is te verklaren.
Als je ervoor kiest om niet voor jezelf kiest maar toch voor een ander, je familie, vrienden. Dan kan het anders lopen, want je vind het nodig om te vluchten, je wilt eigenlijk niet je probleem verder delen. Nou zeg ik probleem, he? Eigenlijk kan het ook gewoon iets zijn waar je nu mee zit, maar dat niet gelijk een probleem voor je is. Je probeert weg te lopen, maar hebt nu wel het idee dat het wel vreemd is, dat je het idee hebt dat je weg moet lopen.

Het zal niet of niet vaak zo zijn dat je door het opstapelen van de problemen, echt, of figuurlijk moet vluchten, nee. Er zijn manieren om je van de buitenwereld af te sluiten. Dat kan door boeken te lezen. Alleen heeft het geen zin om boeken te lezen die over een gezinsprobleem gaan. Je wilt immers rust, vrijheid. Dus is het belangrijk dat je een boek leest die met fantasy je verandert van gevoel en je tijdens het lezen in een "nieuwe wereld" brengt.

Als je echt, maar dan ook echt geen zin hebt in lezen, dan kun je ook proberen om fantasy spellen te spelen. Een voorbeeld is World of Warcraft of Guild Wars. Dat zijn online spellen.

dit is toch een vrij persoonlijke kwestie niet? dus ik denk dat praten in sommige gevallen echt wel helpt. je kan met anderen 'overleggen' wat je juist kan doen aan je probleem of (slecht, moeilijk) gevoel. soms helpt je hart luchten vreselijk goed. je hebt het gevoel dat je er niet allleen voor staat. praten betekent ook niet dat anderen je probleem moeten oplossen, ze kunnen je gewoon helpen of op de goede weg zetten. uiteindelijk zal je het toch zelf moeten doen (als er iets aan te doen valt natuurlijk).

en met dat intelligenter zijn, bedoel ik niet dat je dan op rationeel gebied slimmer bent hé. volgens mij ben je al intelligenter als je over je problemen en gevoelens nadenkt.

en met figuurlijk vluchten bedoel ik dus je van de buitenwereld afsluiten door bv een boek te lezen. ik dacht dat dat wel duidelijk was.

[MissDuplex]

Oorspronkelijk geplaatst door Igna
dit is toch een vrij persoonlijke kwestie niet? dus ik denk dat praten in sommige gevallen echt wel helpt. je kan met anderen 'overleggen' wat je juist kan doen aan je probleem of (slecht, moeilijk) gevoel. soms helpt je hart luchten vreselijk goed. je hebt het gevoel dat je er niet allleen voor staat. praten betekent ook niet dat anderen je probleem moeten oplossen, ze kunnen je gewoon helpen of op de goede weg zetten. uiteindelijk zal je het toch zelf moeten doen (als er iets aan te doen valt natuurlijk).

Daar ben ik het dus ook mee eens. Praten kan niet je problemen oplossen, maar vaak wel een stukje verlichten. Enr zijn toch niet voor niets zoveel praatgroepen waar lotgenoten met elkaar kunnen praten.
Praten heeft zin als je ander jou precies kan begrijpen, en zo iemand vinden is moeilijk, maar als je diegene eenmaal hebt gevonden dan valt er toch een stukje last van je af. Maar het zal natuurlijk ook om gaan waar het probleem over gaat. Een ethtisch of misschien wel een maatschappelijk probleem? Daar zit natuurlijk ook nog veel verschil in...

Maar ik praat gewoon veel met mensen waarvan ik hou en waarvan ik weet dat ze me begrijpen. Ze helpen me wat een goede oplossing is, en steunen me. Dat is gewoon fijn.