zlefmoord

mijn vriend en ik hebben 7maanden
(2000) begin van het nieuwe schooljaar heeft hij een zelfmoordpoging geprobeerd uiteindelijk heeft hij (gelukkig) het niet doorgezet. na die tijd was hij erg eenzaam en zo (wij hadden nog niet met elkaar)hij was al gek van mij maar ik niet van hem. hij heeft mij altijd geholpen want ik had het in die tijd ook moeilijk en zo en ik wist nix van zijn zelfmoordpogingen af. 25oktober2001 kregen we verkering we hadden veel aan elkaar hij steunde mij en ik steunde hem tenminste voor zover da kon ik wist nog steeds nix van zelfmordpoging af. in december vertelde hij mij over zijn zelfmoordpoging ik vroeg hem om de reden. hij zei dat hij mij die nog niet kon vertellen.hij vond et moeilijk want hij zei dat er nooit iemand egt voor hem had klaar gestaan. nu dus wel. eind januari probeerde hij weer een zelfmoordpoging. hij vertelde me dit begin februari. weer vroeg ik om een reden hij kon mij het nog steeds niet vertellen. maar ik had geduld ik wilde hem niet kwijt dus ik wachtte af vertelde hoe goed hij wel niet voor me was hoe knap die is en enz. oook zei ik dak er voor hem ben en da raakt hem elke x weer opnieuw. nu in mei hij zei dat het weer goed met hem ging dat hij zijn problemen weer onder controle had dak een grote steun voor hem ben geweest en nog steeds ben. ik zag wel dat het goed ging maar later zag ik ook dat het weer slecht met hem ging. ik wilde het gewoon domweg niet zien. ik had problemen thuis mijn pa in de WAO mijn pa hierdoor errug chagarijnig en alles erop en dr aan. hij sschold mn moeder uit. gooide zijn chagarijnigebuien op mij af net of ik schuldig was. ik was egoistisch bezig omdak et zelf dus moeilijk had. begin deze week begon het tot me door te dringen dat hij weer trug bij af was nu kon ik et zien doordat het weer wat beter thuis gaat. hij had pijn ik las het in zijn ogen hij deed weer overdreven vrolijk een zoen voelde als een afscheid een omhelzing een knuffel een lief woord hand in hand lope arm in arm het voelde allemaal als een afscheid. gister waren we met een bende uit de klas naar het zwembad gegaan hij zonderde zich af in het water hij ging drijven en toen wistk et zeker hij is weer trug bij af. kvroeg aan hem of et met hem ging hij schudde van nee praten kon hij blijkbaar nie meer tranen stonden in zn ogen. kzei dak van hem houdde en dak er voor hem ben hij zei zachtjes ik ook van jou. nog een b-tje geknuffeld. toen benk naar mn handdoek gegaan om ff brruintebakken hij kwam er ook aan. ik had een stukje van zijn handdoek over mijn kop want mn kop was nogal verbrand. opeens hoor ik wat gesnif naast me. ik kijk op en hij ligt op zn buik. kzeg zachtjes kom es met je hoofd onder de handdoek kheb zachtjes dingetjes tegen hem gefluisterd. kheb niet gevraagd wat het probleem was want hij kan me dat nou 1maal niet vertelle en dar moek gewoon geduld mee hebbe. savonds op msn hebbe we een b-tje gepraat dat het egt niet zo langer meer kan kheb tegen hm gezegd dat stap1 tog is aan iemand vertelle hij zei dak er gelijk in had maar da hij da gewon nie kon later een sms van binnenkort vertel ik het je. nu is mijn vraag van weten jullie misschien hoe ik mijn vriend kan helpen en misschien andere tips hoe ik met hem om moet gaan. geduldig en lief zijn en laten merken dat je voor hem betn maar ik wil zo graag meer doen weten jullie misschien iets bedankt voor het lezen

asje ik weet niet echt iets wat je kan doen jah tuurlijk er voor hem zijn enzo.... maar voor de rest? ik denk er ff over na

[Nightwolf]

het ligt eraan wat het probleem was waardoor hij die pogingen waagde...aan de hand daarvan kan je pas bepalen of je iets kan doen....maar tot dan, wees er voor hem en als hij het je vertelt, luister dan goed en aandachtig naar hem

ik heb het hele verhaal gelezen.. maar denk gewoon eens goed na waarom zou die zelfmoord plegen.?

[anouk]

Zorgen dat je er altijd voor hem bent en hem dat steeds maar weer laten merken. En verder gewoon wachten tot ie ermee komt. Je kan t afentoe vragen maar niet te vaak. Maar zorg dat ie weet dat je er voor hem bent, LAAT EM NIET VALLEN!!!

Je moet hem idd veel blijven steunen, blijkbaar hield dat hem van het 'echte werk' af. Verder moet je hem zijn tijd gunnen, ik denk dat hij het uiteindelijk zal vertellen maar dat hij zich er vreselijk voor schaamt. Veel suc6 en sterkte

waarom los je deze shit zelf op ?

ik heb zelf ondertussen 4 keer bijna zelfmoord moeten plegen om, erachter te komen dat je soms gewoon hulp nodig hebt.

je vriend moet dat maar inzien dat hij dat niet, dan kan jij beter ook niet bij hem zijn.

[Foetsy]

zoals je het nu doet gaat het toch best??
al wordt dat lastiger vanwege de situatie thuis, bagger zo. En dan zeggen ze gvd dat de werled vooruit gaat.
echt advies heb ik niet, ga door, gaat nu goed.

Als ik heel eerlijk mag zijn voel ik me (denk ik) soms ook net als je vriend, afgezonderd, stil, etc. Ik dacht soms, oke, nu kap ik ermee, ik wil weg, weg van iedereen, niks intereseert me meer, ik wil dood, ik wil weg. Dat was dan meestal na pesterij/rapport van 6 onvoldoendes (waardoor ik WEER moet blijven zitten). Mijn echt Blije gevoel was ook weg...onderdrukt eigenlijk. Als ik niet om een of andere reden boos ben of iets dergelijks, dan intereseert het me geen hol of ik nou over 1 minuut doodval of niet. Ik ben met mensen op school gaan praten (eerst met tegenwerking van me ouders ) en dus later ook met me ouders met mensen van school. nouja, zij was dus tot de conclusie gekomen dat ik (misschien) licht depressief ben. oplossing is er nog niet, maar zijn we mee bezig

Vroeger dacht ik als k me klote voelde van nou: ik ga niet bij andere mensen klagen en zeuren, zelfmedelijden is voor watjes, zovan ik ben zielig, help mij.
De eerste keer dat ik het met mijn mentor (zeeer goede levo-leraar) praatte had ik een beetje een onprettig gevoel, om bij een ander over mijn problemen kwam lullen, hij zei ook tegen mij dat dat echt helemaal niet erg was, en dat ik best alles met hem kan bespreken. Ik denk dat je vriendje (die het nog veel erger heeft) misschien ook zoiets heeft, daarom durft ie er misschien niet mee naar voren.

Ik weet wel zeker dat het met je vriendje veel erger is. Ik denk dat ie echt depressief over iets, dat hij redenen voor zichzelf verzint waarom ie hier niet meer zou hoeven zijn als hij stil is, afgezonderd is, en misschien moet huilen...vandaar ook die pogingen. Ik denk ook, als ik me even in je vriendje verplaats dat jij ongeveer(?) de enige bent die hem nog een beetje bij houd zegmaar. Omdat je met hem hebt zal ie denk ik wel blijven denken, als k het nou doe...doe ik haar gigantisch veel pijn. Dus ik zou hem in ieder geval niet in de steek laten. Als je dat doet...zal hij zeker weten weer een poging doen, dus blijf bij hem, blijf hem steunen.

Als ik jou was zou ik gaan praten met iemand van school of iets dergelijks, die je misschien door kan sturen naar de goeie mensen. Want ik denk toch wel dat het komt op een psygiater/psygoloog, althans daar wouden ze mij ook naartoe sturen om van mijn problemen af te komen.

Ik hoop dat ik je genoeg geholpen heb.
Joost

heel errug bedankt allemaal vooral aan jouw verhaal (joost) hebk denk heel wat aan. kga zeker mn best voor doen