Een persoonlijkheidsstoornis?

De ontwijkende, de afhankelijke en de obsessieve-compulsieve persoonlijkheidsstoornis
Deze mensen maken het vooral zichzelf nodeloos moeilijk. Angst is de centrale drijfveer. Angst om tekort te schieten, om in de steek gelaten te worden of beneden de maat te presteren. Als 'oplossing' kiest de persoon ervoor om dergelijke situaties uit de weg te gaan. Het overdreven aanklampen bij anderen van wie redding wordt verwacht. Of alles overdreven en strikt volgens de regels te doen. Deze persoonlijkheidsstoornissen gaan naadloos over in bekende psychiatrische stoornissen zoals sociale en andere fobieën en angststoornissen, waaronder ook de dwangstoornis.

Bron: http://www.similes.org/nl/Persoonlijkheidsstoornis.php

Herkent iemand dit?
Dit zijn toch 3 verschillende ziektebeelden?
Zijn het wel ziektebeelden? Als je het laatste weglaat?
Heeft iemand dit?

Herkent iemand dit?

ja, maar niet in ziekele vorm bij mezelf (slechts licht...)

Dit zijn toch 3 verschillende ziektebeelden?

Hmm je kunt het vast wel los zien, maar ze zullen een zodanig verband hebben dat het als 1 ziektebeeld wordt gezien, met verschillende uitwerkingen.

Zijn het wel ziektebeelden? Als je het laatste weglaat?

ik wil hier wel op reageren, maar eerst de vraag waarom het niet zo zou zijn...?

Originally posted by Fade of Light


ja, maar niet in ziekele vorm bij mezelf (slechts licht...)



Hmm je kunt het vast wel los zien, maar ze zullen een zodanig verband hebben dat het als 1 ziektebeeld wordt gezien, met verschillende uitwerkingen.



ik wil hier wel op reageren, maar eerst de vraag waarom het niet zo zou zijn...? [/B]

Het zijn allemaal versterkte emoties
"overdreven" allemaal, dat wel, maar verder normaal.
Oftewel ik doelde een beetje op een "waarneer ben je ziek" discussie.
waar ik eigenlijk al het antwoord op weet.

Maar wat misschien wel een interessante discussie kan zijn. O.A. aangezien jouw eerste antwoord.

Originally posted by A-Man
De ontwijkende, de afhankelijke en de obsessieve-compulsieve persoonlijkheidsstoornis
Deze mensen maken het vooral zichzelf nodeloos moeilijk. Angst is de centrale drijfveer. Angst om tekort te schieten, om in de steek gelaten te worden of beneden de maat te presteren. Als 'oplossing' kiest de persoon ervoor om dergelijke situaties uit de weg te gaan. Het overdreven aanklampen bij anderen van wie redding wordt verwacht. Of alles overdreven en strikt volgens de regels te doen. Deze persoonlijkheidsstoornissen gaan naadloos over in bekende psychiatrische stoornissen zoals sociale en andere fobieën en angststoornissen, waaronder ook de dwangstoornis.

Bron: http://www.similes.org/nl/Persoonlijkheidsstoornis.php

Herkent iemand dit?
Dit zijn toch 3 verschillende ziektebeelden?
Zijn het wel ziektebeelden? Als je het laatste weglaat?
Heeft iemand dit?

uhm niet letterlijk heb ik het zo.. maar ik herken wel de angst om in de steek gelaten te worden.. en overdreven aanklampen bij andere van wie redding word verwcht herken ik ook van vroeger.. toen wou ik alles van mezelf zoo vergeten dat ik me helemaal klampte aan andere die veel hulp nodig hadden.. zodat ik er voor hun was hun probleem kon oplossen(voor zover dat kan hoor!!!)

en de angst om in de steek gelaten te wroden heb ik ngo steeds heel extreem maar praat er nu wel over

Originally posted by darkangel112


uhm niet letterlijk heb ik het zo.. maar ik herken wel de angst om in de steek gelaten te worden.. en overdreven aanklampen bij andere van wie redding word verwcht herken ik ook van vroeger.. toen wou ik alles van mezelf zoo vergeten dat ik me helemaal klampte aan andere die veel hulp nodig hadden.. zodat ik er voor hun was hun probleem kon oplossen(voor zover dat kan hoor!!!)

en de angst om in de steek gelaten te wroden heb ik ngo steeds heel extreem maar praat er nu wel over

Dat heeft iedereen wel.

Ik ken het misschien wel uit mijn omgeving. Bij mij op school zit ook een meisje dat echt te erg is. Altijd huiswerk af altijd optijd, maar dan op de zieke manier, heeft geen vrienden is altijd heel schuw oid

Originally posted by A-Man

Maar wat misschien wel een interessante discussie kan zijn. O.A. aangezien jouw eerste antwoord.

Originally posted by PFP


Dat heeft iedereen wel.

Ik wou net zeggen idd ...

Dat heeft iedereen wel???

Originally posted by PFP


Dat heeft iedereen wel.

daarom maak ik me er ook niet druk om

Originally posted by A-Man
Ik wou net zeggen idd ...

Dat heeft iedereen wel???

ja, maar ik heb het ook over alle symptomen daarboven genoemd...

alleen het ziekelijke is als het overhand gaat nemen....het jou laat beletten dingen te doen

Originally posted by Fade of Light


ja, maar ik heb het ook over alle symptomen daarboven genoemd...

Dus dat je het alle drie hebt eigenlijk dus
Angst -> Angst om tekort te schieten, om in de steek gelaten te worden of beneden de maat te presteren
Situaties uit de weg gaan -> Als 'oplossing' kiest de persoon ervoor om dergelijke situaties uit de weg te gaan.
Regels & overdreven ->Het overdreven aanklampen bij anderen van wie redding wordt verwacht. Of alles overdreven en strikt volgens de regels te doen.
...

Originally posted by A-Man


Dus dat je het alle drie hebt eigenlijk dus
Angst -> Angst om tekort te schieten, om in de steek gelaten te worden of beneden de maat te presteren
Situaties uit de weg gaan -> Als 'oplossing' kiest de persoon ervoor om dergelijke situaties uit de weg te gaan.
Regels & overdreven ->Het overdreven aanklampen bij anderen van wie redding wordt verwacht. Of alles overdreven en strikt volgens de regels te doen.
...

ik denk dat iedereen wel een bepaalde drang heeft goed genoeg te presteren, en (dus...) ook om niet tekort te schieten. Ik denk dat vrij wienig mensen hier GEEN last van hebben, maar dat juist redelijk veel mensen het wel onder controle hebben...

hetzelfde met situaties uit de weg gaan....veel mensen zijn verlegen, hebben problemen met presenteren of pratne in publiek (juppie, ik ook ) e.d.

het laatste punt...mja die gelden voor minder mensen maar ook redelijkw at mensen hebben bepaalde ritueeltjes...dit punt ben ik verder nog niet echt over uit...

Bij ons op school zit iemand met een sterk dwangmatige houding... Je kan er bijna niet mee omgaan (gaat je uit de weg, praat niet tegen je etc..) naja ik kan er verder ook niet veel over zeggen dus, behalve dat hij bepaalde zaken dwangmatig uitvoert, das wel duidelijk :/

Originally posted by Fade of Light


ik denk dat iedereen wel een bepaalde drang heeft goed genoeg te presteren, en (dus...) ook om niet tekort te schieten. Ik denk dat vrij wienig mensen hier GEEN last van hebben, maar dat juist redelijk veel mensen het wel onder controle hebben...

En wat als je de drang hebt om het juist goed te doen maar toch niet niet of (bijna) express minder gaat presteren door de dingen niet te doen die nodig zijn om het te bereiken?

Of is dat gewoon lui?

Originally posted by A-Man


En wat als je de drang hebt om het juist goed te doen maar toch niet niet of (bijna) express minder gaat presteren door de dingen niet te doen die nodig zijn om het te bereiken?

Of is dat gewoon lui?

uh ik snap niet helemaal wat je bedoelt?

bedoel je minimalisme? HEt uiterste minimum wat je moet doen, om het toch te halen? (voorbeeld: op school een 5.5 halen om een voldoende te hebben)

als je dat bedoelt, dan is er volgens mijn weten 'nooit' drang, maar gewoon luiheid die mensen zich aanmeten

Originally posted by Fade of Light


uh ik snap niet helemaal wat je bedoelt?

bedoel je minimalisme? HEt uiterste minimum wat je moet doen, om het toch te halen? (voorbeeld: op school een 5.5 halen om een voldoende te hebben)

als je dat bedoelt, dan is er volgens mijn weten 'nooit' drang, maar gewoon luiheid die mensen zich aanmeten

Dan bedoel ik dat dus.

[e]Maar dan een beetje op elk vlak dan.

Originally posted by A-Man


Dan bedoel ik dat dus.

[e]Maar dan een beetje op elk vlak dan.

mwa ik denk dat het eerder een instelling is van "waarom moeilijk en veel doen als het makkelijk kan met weinig" dan daadwerkelijk een drang om zo minimaal mogelijk te werken

als je dat bedoelt, dan is er volgens mijn weten 'nooit' drang, maar gewoon luiheid die mensen zich aanmeten

mwa ik denk dat het eerder een instelling is van "waarom moeilijk en veel doen als het makkelijk kan met weinig" dan daadwerkelijk een drang om zo minimaal mogelijk te werken

Spreekt dit elkaar niet tegen?
Kweenie hoor

Originally posted by A-Man





Spreekt dit elkaar niet tegen?
Kweenie hoor

nope....

in beide zeg ik dat het geen dwang is, maar meer een keuze die mensen hebben gemaakt om lui te zijn (ma.w. ze zouden er wel van af kunnen stappen om niet lui te zijn)

Originally posted by Fade of Light


nope....

in beide zeg ik dat het geen dwang is, maar meer een keuze die mensen hebben gemaakt om lui te zijn (ma.w. ze zouden er wel van af kunnen stappen om niet lui te zijn)

ik herken eigenlijk wel veel in die persoonlijksheid stoornis...ik geef alleen niet zoveel aandacht aan die namen gaat mij er meer om wat je voelt en wat je doet .

Originally posted by A-Man
[B]
Deze mensen maken het vooral zichzelf nodeloos moeilijk. Angst is de centrale drijfveer. Angst om tekort te schieten, om in de steek gelaten te worden of beneden de maat te presteren. Als 'oplossing' kiest de persoon ervoor om dergelijke situaties uit de weg te gaan.

dat stukje herkenik heel goed in mezelf. maar het is niet dat ik mezelf aan een ander vast klam. ikp robeer het uiteindelijk toch wel zelf te doen (en verzin een smoes dat dr iemand met me nmee gaat zodat diegene onbewust me zou kunnen steunen) en het ontwijken van dingen wara ik echt moeite mee heb jah dat herken ik ook wel.


maar wrom?

Originally posted by Rijntje
dat stukje herkenik heel goed in mezelf. maar het is niet dat ik mezelf aan een ander vast klam. ikp robeer het uiteindelijk toch wel zelf te doen (en verzin een smoes dat dr iemand met me nmee gaat zodat diegene onbewust me zou kunnen steunen) en het ontwijken van dingen wara ik echt moeite mee heb jah dat herken ik ook wel.


maar wrom?

jah nou heb ik dat ook wel (natuurlijk) maar bij veel (lastige dingen) wil ik het eigenlijk liever alleen doen juist.
Ik vind dat ik anders geen rede mag hebben om ook maar een beetje trots op mezelf te zijn.


Maar wrom?

Het is wel logisch dat je veel of in iedergeval sommige dingen herkend.
Het zijn ook reacties gebaseerd op emoties die iedereen heeft.
Het is normaal om dingen in de "stoornissen" te herken of zelf heel goed te herkennen. Wat je dan herkent is dan vooral het gevoel. (en dat heeft iedereen wel)
Het is alleen de manier hoe we gedragen en omgaan met de emoties en de manier hoe we er op reageren dat belangrijk is.

Het gevoel heel erg herkennen, maar er goed mee om kunnen gaan is dus normaal. bijv:

maar het is niet dat ik mezelf aan een ander vast klam. ikp robeer het uiteindelijk toch wel zelf te doen

duz
Je moet het maar even weten...
lol

Uhm persoonlijkheidsstoornis is gewoon dat je 1, 2 of 3 van die verschijnselen hebt zoals a man dat zei, maar dan heeeeeeeel erg dat je er echt last van hebt, dat je niet echt meer "normaal" zoals andere bent. Zoals dat ene meissie die altijd dr huiswerk in orde had en geen vrienden had waar die ene jongen het over had, die heeft dus waarschijnlijk een persoonlijkheidsstoornis ( jezus wat een lang woord) doordat ze zo druk bezig is om hoog te willen presteren op school, let ze niet meer op andere ( gebrek aan sociale contacten) waardoor ze zo "schuw" is...

Even ter verduidelijking van het punt dat iedereen er iets in herkent. HEt gaat hier om een persoonlijkheidsstoornis

Van Dale zegt:

stoor·nis (de ~ (v.))

1 afwezigheid of afwijking van een functie die tot de normale menselijke ontwikkeling behoort

het is dus iets normaals, dat verstoort is. Oftewel de meeste mensen herkennen de functie die bij hun "normaal" is en bij de ander 'ontwikkelt is tot' stoornis

oewwww je heb helemaal gelijk hoor, you go girl! (uhm or boy)

Originally posted by Chatty
boy

Mr. boy for you...

Originally posted by Fade of Light
Even ter verduidelijking van het punt dat iedereen er iets in herkent. HEt gaat hier om een persoonlijkheidsstoornis



het is dus iets normaals, dat verstoort is. Oftewel de meeste mensen herkennen de functie die bij hun "normaal" is en bij de ander 'ontwikkelt is tot' stoornis

Dat klopt allemaal. (girlie-boy en chatty)

Maar toch blijf ik het allemaal vaag vinden.

Wanneer spreek je van een "stoornis"
Dat meisje waar PFP het bijv over had,
Misschien is heeft ze vroeger vrienden gehad, of iemand anders die ze heel erg vertrouwde en is die persoon OPeens weggevallen, of heeft die het vertrouwen óp een heel erg vervelende manier verbrijzelt.
Wat je dan aanleert is dat vertrouwen slecht is,
Waarom ooit nog weer? De gevolgen ken je.
Dus ze heft geen behoefte meer aan vrienden,
Het druk bezig zijn met huiswerk geeft een goed gevoel, helemaal opgaan in iets. Risico van vrienden is te groot.
Thuis zien ze misschien niets, (om welke rede dan ook) braaf haar huiswerk afhebben, stuk veiliger als rondhangen met vage figuren. Nee laat haar maar.
Niemand leer haar weer vertrouwen te hebben in andere mensen.
Zo gaat dat dan jaren door en dan krijgt ze later het stempel persoonlijkheidsstoornis opgeplakt.
Of morgeh stapt er iemand naar haar toe, praat even en stelt voor wat leuks te gaan doen (met haar/zijn vrienden erbij). Met tegenzin gaat ze dan (misschien naar herhaaldelijk proberen) een keer mee.
Voor ze het weet heeft ze zes maanden later een groep goede vrienden.

naja
waarom dit verhaaltje?
Wanneer wordt de "afwijking" van het "normale" zo erg dat het een "stoornis" word.
Ik geloof ook dat een persoonlijkheidsstoornis alleen bij volwassen gegeven kan worden lijkt mij toch?
(daarvoor heb je nog geen vaste persoonlijkheid)
Het "probleem" kan onstaan tijdens de ontwikkeling van je persoonlijkheid.

En dan als je nog in je öntwikkeling zit:
Moet je dan in paniek raken als je van het "normale"
"afwijkt"?
Wie weet krijg je wel een "stoornis"?

Lijkt me beetje overdreven,
Ookal ben je vind je jezelf niet "normaal" vergeleken met je omgeving.

Blijven vage termen...
normaal Wat is normaal? (zonder vandale vertaling: )
afwijking Wanneer is er sprake van afwijking? Wat valt dan binnen het "normale"?
afwezigheid Wanneer gaat de afwijking over in afwezigheid?
Is het totaal afwezig of alleen in de meeste of bepaalde situaties?

Blijft vaag
Persoonlijkheidsstoornis een ziekte noemen vind ik.. ehmm vaag.

[maja deze post ook is ook vaag my bad. ]

tja lees de site over persoonlijkheidsstoornis of vraag het een psychiater, ik zou het eigenlijk geen ziekte noemen maar gewoon een stoornis, een afwijking in het "normale" gedrag van een persoon. ( maar je hebt gelijk, een duidelijke definitie van "normaal" heb je niet, iedereen denkt daar anders over)
En dat ene meissie waar die ene jongen het over had (vat je het nog ) zal denk ik heus niet zo snel vrienden krijgen, omdat ze waarschijnlijk al een hele tijd "schuw" is en uit haar zelf niet snel op andere afstapt. En andere zullen ook niet snel op haar af komen, omdat ze haar een studie of "anders/raar" vinden en niet veel zegt.

ps: Thanks voor de uitleg fade of light, dat je dus mister boy bent, zal het proberen te onthouden (maar dacht eerst altijd dat je een meid was, sorry )

oja en ps: "a man" nou vooruit, zal ik je voortaan wel jongetje noemen, klinkt een stuk beter, en zoooo dom beje ook weer niet hoor, valt wel mee

Originally posted by Chatty
En dat ene meissie waar die ene jongen het over had (vat je het nog ) zal denk ik heus niet zo snel vrienden krijgen, omdat ze waarschijnlijk al een hele tijd "schuw" is en uit haar zelf niet snel op andere afstapt. En andere zullen ook niet snel op haar af komen, omdat ze haar een studie of "anders/raar" vinden en niet veel zegt.

Daar zal je helaas weer gelijk in hebben...
Dom is dat.

-----------
haha.. "jongetje" .. hoeft ook weer niet

Originally posted by A-Man


Daar zal je helaas weer gelijk in hebben...
Dom is dat.

-----------
haha.. "jongetje" .. hoeft ook weer niet

"helaas" nah ik ken dr ook niks aan doen dat ik gewoon logisch nadenk
En thanks voor dat woordje "weer" , komt wel vaak voor namelijk dat ik wel is gelijk heb
En oke, zal je wel gewoon "a man" noemen, want meneer of jongetje staat niezo
En tja, ik geef niet snel wat eerlijk toe, maar ik ben ook wel is dom, dus je ben nie de enigste

Originally posted by Chatty

En tja, ik geef niet snel wat eerlijk toe, maar ik ben ook wel is dom, dus je ben nie de enigste

scheelt weer

hmm ik herken me er ook wel in, ik ben best bang verlaten te worden.ik dacht alijtd dat ik de enige was, maar toevallig kwam ik er een paar weken terug achter dat een goede vriendin van mij precies hetzelfde heeft als ik. Dat luchtte wel op. Het is inderdaad een stoornis, en ik ben van mening dat je het makkelijker kunt maken voor jezelf, zodat het geen probleem meer vormt.

Bij mij vormt het nog wel een probleem, eigenlijk alleen in de relatie tussen mijn vriend en mij. Ik erger me aan hele kleine dingetjes, ik zoek daar telkens iets achter. Als ie een keer niet belt denk ik direct dat ie me zat wordt. Als ik hem dan opbel, en er blijkt dat dat helemaal neit het geval is, schaam ik me er weer voor en denk ik dat hij me om mn verlatingsangst zal verlaten. Zo zit ik mezelf helemaal op te fokken.

Voor hem heb ik niet echt een langdurige relatie gehad, dus in die zin is het nieuw voor mij dat een jongen bij je blijft en van je houdt met je vervelende eigenschappen. Bij mn vorige 2 vriendjes ging t na een ruzie direct over. Daarbij heb ik op de basisschool alleen maar aangeleerd verlaten te worden, ik weet niet anders. Qua vriendschappen heb ik inmiddels ervaren dat het ook anders kan, qua relaties is dit dus de eerste keer.

Gelukkig heb ik het nu voor mezelf erkend, en ook tegen mijn vriend verteld hoe het zit. Hij begrijpt me, steunt me. Ik ben nu ook bezig het minder erg te maken, door kleine gebeurtenissen te relativeren en daardoor in te zien dat het de moeite niet waard is me hierom verdrietig te voelen. Soms lukt dat, soms niet. Als het me niet lukt ben ik al chagrijnig om iets anders. Maar ik maak in ieder geval vooruitgang en kan ook trots op mezelf zijn.
Ik voel me nu ook een stuk beter tegenover mijn vriend.

Hmm tis een lang verhaal geworden, terwijl ik niet precies weet waarom ik t vertel.

Ik dnek dat je van een stoornis kan spreken als de angst een 'normaal' leven in de weg staat.
Vaak ontwikkelen mensen een stoornis zodat het opvalt, eerst ging alles normaal en goed, en langzaam aan ontwikkelen dignen zich verder.

Veel kinderen hebben zo'n spelletje dat je niet op de cement tussen de tegels mag staan, als dat gebeurt is het slecht.
Dus iedreen loopt er niet op, en als ouders het toe staan doen we het ook met hun aan de hand.
Alleen als de moeder ziet dat ze de tram moet halen en zegt tegen kind dat het moet gaan rennen, en het weigert omdat het niet op het cement mag staan. En het ook gewoon niet doet, het gaat dan op in de angst.

Je kan van een stoornis spreken als er regelmatig overdreven wordt gereageerd in bepaalde situaties. Als angst zo'n grote rol gaat spelen dat alles, er door wordt beheerst. Het staan dan in de weg van een normaal leven.

Veel mensen met dwangneuroses vinden het vreselijk dat ze verplicht handelingen moeten uitvoeren, dat ze altijd te laat komen bij afspraken omdat ze 10 keer moeten controleren of een deur dicht zit.

Het is moeilijk om aan te geven wanneer het een stoornis is, ik denk dat wanneer het je leven beheerst en dingen in de weg staat je dan kan spreken van een stoornis.