Lees het etiket!

INHOUD
Wat is duurzame consumptie ?
Verpakkingen
Schoonmaakproducten
Wasmiddelen
Bestellingen en informatie


WAT IS DUURZAME CONSUMPTIE ?
Duurzame consumptie of eco-consumptie verwijst naar milieugericht gedrag van de verbruiker. Het komt erop aan de aarde voor toekomstige generaties leefbaar te houden. Duurzame consumptie streeft daarom naar een minimale milieuvervuiling. De consument houdt hier rekening mee bij de aankoop van een product, het gebruik en de uiteindelijke verwijdering van het afval.
Reclame verwijst steeds vaker naar het milieu om consumenten tot kopen te verleiden, met slogans als "beschermt het milieu", "ecologisch" en "natuurlijk". Het is als consument echter erg moeilijk om de juistheid van de reclameslogans te beoordelen.

COFACE, de Confederatie van Gezinsorganisaties in de Europese Unie wil met deze brochure een leidraad geven aan de gezinnen die hun steentje willen bijdragen tot de kwaliteit van het leefmilieu. Deze brochure illustreert dat het mogelijk is om "meer ecologisch verantwoord" verpakkingen, schoonmaakproducten en wasmiddelen te consumeren zonder aan levenskwaliteit in te leveren.
Soms volstaat het om enkele gewoonten te veranderen en om minder, maar beter te verbruiken. Zo kan men bijvoorbeeld zo weinig mogelijk wegwerpproducten kopen. In heel wat gevallen zal door milieubewust te consumeren ook geld bespaard worden.

Lees deze brochure, en houd ze bij de hand. Deze informatie kan u helpen wanneer u voor duurzame consumptie van verpakkingen, schoonmaakproducten en wasmiddelen kiest!



VERPAKKINGEN
Verpakkingen veroorzaken in onze wegwerpmaatschappij een belangrijk afvalprobleem. Ze belanden vaak snel bij het huishoudelijk afval. Momenteel wordt huishoudelijk afval voornamelijk gestort of verbrand. Het storten van afval maakt grond voor tientallen jaren onbruikbaar en kan een ernstige bedreiging vormen voor grondwaterwinning. Door de verbranding van afval kunnen giftige gassen vrijkomen. Zelfs wanneer deze van de uitwasemingen gescheiden worden, blijven er nog giftig as, slakken en afvalwater achter. Reden genoeg om even stil te staan bij het verpakkingsprobleem. Hierna volgt een kort overzicht van enkele verpakkingsmaterialen en hun milieu-effecten, en concrete tips om als gewone consument aan de oplossing van het verpakkingsprobleem mee te werken.
Papier en karton

Voor de productie van papier en karton wordt hout gebruikt. Hout is een hernieuwbare grondstof. Een aangeplant bos heeft echter nooit dezelfde natuurlijke rijkdom als een natuurlijk woud. Tijdens de productie van papier wordt een aanzienlijke hoeveelheid water verbruikt en verontreinigd. Papier- en kartonafval zijn biologisch afbreekbaar, dit wil zeggen dat ze door de werking van de natuur volledig afbreken in het milieu. Wat nog belangrijker is: ze zijn perfect recycleerbaar. Het afval kan opnieuw gebruikt worden als grondstof voor dezelfde of andere hoogwaardige toepassingen. Wanneer men de materialen opnieuw in omloop brengt in andere toepassingen met een lagere waarde, zoals tentoonstellingspanelen gemaakt van drankkartons, gaat het om een soort nep-recyclage: er zijn voor dit soort doeleinden voldoende andere materialen beschikbaar.

Glas

De grondstoffen voor het maken van glas zijn zand, soda en kalk. Ze zijn in grote hoeveelheden aanwezig. Er wordt echter ook flink wat energie gebruikt om glas te produceren. Glas vergaat niet, maar veel glazen verpakkingen kunnen herbruikt worden. Oud glas is bovendien perfect recycleerbaar tot nieuw glas van dezelfde kwaliteit.

Metalen

Aluminium
Het maken van aluminium kost zeer veel energie en is erg vervuilend voor lucht en water. De winning van bauxiet, het erts waaruit aluminium word gemaakt gebeurt meestal erg milieuonvriendelijk. Aluminium wordt vaak gebruikt als folie, in diepvriesverpakkingen, soms voor drankblikjes, spuitbussen,... Aluminium vergaat niet, maar het is perfect recycleerbaar. Het komt erop aan over een goed ophaalsysteem te beschikken.

Blik
Blik wordt gemaakt van staal, soms met een laagje tin. De productie veroorzaakt veel schadelijke stoffen. Blik wordt gebruikt voor de verpakking van conserven, voor de meeste drankblikjes en voor spuitbussen. Blik is recycleerbaar, maar daarbij gaat het tin soms verloren.

Kunststoffen of plastics

Plastic is voornamelijk van aardolie gemaakt. Het maken kost veel energie en veroorzaakt veel chemisch afval. Omdat deze milieukosten niet doorgerekend zijn in de prijs, is plastic als goedkoop alternatief andere verpakkingsmaterialen gaandeweg gaan vervangen. Het grote probleem is dat plastic in de natuur niet afbreekbaar is. Het kan 400 jaar duren voor een plastic zakje verdwijnt. Zelfs zogenaamd bio-degradeerbaar plastic wordt slechts in deeltjes afgebroken die voor de mens niet zichtbaar zijn. Dit wil echter niet zeggen dat ze uit het milieu verdwijnen! Recyclage is enkel voor sommige plasticsoorten haalbaar, voor andere is de kwaliteit van het gerecycleerd product niet goed genoeg om het voor dezelfde toepassing te gebruiken. Op plastic verpakkingen staat tegenwoordig vaak aangeduid om welk materiaal het gaat. Hierna volgen de meest voorkomende verpakkingsplastics:

PE (Polyetheen) en PP (Polypropeen)
Deze twee soorten plastic veroorzaken bij de productie de minste lucht-en watervervuiling, ze vragen de minste energie en ze zijn recycleerbaar.

PET (Polyetheentereftalaat)
Er is veel energie nodig om PET te produceren. Maar de lucht- en waterverontreiniging zijn beperkt. PET kan goed gerecycleerd worden.

PS (Polystyreen)
De productie van deze kunststof vraagt veel energie en zorgt voor veel luchtvervuiling. Een belangrijke toepassing is piepschuim, dat technisch gezien gerecycleerd kan worden.

PVC (Polyvinylchloride)
In tegenstelling tot de meeste plasticsoorten gebeurt PVC-productie niet voornamelijk op basis van aardolie, maar door de winning van chloor uit zout. Het productieproces is bijgevolg zeer vervuilend. Ook als afval kan PVC een probleem vormen.

PC (Polycarbonaat)
Het productieproces van polycarbonaat gebruikt zeer giftige stoffen, heeft veel energie nodig en veroorzaakt chemisch afval. Bijgevolg is het erg vervuilend. Recyclage van deze kunststof is mogelijk.

Gemengde materialen

Verpakkingen die bestaan uit laagjes van verschillende materialen (bijvoorbeeld drankverpakkingen uit karton, plastic en aluminium) zijn moeilijk te recycleren. Het is praktisch alleen haalbaar de gerecycleerde materialen te verwerken tot andere toepassingen met een lagere waarde, maar het is de vraag of dit altijd zinvol is.


Wat kan ik concreet doen?

Milieubewust inkopen is voor een belangrijk deel "verpakkingsbewust inkopen". Daarom deze nuttige wenken voor een duurzaam verbruik:

1) Mijn eerste keus is altijd een onverpakt product.
- Bepaalde groenten en fruitsoorten hebben reeds hun eigen jasje, en hebben bijgevolg geen extra verpakking nodig.
- Ik neem mijn eigen grote boodschappentas mee naar de winkel, zo spaar ik plastic draagtasjes uit.

2) Als er toch verpakking nodig is, kan ik zelf het volume van de verpakkingen die ik koop beperken.
- Ik verkies niet voorverpakte goederen of producten die ter plaatse versneden worden (fruit, groenten, vlees, kaas). Voorverpakte producten lijden immers vaak aan "oververpakking". Daarom verkies ik ook verse seizoenteelt boven diepvriesproducten of conserven.
- Fruit en groenten die ik zelf moet wegen stop ik in één zakje, de etiketjes kleef ik naast elkaar.
- Ik verkies één grote verpakking boven vele kleine portieverpakkingen: ik kan zelf mijn portie fruitsap of yoghurt in een herbruikbaar bekertje overgieten en niet elk koekje heeft een apart jasje nodig.
- Ik koop liever een product met één laag verpakking in plaats van meerdere. Er zijn bijna geen producten die dit nodig hebben.
- Ik koop geconcentreerde producten. Niet-geconcentreerde producten hebben meer volume en meer verpakking.
- Ik kies voor navulverpakkingen.
- Ik verpak voedsel in herbruikbare dozen en niet in folie. Zo veroorzaak ik geen extra wegwerpverpakking.

3) Vervolgens komen producten met statiegeldverpakking.
Statiegeld garandeert me dat de verpakkingen herbruikt worden. Dit is een betere oplossing dan recyclage, want waarom nieuwe flessen maken als we net zo goed de oude kunnen herbruiken? Voor drankverpakkingen zijn er voldoende mogelijkheden met statiegeld, zodat ik geen eenmalige drankverpakkingen meer hoef te kopen. Een gewone glazen statiegeldfles is echter zwaar en tamelijk breekbaar. Een lichtgewicht glazen fles of een lichte, onbreekbare en herbruikbare kunststoffles (een herbruikbare PET-fles of een tot 100 keer herbruikbare PC-fles) is dus handiger.

4) Er zijn enkel wegwerpverpakkingen, wat nu?
- Ik neem bij voorkeur een materiaal dat goed recycleerbaar is: papier, karton, glas. Deze materialen zijn te verkiezen boven eenmalige kunststof verpakkingen, maar het opnieuw gebruiken van verpakkingen is natuurlijk nog beter.
- Tweede keus zijn materialen die in de toekomst op grote schaal gerecycleerd kunnen worden: PP, PE, PET en eventueel aluminium.
- Andere verpakkingsmaterialen, zoals PVC, piepschuim en verpakkingen die uit een combinatie van materialen bestaan kan ik beter vermijden. Ik verkies een verpakking die uit één materiaal bestaat of uit materialen die eenvoudig uit elkaar te halen zijn. Daarom weiger ik blisterverpakkingen (karton met plastic erom heen), brikverpakkingen (karton, plastic en aluminium), of andere combinaties van plastic met papier of aluminium. Bekende voorbeelden zijn de drankkartons, chipszakken en spuitbussen.
- Ik koop zo weinig mogelijk blikjes. Veel van wat in blik verpakt is, kan ik vaak ook als verse seizoenteelt, in glazen potten of gedroogd krijgen.

5) En wat met het afval?
Het is van het grootste belang om weldoordacht met verpakkingsafval om te springen. Hierna volgen enkele concrete wenken:
- Herbruikbare verpakkingen laat ik niet bij het vuilnis belanden: ik breng ze terug naar de winkel.
- Ik sorteer mijn verpakkingsafval.
- Recycleerbaar afval gooi ik niet weg, maar breng ik naar een verzamelpunt. Gescheiden inzameling is immers de enige manier om recyclage mogelijk te maken.
- Aan wegwerpverpakkingen kan ik zelf een nieuwe bestemming geven: voedingspotjes, opbergdozen, bloempotten, vuilniszakjes enz... , dit is beter dan ze zomaar weg te gooien. Ik ben me er wel van bewust dat dit het verpakkingsprobleem niet oplost. Ik kan bijvoorbeeld niet al mijn lege yoghurtpotten als opbergdozen gebruiken, en een plastic draagtas belandt via mijn vuilnisbakje uiteindelijk toch op de vuilniswagen.
- Klein gevaarlijk afval houd ik van het andere afval gescheiden. Ik geef het mee met de selectieve ophaling.
- Ik verbrand nooit zelf afval: bij de verbranding van bijvoorbeeld plastic kunnen giftige stoffen vrijkomen.
- En bovenal: ik vergeet nooit het eerste gebod: af-val zoveel mogelijk voorkomen!



SCHOONMAAKPRODUCTEN
Schoonmaakproducten vormen een belangrijke bron van "onzichtbaar" chemisch afval. Via de afvoer komen ze in het riool en in de waterlopen of het zuiveringsslib terecht. Er zijn alternatieve schoonmaakproducten op de markt, die op korte tijd biologisch afbreken in de natuur, maar er bestaan ook een paar handige tips om minder milieuvervuilend schoon te maken.
1. Hoe minder product ik gebruik, hoe minder ik het milieu belast:
- Ik gebruik daarom een zo klein mogelijke hoeveelheid.
De dosering van schoonmaakproducten is erg belangrijk: ieder gebruik ervan belast het milieu, en door overbodig gebruik doe ik dit nog eens extra. De dosering zoals ze op de verpakking staat is altijd ruim voldoende, en ik kan het ook eens met wat minder proberen. Veel schuim betekent niet steeds een beter resultaat.
- Ik gebruik alleen een schoonmaakproduct als het echt nodig is.
De meeste oppervlakken in huis kunnen gewoon met een natte doek of stofdoek gereinigd worden. Eventueel kan ik echte zeep (ook wel groene of bruine zeep genaamd) gebruiken. Alleen oppervlakken die echt glanzend moeten worden kan ik hiermee niet behandelden, maar hiervoor kan een gewoon handafwasmiddel al wonderen doen.

2. Ik ben voorzichtig met speciale schoonmaakproducten:
Producten zoals kauwgomreinigers, roestreinigers, koffievlekreinigers en ovenreinigers zijn vaak geconcentreerde vormen van een zuur, bleekmiddel of oplosmiddel. Ze zijn niet alleen erg duur, maar ook gevaarlijk voor de mens en belastend voor het milieu. Ik vermijd vooral producten die ammoniak of chloorbleekwater bevatten. Beide stoffen kunnen gevaarlijke gassen afgeven. Bleekwater is trouwens een desinfectiemiddel, geen schoonmaakproduct!

3. In plaats van een hele reeks speciale en dure schoonmaakproducten, heb ik de volgende goedkopere basisproducten nodig:
- echte zeep (ook wel bruine of groene zeep genoemd), eventueel een fosfaatvrije allesreiniger waarmee de meeste dingen in huis, ook grote oppervlakken kunnen schoongemaakt worden.
- voor hardnekkige vlekken poedervormig schuurmiddel zonder bleek-middel, bleekwater of geurmiddel. Het goedkoopste schuurpoeder is dubbelkoolzure soda (natriumbicarbonaat), ook zuiveringszout of maagzout genoemd. Vloeibare schuurmiddelen maken minder krassen, maar bevatten meer milieu-onvriendelijke bestanddelen.
- eenvoudig afwasmiddel, bij voorkeur op plantaardige basis.
- zwak en ongevaarlijk zuur zoals azijn of citroenzuur (azijn nooit mengen met zeep, ze heffen elkaars werking op). Schoonmaakazijn is sterker en minder duur dan keukenazijn.
- bij de drogist verkrijgbare huishoudsoda (natriumcarbonaat). Let wel op bij het gebruik want dit is een irriterend product!
- alcohol (gedenatureerde ethanol, te koop bij de drogist).
- schuurspons, zeem, borstel, gummihandschoenen.
- gootsteen-plopper (zuignap).

4. Met dit basispakket ga ik de volgende situaties te lijf:

- een verstopte gootsteen of afvoerpijp:
De speciale producten bestaan meestal uit gevaarlijke bijtende soda; ik kan ze beter niet gebruiken. Ik probeer eerst de verstopte afvoer door te prikken of de prop los te duwen. Hiervoor zijn speciale metalen werktuigjes in de handel. Als dit niet helpt, probeer ik het met een gootsteenplopper.
Om verstoppingen te voorkomen plaats ik een klein metalen zeefje op de afvoer. Ik kan, als er problemen zijn, een handvol sodakristallen in de afvoer strooien en ze voorzichtig doorspoelen met heet water.

- de afwas:
De afwas kan ik het beste doen met producten op basis van echte zeep. Aangekoekte pannen zet ik op het vuur met wat water en huishoudsoda. Dit kan echter niet met aluminium pannen: deze moeten met een schuursponsje schoongeschuurd worden.

- meubelen:
Stofdoeksprays en meubelsprays kan ik beter niet gebruiken, niet alleen omwille van hun inhoud, maar ook omdat ze in spuitbussen verpakt zijn. Stof afnemen gaat het best met een vochtige zeemvel, eventueel met wat zeep. Houten meubelen houd ik vlek- en kringvrij door ze af en toe in te wrijven met lijnolie of teakolie. Lederen meubelen maak ik schoon met een vochtig doekje met gedistilleerd water.

- glas, spiegels, tegels:
Speciale spiegel- en ruitenreinigers bevatten mengsels van vloeibaar afwasmiddel en alcohol. Ik kan ze beter niet gebrui-ken en ze vervangen door een mengsel van keukenazijn en lauw water (half/half). Wanneer ik hiermee een oude plantenspuit vul, kan ik ze als verstuiver gebruiken. Om eerst een vettige aanslag te verwijderen gebruik ik sop van echte zeep. Tenslotte gebruik ik een natuurzeem voor het drogen.

- baden en wasbakken:
Bad- en wasbakreinigers zijn vooral bedoeld om kalkvlekken te verwijderen. Voor dunne kalkaanslag is gewone keukenazijn de beste en goedkoopste oplossing. Ik laat even inweken en schrob daarna met een borstel de kalk weg. Ruwe aanslag op wastafels en tegels kan ik veilig wegschuren met bakpoeder. Desnoods kan ik er een beetje echte zeep aan toevoegen. Op marmer mag ik nooit azijn of een ander zuur gebruiken, omdat het er dof van wordt.

- ontkalken van wasmachines, strijkijzers en koffiezetapparaten:
Ik laat het strijkijzer af en toe stomen met water waaraan een scheut azijn is toegevoegd. Ook het koffiezetapparaat laat ik met een dergelijke oplossing doorlopen. Daarna laat ik zuiver water doorlopen om de azijnsporen te verwijderen. De wasmachine laat ik tweemaal per jaar draaien op het spoelprogramma met een halve liter azijn in het wasmiddelbakje.

- de vloer:
Speciale vloerreinigers zijn overbodig. Ik gebruik een sopje met echte zeep en lijnolie.

- glanzende oppervlakken:
Zeep is het meest milieuvriendelijke schoonmaakproduct. Ik kan het gebruiken voor vrijwel alle gladde oppervlakken: tegels, kunststof, wastafels, het toilet. Zonodig gebruik ik een borstel. Enkel voor glanzend geverfde oppervlakken is zeep niet geschikt, hiervoor gebruik ik beter een afwasmiddel op plantaardige basis.

- het toilet:
Normaal gezien is regelmatig onderhoud met de borstel en echte zeep voldoende. Met een borstel, warm water en een scheut gewone keukenazijn kan kalk verwijderd worden zonder dat een apart middel nodig is. Voor hardnekkige bruine aanslag kan ik azijn een hele nacht laten inwerken. Ik gebruik in geen geval chloorbleekwater: het is onzin dat een toilet pas proper zou zijn als het naar bleekwater ruikt. Ik gebruik ook geen WC-blokjes: ze reinigen, noch ontsmetten en zijn erg milieuonvriendelijk. Ook chemische luchtverfrissers (al dan niet in spuitbussen) kunnen beter vermeden worden. Ik gebruik een alternatief voor deze kunstmatige luchtverfrissers: ik zorg voor een goede verluchting en koop lavendelzakjes of lavendelolie die voor een natuurlijke geur zorgen. Ook het aansteken van een lucifer kan onaangename geurtjes verwijderen.

- zilver en koper:
Speciale dompelvloeistof voor zilver lost het laagje zwart geworden zilver op. Dit soort product bevat milieuschadelijke bestanddelen en kan ik beter niet gebruiken. Ook koperpoets is weinig milieuvriendelijk. Een mengsel van alcohol en zeepsop is zowel voor koper als zilver een goede oplossing. Een andere mogelijkheid is zilver of koper afbleken met een mengsel van warm water met een zuur zoals azijn of citroensap. Ik kan er ook het metalen keukenaanrecht mee oppoetsen.

- de oven en het fornuis:
Ik reinig deze zonder spuitbus: een alternatief is een plantensproeier gevuld met zeep, huishoudsoda en warm water. Ik reinig oven en fornuis steeds zo snel mogelijk na gebruik: het is beter vuil niet te laten aankoeken, anders wordt het moeilijk om het met niet-agressieve middelen te verwijderen.

- tapijt en textielbekleding:
Vloeibare tapijtshampoos bevatten meestal giftige chemische stoffen. Ik probeer vlekken eerst met huishoudsoda of bloem te verwijderen. Voor hardnekkige vlekken gebruik ik een mengsel van keukenazijn en warm water. Ik kan ook een gewoon afwasproduct proberen.

- ontsmetten van het huis:
Ontsmettende (desinfecterende) reinigingsmiddelen bevatten een aantal agressieve vluchtige stoffen. Ik gebruik ze niet, want ik weet dat echt ontsmetten voor vloeren of aanrecht volstrekt overbodig is. Huishoudbacteriën kunnen immers absoluut geen kwaad en hoeven niet te worden verdelgd. Ik gebruik beter huishoudsoda en heet water om het huis zo proper mogelijk te maken.

- verdelgen van insecten:
Insectenverdelgers in de handel bevatten erg giftige stoffen. Bovendien kan een gaas deze beestjes buitenhouden. Als ze toch binnendringen, kan ik tegen de meeste insecten een oplossing van azijn gebruiken. Ook motteballen gebruik ik niet. Ze zijn immers zeer giftig en verspreiden giftige dampen in mijn kleerkast. Een goed alternatief zijn lavendel- of thijmzakjes, twee geuren waar deze beestjes een hekel aan hebben. Door wollen kledingstukken half augustus eens flink te luchten en de kasten schoon te maken, kunnen motte-eitjes verwijderd worden vóór ze uitkomen.




WASMIDDELEN
Net als schoonmaakproducten, zijn wasmiddelen belangrijke vervuilers van rivieren. Wie alternatieve wasmiddelen koopt, wast minder milieuvervuilend. Er zijn ook enkele voor iedere consument gemakkelijk te volgen basistips.
1) Hoe minder wasmiddel ik gebruik, hoe minder ik het milieu belast:

- Geen enkel wasmiddel is onschadelijk voor het milieu. Milieubesparend wassen begint met zo weinig mogelijk wasmiddel te gebruiken per wasbeurt.
- Ook het aantal keren dat ik was is van belang. Ik beperk het aantal wasbeurten door slechts volle trommels te wassen. Dit betekent 4 tot 5 kg wasgoed voor gewone stof en 2 tot 3 kg voor wol of delicate weefsels. Soms is een wasbeurt niet nodig, en zijn kledingstukken weer voldoende fris door ze eens goed te luchten.
- Met een geconcentreerd wasmiddel kan ik ongeveer twee keer zoveel wassen als met dezelfde hoeveelheid van een "ouderwets middel". Dit spaart verpakking, milieuverontreinigende vulstof (sulfaat) en gewicht in mijn boodschappentas. Ik er let wel op geen te grote dosis te gebruiken!
- Hoe zachter het water, hoe minder wasmiddel ik nodig heb. Ik doe navraag bij mijn waterdistributiemaatschappij naar de waterhardheid en houd er bij de dosering van het wasmiddel rekening mee.

2) Ik geef mijn wasgoed de ruimte om de bewegen in de trommel:

Om goed te wassen, moet wasgoed nog enige bewegingsruimte hebben in de trommel. Ik overlaad daarom mijn toestel niet, en laat hiervoor steeds een handbreedte aan de bovenkant van de trommel vrij.

3) Ik gebruik het kortst mogelijke wasprogramma:

Hoe vuiler het wasgoed, hoe langer het wasprogramma dat nodig is. Alle waspoeders zijn de laatste jaren zoveel krachtiger geworden dat voorwassen in de meeste gevallen niet meer noodzakelijk is. Door erg vuile was enkele uren te laten inweken in warm water wordt ook een beter wasresultaat verkregen. Voorwassen doe ik alleen bij extra vuil wasgoed. In de meeste gevallen volstaat een hoofdwasprogramma.

4) Ik kies geen te hoge temperatuur:

De huidige waspoeders zijn zo krachtig dat wassen boven de 60° enkel voor erg vuile was nodig is. Het loont zeker de moeite om dit uit te testen, want ik bespaar 25% energie.

5) De keuze van een wasmiddel:

Wasmiddelen bevatten vier groepen van ingrediënten: wasactieve stoffen, enzymen, bleekmiddelen en additieven. De volledige ingrediëntenlijst is belangrijk als ik een milieuvriendelijker wasmiddel wil kopen:
- wasactieve stoffen
Zij zorgen ervoor dat het water gemakkelijk in de stof kan dringen en het vuil losgeweekt kan worden. Echte zeep is de meest ecologische keuze. Zeep heeft echter als nadeel heel gevoelig te zijn voor hard water: door de verbinding van zeep met de kalk in het water kan een vettige neerslag op het wasgoed en in de machine ontstaan. Veel wasmiddelen bevatten in plaats van gewone zeep detergenten. Deze synthetische zepen zijn krachtiger, maar ook veel schadelijker voor het milieu dan echte zeep. Meestal zijn ze gemaakt uit aardolie. Petrochemische detergenten zijn echter zeer slecht afbreekbaar en uiterst giftig. Detergenten op basis van plantaardige oliën verliezen veel sneller hun giftigheid. Tenslotte zijn er suikerdetergenten of eiwitdetergenten, die snel en volledig biologisch afbreekbaar zijn. De beste keuze is dan ook een wasmiddel op basis van zeep of een andere biologisch afbreekbare stof van plantaardige oorsprong.
- enzymen
Dit zijn stoffen die vlekken van eiwitten, vetten en andere organische stoffen kunnen verwijderen. Ze werken het best tussen 30° en 40°, zodat ze toelaten om was op lagere temperaturen schoon te krijgen. Enzymen worden goed in de natuur afgebroken.
- bleekmiddelen
Dit zijn waskrachtversterkers die de natuurlijke vergeling van wit linnen voorkomen en kleurstofhoudende vlekken kunnen verwijderen. Waspoeders werken met bleekmiddelen op basis van zuurstof. De meeste waspoeders gebruiken natriumperboraat als bleekmiddel, maar deze stof vergiftigd waterlopen. Het is ook belangrijk er rekening mee te houden dat deze bleekmiddelen pas goed werken bij hoge temperaturen, dit wil zeggen vanaf 60°. Het heeft bijgevolg geen zin ze te gebruiken voor wasbeurten op lagere temperaturen. Daarom is het best een waspoeder te kopen waarbij het bleekmiddel apart kan worden toegevoegd. De zon is nog steeds het beste bleekmiddel, maar uit milieustandpunt kan ook natriumpercarbonaat als hulpmiddel door de beugel.
- wateronthardende stoffen
Zij verhogen de efficiëntie van een wasproduct, dat normaal door de aanwezigheid van kalk in het water aan waskracht verliest. De meeste wasmiddelen gebruikten tot voor kort schadelijke fosfaten als waterontharder. Nu worden ze vaak vervangen door andere stoffen. Enkel soda, zeoliet en citraat zijn, uit milieuoogpunt, waardige alternatieven.
- additieven
Deze stoffen die toegevoegd worden aan wasmiddelen kunnen zeer uiteenlopende eigenschappen bezitten. Een aantal hiervan zijn overbodig en bovendien sterk verontreinigend: optische witmakers, vulstof (sulfaat), chemische kleur- en geurstoffen. Enkel geurstoffen zijn nuttig, maar uitsluitend deze op basis van plantaardige oliën kunnen door de beugel.

6) Een paar extra suggesties om milieuvriendelijker te wassen:

Ik koop een "modulair" wasmiddel.
Wasmiddelen waarbij de basisingrediënten afzonderlijk verpakt zijn, laten me toe te doseren naargelang mijn behoefte aan bijvoorbeeld bleekmiddel of waterontharder. Hierdoor vermindert de hoeveelheid vervuilende stoffen die ik gebruik om te wassen.

Ik koop geen kleding die naar de droogkuis moet.
Droogkuisen gebeurt met behulp van giftige chemische stoffen in plaats van water. Wanneer de kledingstukken uit natuurlijke materialen (katoen, zijde) gemaakt zijn, kan ik proberen ze voorzichtig met de hand te wassen met behulp van pure zeep.

Ik gebruik een alternatief voor stijfselspray.
De meeste spuitbussen met stijfselspray bevatten bijtende, gevaarlijke stoffen. Een goed alternatief is een hervulbare verstuiver, met een mengsel van een lepel bloem en een liter water.
Ik gebruik geen wasverzachter.
Wasverzachters zijn detergenten die zich als een film op het textiel afzetten en het zacht doen aanvoelen. Ze bevatten middelen die niet afbreekbaar zijn in het afvalwater.
De was buiten drogen is de beste oplossing om wasgoed soepel te houden. Wanneer de stugheid van wasgoed veroorzaakt wordt door kalkneerslag, moet de hardheid van het water aangepakt worden. We vermeldden reeds eerder welke ontharders aanvaardbaar zijn.

Ik koop bij voorkeur wasmiddelen in poedervorm.
In een vloeibaar wasmiddel zijn alle ingrediënten reeds opgelost in water. Dit voorkomt problemen bij de oplosbaarheid van het middel, en het kan bijgevolg voor het wassen op lage temperaturen (40°-60°) gebruikt worden. Een vloeibaar wasmiddel bevat nauwelijks bleekmiddelen, maar anderzijds bevatten vloeibare wasmiddelen in verhouding 2 tot 4 keer meer wasactieve stoffen en zijn ze daarom milieu-onvriendelijker dan poeders.

7) Enkele tips voor vlekken!

Vlekken behandel ik zo snel mogelijk, dan zijn ze het makkelijkst te verwijderen. Zeep en lauw water kunnen een wasbeurt overbodig maken! Ik gebruik in geen geval vlekkenwaters zoals wasbenzine, tri en tetra, die zeer schadelijk zijn voor mens en milieu. De meeste vlekken kan ik wegwassen door een beetje pure zeep en warm water op de stof aan te brengen vooraleer de wasmachine aan te zetten. Dit geldt voor vuile kragen en manchetten, en de meeste andere niet-kleverige vlekken.

- eiwithoudende vlekken
Ei, melkproducten, chocolade, bloed, ...laten zich gemakkelijker verwijderen met koud dan met warm water. Eventueel laat ik ze even inweken in koud water met bij de drogist verkrijgbare ossegalzeep. Ik gebruik in geen geval een bleekmiddel, het heeft bij deze vlekken een omgekeerd effect.
- kleefstoffen en harsen
Hars, lijm, kauwgom, nagellak, restanten van stickers, ... krab ik zoveel mogelijk weg. Eventueel laat ik ze eerst stollen in de diepvriezer. Wat er na het afkrabben overblijft dep ik met alcohol (ethanol).
- plantaardige, gekleurde vlekken
Vlekken van fruit, groenten, koffie, wijn, mosterd of gras probeer ik meteen uit te spoelen met ossegalzeep en koud water. Daarna kan ik ze bleken met niet chloorhoudende bleekmiddelen zoals citroensap of azijn.
- suikerhoudende vlekken
Deze vlekken krab ik zoveel mogelijk weg. Ik kan ze ook vóór de wasbeurt behandelen met heet water en pure zeep.
- vet
Lipstick, mascara, huishoudolie, bakvet, zalf, motorolie, kaarsvet, ... krijg ik met gewoon wassen meestal weg. Ik kan ze eventueel eerst laten inweken in warm water met ossegalzeep. Hardnekkige vlekken kan ik behandelen met alcohol. Kaarsvet kan ik uitstrijken met het strijkijzer op absorberend papier.
- inkt
Inktvlekken dep ik met alcohol, ik spoel na en ik kan eventueel nableken met azijn.
- modder
Moddervlekken laat ik eerst drogen, dan wrijf ik ze af en was het kledingstuk. Eventueel kan ik nabehandelen met alcohol.
- potlood
Deze vlekken probeer ik zo warm mogelijk te wassen.
- roest
Roestvlekken behandel ik met citroensap en daarna geef ik het textiel een gewone wasbeurt.
- roet
Roetvlekken bestrooi ik met talkpoeder of maïzena om de vlekken daarna zoveel mogelijk weg te borstelen. Daarna week ik het kledingstuk in vooraleer het gewoon te wassen.
- schoensmeer
Deze vlekken schraap ik eerst zoveel mogelijk af, daarna behandel ik de stof met alcohol.
- lichte schroeivlekken
Schroeivlekken kan ik eventueel bleken met azijn of citroensap.
- spinazie
Spinazievlekken wrijf ik af met een rauwe aardappel, vervolgens was ik de stof in warm zeepsop.
- waspoederresten
Achtergebleven waspoeder borstel ik af na het drogen of spoel ik opnieuw met een niet te volle wasmachine. Waspoederresten kunnen te wijten zijn aan overdosering van wasproduct of aan het overladen van de wasmachine.
- transpiratievlekken
Deze vlekken was ik zo warm mogelijk. Witte kringen kan ik deppen met alcohol.


OPGELET !

Lees aandachtig de gebruiksaanwijzing en waarschuwingen op het etiket, zeker wanneer er op de producten een gevaarsymbool (zwart symbool op oranje achtergrond) aangebracht is. Vaak moet u opletten dat u een product niet inslikt, inademt, in contact brengt met uw huid, ogen of slijmvliezen.

[Iessie]

moet ik echt weten? haha

[Atjeuh]

dus?

daar heb ik geen tijd voor

[niemand]

dus.........

[MissDuplex]

ja... leuk

[Iessie]

where is the samenvatting van 2 woorden?? xx