Dan overlijdt je moeder...( Of vader )

Een jongen van ongeveer 15 jaar heeft net zijn moeder verloren aan een ziekte.. Ik 'ken' de jongen, heb hem paar keer gesproken en heb vandaag gehoord dat zijn moeder is overleden

Zelf denk ik ook wel eens in wat voor een diep gat je terrecht komt wanneer een van je ouders overleden is. Ikzelf heb geen vader, dus in mijn geval heb ik alleen een moeder. Mijn famillie woont in Polen. Wanneer mijn moeder zou doodgaan zou ik waarschijnlijk in een pleeggezin terrecht komen. Fijn . Ik ken wel pleeggezinnen waar de sfeer helemaal top is, waar de pleeg kinderen en de kinderen van de familie zelf zich gewoon één familie voelen, maar dat komt niet echt vaak voor. Maar ja, het blijft nog altijd een pleeggezin...

Mijn moeder had vorige week ontzettende buikpijn, ze gilde door het huis dat ik een ambulance moest bellen. Je schrikt je dood, je doet maar wat ze zegt. Meestal begin je ook van alles te denken, soms het allerergste...

Ik zou het vreselijk vinden denk ik wanneer ik er alleen voor kom te staan...

Wat vinden jullie, denken jullie hier ook wel eens over na, of is een van jullie ouders overleden?..

Pff...

[Sanne]

Mijn vriend heeft zijn vader verloren toen hij 17 was en daar heeft hij nog heel erg veel verdriet van. Ik moet er niet aan denken. Het is al vreselijk om een van je beste vrienden te verliezen en kan me niet voorstellen hoeveel verdriet ik dan wel niet zou hebben als het een van mijn ouders zou zijn.

[Headliner]

dat had ik met mn broer
ik viel ook in een heel diep gat, zo erg dat ik er ook meteen een einde aan wilde maken (scheelde echt niet veel)
maar ik ben eruit geklommen, maar soms heb ik ook nog het gevoel dat ik er niet uit kom zeg maar, dat ik iemand heb om me te steunen.. dan ga ik vaak naar mn moeder, want zij was er natuurlijk ook kapot van
en ik had ook echt een hechte band met hem, het is niet zo dat ik elke dag ruzie met hem had, we waren echt op elkaar aangewezen
en ik geloof er ook echt in dat hij daar boven zo af en toe naar me kijkt en ik denk echt dat ie trots op me zal zijn, tenminste.. zo WIL ik het

edit: toen was ik 13

Oorspronkelijk geplaatst door sanne1811
Mijn vriend heeft zijn vader verloren toen hij 17 was en daar heeft hij nog heel erg veel verdriet van. Ik moet er niet aan denken. Het is al vreselijk om een van je beste vrienden te verliezen en kan me niet voorstellen hoeveel verdriet ik dan wel niet zou hebben als het een van mijn ouders zou zijn.

Ben het helemaal met je eens sanne!!!
Veel sterkte Jennifer!!!

[thali]

Het is nu vooral belangrijk dat je hem goed opvangt, Jennifer. Zoek hem eens op, ga bij hem langs op de verjaardag van zijn vader, op Kerst, nieuwjaar, ... dat zijn dagen dat het gemis alleen nog maar groter wordt.
Je mag je wel niet teveel gaan opdringen of hem nu veel opzoeken en dan volgende maand bijna niet. Probeer het te spreiden...

Ik heb het eigenlijk (bijna) zelf meegemaakt. Vorig jaar, 2 december, vlak voor de kerstexamens, de dag erna hadden we partieel examen wiskunde, de dag erna begonnen de echte examens. 't Was op een dinsdag. Die ochtend waren we met de hele klas naar crematie geweest van de mama van een meisje uit mijn klas. Normaal ben ik zeer onverschillig, ik zal niet vlug met mijn gevoelens naar buiten komen. Maar ik besefte maar al te best dat het net zo goed een van mijn ouders kon zijn en ik heb die ochtend geweend.
Ik kwam die avond thuis na school, 't was kwart over vier of zo. Mijn mama kwam me tegemoet in de gang. Ze vertelde me dat mijn papa, die is onderhoudsman/klusjesman in een scholencomplex, onder een muur was terechtgekomen. Ze wist niet hoe het met hem was, het enige wat ze me kon vertellen is dat hij met loeiende sirenes is weggebracht.
De muur was rot, en bij het afbreken (weghalen van de tegels), was hij ingezakt. De muur was kapotgevallen op zijn rug.
Hij heeft enorm veel geluk gehad, enkel een gebroken enkel en water in zijn been.
Maar wat er dat moment door me heen ging, het is echt onbeschrijfelijk...

ik heb mijn beiden ouders nog, maar iemadn in m'n klas heeft geen vader meer.
m'n opa en oma van vaders kant waren op mijn vaders 16e dood...

Mijn vader heeft zelfmoord gepleegt toen ik zes was. Tja... ik heb wel een paar adresje waar ik heen kan als mijn moeke de pijp uit gaat. Dus echt zorgen maak ik me niet.

ik wil daar niet over nadenken ik wil eerst dat mijn pa lekker van zijn pensioen kan gaan genieten over 10 jaar, en dat me ma lekker met hem leuke dingen kan doen als ze beginnen te dementeren zal ik er pas vrede mee hebben als ze als gelukkige mensen overlijden

[AMF]

Oorspronkelijk geplaatst door The Phit
ik wil daar niet over nadenken ik wil eerst dat mijn pa lekker van zijn pensioen kan gaan genieten over 10 jaar, en dat me ma lekker met hem leuke dingen kan doen als ze beginnen te dementeren zal ik er pas vrede mee hebben als ze als gelukkige mensen overlijden

same here..

Ik moet er niet aan denken zonder mn ouwelui en broertjes te leven..ik heb zovaak ruzie met ze gehad maar kan stiekem ECHT niet zonder ze.

Oorspronkelijk geplaatst door AMF
same here..

Ik moet er niet aan denken zonder mn ouwelui en broertjes te leven..ik heb zovaak ruzie met ze gehad maar kan stiekem ECHT niet zonder ze.

wil OOK broertjes en zusjes

Ik begin al bijna te janken als ik eraan denk een van m'n ouders kwijt te raken...Ik zou echt niet weten wat ik zonder ze moet! Ik heb het in mijn directe omgeving ook zien gebeuren met een collega die door een ongeval om het leven is gekomen. Haar dochter heeft ook bij ons gewerkt. En als ik zie door wat voor een hel zij gaat..ieks *kippenvel*

ik mag der niet aan denke!! tzou vreselijk zijn! ik zit der soms wel op te bokken enzo, heb wel vaak ruzie met m'n zus... mr als je der over nadenkt, ik heb echt de allerliefste ouders en zus!!

Ik ben mijn moeder verloren toen ik 7 was, ik weet dus nog aardig veel van haar en kwam daarna in een periode dat ik haar heel er nodig had. Maar ik ben er toch bovenop gekomen, mede doordat ik nu een super lieve stiefmoeder heb die inmiddels een gewone moeder voor me is geworden (ik noem dr natuurlijjk niet mama ofzo maar toch)
Het lijkt me echt heel echt kloote om nu ook nog mijn vader te verliezen...
Maar je leert er wel mee leven...ik bedoel je doet er niks aan, je kan er jaren over treuren maar als je gewoon doorgaat met je leven komt het ook wel goed.
Er zijn zeker ook wel momenten dat ik denk jeetje was ze er nog maar of dat ik haar ontzettend mis...ik ga daarom ook super vaak naar de begraafplaats, dat is echt een troost voor mij. Verder zoek ik ook wel andere uitlaten, zoals gedichten schrijven of erover praten met iemand die dr ook wel wat van af weet, of die mij heel goed kent.

Mijn vader ging dood toen ik 14 was. Hij was al tien jaar depressief, op 13 februari 1999 ging hij van huis weg en kwam niet meer terug. Op de 17e heeft een duiker van de brandweer zijn lichaam opgedoken uit de rivier dichtbij ons huis. Het was ontzettend klote en nu nog steeds wel eigenlijk. Maar het gaat elke dag een beetje beter (met wat uitzonderingen, heb soms echt even weer een dal)..

Ik háát het gewoon dat andere meiden (en jongens) in mijn omgeving wel een vader hebben die er altijd is. Die op hun trouwdag is, op de geboortedag van hun eerste kind..
Hij heeft Tijs (Tyskie) nooit gekend en dat vind ik heel erg.

Oorspronkelijk geplaatst door bloempjuh
Mijn vader ging dood toen ik 14 was. Hij was al tien jaar depressief, op 13 februari 1999 ging hij van huis weg en kwam niet meer terug. Op de 17e heeft een duiker van de brandweer zijn lichaam opgedoken uit de rivier dichtbij ons huis. Het was ontzettend klote en nu nog steeds wel eigenlijk. Maar het gaat elke dag een beetje beter (met wat uitzonderingen, heb soms echt even weer een dal)..

Ik háát het gewoon dat andere meiden (en jongens) in mijn omgeving wel een vader hebben die er altijd is. Die op hun trouwdag is, op de geboortedag van hun eerste kind..
Hij heeft Tijs (Tyskie) nooit gekend en dat vind ik heel erg.

Dat laatste heb ik ook heel erg, door iedereen om me heen krijg ik alleen maar meer behoefte aan een moeder, die heb ik nu ook wel maar die band met haar is niet zo goed als banden die ik om me heen zie. Vriendinnen kunnen het overal overhebben met haar moeder en ik heb da tniet, dat mis ik altijd wel

Ik word hier echt verdrietig van... sterkte allemaal .

[frox]

Oorspronkelijk geplaatst door Amneris
Ik word hier echt verdrietig van... sterkte allemaal .