Ik ben zo verdrietig

[LoeLoe]

Ik heb vanavond een gesprek met me vader gehad (of jah gesprek..hij dwong me onderhand tot dat gesprek)..ennuh.

Hij gaat zijn huis verkopen. Me leven lijkt net een soap. Ik kan niet geloven wat er allemaal in me leven gebeurt. Ik ben er zo ontzettend verdrietig over. Ik kan het tegen niemand vertellen, want niemand snapt hoe de situatie is..ik weet het de halve tijd zelf ook niet meer.

Het enigste wat ik kan doen is heel erg veel janken..ik weet neit waar ik heen moet, ik weet niet hoe mijn leven er over een week uit ziet en waar ik over een week woon. Ik weet alleen dat me vader het nu echt meent. En ik ben zo verdrietig...ik voel me zo onmachtig. Ik ben de situatie niet meer baas en dat doet me zó ontzettend veel pijn, onbeschrijfbaar. Het enigste wat ik kan doen, is huilen. Heel veel huilen, tot me tranen op zijn.

Ik wil echt niet meer..echt niet. Ik vind het zo gemeen wat hij met me doet. En ik kan er niks tegen doen. Ik kan alleen maar toezien dat hij me leven kapot maakt. Ondanks dat ik tegen hem zeg dat hij op moet houden, blijft hij maar doorgaan. Ik wil zo graag dat ie me met rust laat, dat hij uit me leven verdwijnt, hij maakt me zo erg kapot en bang voor de rest wat in mijn leven nog moet komen. Maar tegelijkertijd mag ik geen medelijden hebben van mezelf, omdat iemands anders problemen veel erger zijn dan de mijne. Ik wil weg hier, ik wil met alles stoppen, ergens overnieuw beginnen. Maar het kan niet. Het kan gewoon niet, hoe graag ik dat ook wil.

Ik wil gewoon ergens zijn waar hij niet is, waar hij me met rust laat. Ik kan niet beschrijven hoe verdrietig ik ben nu..het is zo erg. Ik kan alleen maar huilen en bang zijn op wat er nog komen gaat, wat hij nog meer gaat doen. En ik kan het niet stoppen en dat doet zo'n pijn. Laat hem alsjeblieft ophouden. Vanbinnen ben ik helemaal gebroken, ik voel niks meer. Ik wil gewoon niet meer...

Kop op,

Ookal is het allemaal klote,
en stort je wereld in
onthou wat je gelooft
en hou de moed erin.

k zou het ook ff niet weten,
aangezien ik ook je situate niet ken.

ik zou het idd niet weten, maar ik zou geen domme dingen gaan doen

[DarkSilence]

Ik weet natuurlijk niet precies je situatie en je zal daar wel bewust voor gekozen hebben et niet precies uit te leggen. Maar als ik et zo hoor gaat et beste van je leven nog komen, kop op! Echt zie dingen helder in, tis nu even klote natuurlijk. Maar je wordt echt nog wel gelukkig!En je mag best medelijden hebben met jezelf, dat zou iedereen doen, maar blijf daar niet in hangen, want daar wordt je niet vrolijk van. Ennuh, ik weet niet of dit ook in jou situatie geld, maar vaak helpt et om even je gevoel opzij te zetten en nuchtir naar de mogenlijkheden te kijken, om vervolgens de beste te kiezen. En als je denkt dat je er absoluut niet meer uitkomt, bedenk dan hoevaak mensen dat hiervoor al gedacht hebben en dat iedereen doorleeft en er toch weer uit komt. Nouja, sterkte! Ik hoop dat je snel weer een beetje opgeknapt bent.

[LoeLoe]

Nou..dit waren mijn gevoelens gisteren dus, na dat gesprek. Ik heb ut meteen van me afgeschreven om er maar vanaf te zijn. En nou gaat het allemaal wel weer een beetje, het dringt nu echt pas goed tot me door wat er de komende week allemaal gaat gebeuren en wat ik moet doen.

Maar nog steeds snap ik niet dat vandaag de dag dit soort dingen kunnen gebeuren. Ik snap het echt niet. En ik zal het nooit snappen. Maar ik kan er niet zomaar ineens mee stoppen en ut allemaal maar opgeven enzow want er zijn zoveel mensen die niet wille ndat ik dat doe.

Op korte termijn zal ik wel weer terugverhuizen naar mijn moeder, al weet ik dat dat nie tvoor lang zal zijn omdat ik dat nooit ga volhouden. Maar er is nu even geen andere oplossing. En wanneer er wel een andere oplossing okmt, zal ik die met beide handen aan pakken.

Het enigste wat ik van hem vroeg was rust in mijn leven, na 16 jaar. Ik dacht dat ik die rust bij hem had gevonden, maar dat heb ik verkeerd gedacht, want het is niet zo. Het enige wat ik wil is rust. En dat duurt nog zo lang. En elke keer moet ik maar op dingen gaan hopen, waar vervolgens niks van terecht komt. Elke keer weer word ik teleurgesteld door kleine dingen, maar dat zorgt er wel voor dat die dingen zich ophopen, en ophopen. En dat het probleem weer steeds erger gaat worden. En dat wil ik niet.

Nou jah ik zal maar moeten afwachten wat er de komende tijd gaat gebeuren, en ik denk dat ik het allemaal maar een beetje langs me heen moet laten gaan, zodat ik het me niet teveel ga aantrekken. Want dan word ik serieus helemaal gek. Ik kan alleen maar wachten op dit moment denk ik...

heej.

euhm. weet je mo. ik dnek dat je idd dr goed aan doet nu snel naar je moeder te gaan verhuizen. en weer naar zon stichting te gaan en op jezelf moet gaan wonen. even weg van je pa je ma van alles. en ik zou dr niet te lang mee wachten. bel des noods morgen al. maar zorg dr voor dat dr iemand is die je gaat helpen. hiet ga je alleenmaar nog verder mee aan stuk.

ahh ik zoek echt de goeie woorden maar het lijkt net of ze me niet te binnen willen schieten:s..naja voor een dagje afleiding kun je altijd komen dat weet je en als ik iets voor je ken doen let me know plz.

wel goed dat je het maar direct van je af geschreven hebt,

Nou jah ik zal maar moeten afwachten wat er de komende tijd gaat gebeuren, en ik denk dat ik het allemaal maar een beetje langs me heen moet laten gaan, zodat ik het me niet teveel ga aantrekken. Want dan word ik serieus helemaal gek.

Lijkt me ook beter dat je dat dan maar gaat doen,
Helemaal gek worden lijkt me niet zo'n goed idee.

Me=droogkloot

hey loeloe,
ik weet niet hoe de situatie precies is bij je vader thuis, dat hij je leven kapot maakt en je nooit met rust laat enzo. Ik heb wel een idee,maar zal daar maar niet over beginnen...
Het is in ieder geval goed dat je alles wat je denkt en voelt effe snel van je afschrijft hier, dat lucht altijd op als je je verhaal kwijt kan. Maar omdat wij allemaal niet weten wat er precies allemaal speelt, kunnen we je niet erg helpen, alleen dingen als kop op, later wordt het wel weer beter, ga zo snel mogelijk bij je moeder wonen en later op jezelf, zodat je eindelijk rust hebt. En trek je alles niet te veel aan en probeer er niet te veel over na te denken, anders wordt het je straks nog te veel en gaat het helemaal niet meer goed. Als praten met je vader niet helpt (dus aan hem uitleggen hoe je over hem denkt en hoe je je voelt door hem), dan zou ik gewoon zo min mogelijk meer naar hem luisteren, want als je niet met iemand kan praten dan heb je er niks aan. Hou nog effe vol meid, en ik hoop dat het snel nog beter met je gaat

[LoeLoe]

Dankjewel voor de lieve en hartverwarmende reacties.
Jullie zijn liev

Jouw verhaal heeft mij erg geraakt en ik snap ook niet dat zulke dingen nog kunnen gebeuren. Ik wens je veel sterkte

Originally posted by LoeLoe
Ik heb vanavond een gesprek met me vader gehad (of jah gesprek..hij dwong me onderhand tot dat gesprek)..ennuh.

Hij gaat zijn huis verkopen. Me leven lijkt net een soap. Ik kan niet geloven wat er allemaal in me leven gebeurt. Ik ben er zo ontzettend verdrietig over. Ik kan het tegen niemand vertellen, want niemand snapt hoe de situatie is..ik weet het de halve tijd zelf ook niet meer.

Het enigste wat ik kan doen is heel erg veel janken..ik weet neit waar ik heen moet, ik weet niet hoe mijn leven er over een week uit ziet en waar ik over een week woon. Ik weet alleen dat me vader het nu echt meent. En ik ben zo verdrietig...ik voel me zo onmachtig. Ik ben de situatie niet meer baas en dat doet me zó ontzettend veel pijn, onbeschrijfbaar. Het enigste wat ik kan doen, is huilen. Heel veel huilen, tot me tranen op zijn.

Ik wil echt niet meer..echt niet. Ik vind het zo gemeen wat hij met me doet. En ik kan er niks tegen doen. Ik kan alleen maar toezien dat hij me leven kapot maakt. Ondanks dat ik tegen hem zeg dat hij op moet houden, blijft hij maar doorgaan. Ik wil zo graag dat ie me met rust laat, dat hij uit me leven verdwijnt, hij maakt me zo erg kapot en bang voor de rest wat in mijn leven nog moet komen. Maar tegelijkertijd mag ik geen medelijden hebben van mezelf, omdat iemands anders problemen veel erger zijn dan de mijne. Ik wil weg hier, ik wil met alles stoppen, ergens overnieuw beginnen. Maar het kan niet. Het kan gewoon niet, hoe graag ik dat ook wil.


Ik wil gewoon ergens zijn waar hij niet is, waar hij me met rust laat. Ik kan niet beschrijven hoe verdrietig ik ben nu..het is zo erg. Ik kan alleen maar huilen en bang zijn op wat er nog komen gaat, wat hij nog meer gaat doen. En ik kan het niet stoppen en dat doet zo'n pijn. Laat hem alsjeblieft ophouden. Vanbinnen ben ik helemaal gebroken, ik voel niks meer. Ik wil gewoon niet meer...

Hmm dit klinkt bij erg bekend in de oren, alleen is het niet mijn vader. Is het alleen het feit dat het huis wordt verkocht of is er meer aan de hand? Dit hoef je mij niet te antwoorden, maar is handig om voor jezelf duidelijk te hebben.
Verder, hou je niet in, huil wanneer je moet huilen. Maak zo duidelijk mogelijk dat je het er niet mee eens bent dat je het niet meer wilt en of accepteert, en schrijf je in voor huizen, kamers, appartementen.
Ook al zijn het kleine dingen het zijn stappen vooruit, kom voor jezelf op, en vergeet niet dat je rechten hebt en dat jouw rechten jou sterk maken.

succes en sterkte,

[LoeLoe]

Okay ik ben het nu dus echt helemaal zat met hem.

Vandaag kwam ik uit school, en ik had om 4 uur een afspraak met de maatschappelijk werker. Tot mijn grote verbazing was mijn pa thuis. Dus ik heb hem meegenomen naar de maatschappelijk werker. En wat hebben we daar zitten doen? Anderhalf uur lopen ruzie maken...over niks

Het komt erop neer dat ie niet meer van plan is om voor dingen te betalen die ik in me leven nodig heb (school, eten, kleding) en dat ik het lekker allemaal zelf mag uitzoeken, dat me moeder een hoer is, dat ik en me zusjes een groot ongeluk zijn en ga zo maar door.

Ik moet over een paar weken weer terug naar de advocaat en ik hang hem eraan. Werkelijk elke cent die ik van hem kan krijge, zal ik lospeuteren. En daarna kan ie in de stront zakken, net als hij nu met mij doet.

Ik weet het, het klinkt hard. En misschien dat een aantal mensen zullen denken van: Jaja dat zeg je nu wel maar dat doe je niet. Maar hij heeft me gewoon zoveel pijn gedaan, en vandaag ook weer. Ik kan niks anders doen dan janken, terwijl de rest van me leven ook door moet gaan. En dat is zo verdomd moeilijk.

Ik wil na dit alles gewoon niet meer dat hij nog deel uit maakt van mijn leven, ik ga het zelf inrichten zoals ik het wil, maar dan zonder hem. Ik wil gewoon niks meer met hem te maken hebben, hij's een grote zakkenwasser, meer niet.

Hopelijk komt het allemaal goed uiteindelijk.
Veel sterkte in ieder geval

Originally posted by LoeLoe

Ik moet over een paar weken weer terug naar de advocaat en ik hang hem eraan. Werkelijk elke cent die ik van hem kan krijge, zal ik lospeuteren. En daarna kan ie in de stront zakken, net als hij nu met mij doet.

Dat had je toch al geprobeert ofzo? of dat was je van plan,
(toen je een keer heel boos was weer?)
(ik weet ff nie meer hoe ut zat )

Kan het niet vaak genoeg zeggen maar
Sterkte , iig

aww LoeLoe

das echt kut

Alles wordt echt wel beter joh! Zolang je nu maar geen stomme dingen doet ok?
Sterkte