Wie kent dat gevoel?

14 July 2004, 21:49

dat je even alles van je af wil hebben, door gewoon alles waar je mee zit eruit te gooien, maar eigenlijk weet je niet aan wie je het moet vertellen en omdat je het niet kwijt kan wordt je allemaal verdrietiger.

Saarah · 14 July 2004, 21:58

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door NEONardo
dat je even alles van je af wil hebben, door gewoon alles waar je mee zit eruit te gooien, maar eigenlijk weet je niet aan wie je het moet vertellen en omdat je het niet kwijt kan wordt je allemaal verdrietiger.

Heb ik ook wel soms... Gelukkig heb ik 1 iemand aan wie ik veel (eigenlijk zo goed als alles) aan kwijt kan, gewoon door het simpele & belachelijke feit dat ik haar eigenlijk niet kén...
Het is een meisje van mijn leeftijd dat aan de andere kant van het land woont. Maarrr, ook door het feit dat ik haar niet ken, durf ik heel veel tegen haar zeggen. Ze lacht me niet uit, en moesten we ooit ruzie krijgen, kan ze het toch tegen niemand van m'n vriendenkring zeggen, want niemand ként haar... Klinkt wrs belachelijk, en alsof ik geen sociaal leven heb, maar ik vind het veel moeilijker om zoiets tegen vriendinnen te vertellen, omdat zij me écht kennen, én omdat zij het aan iemand anders van m'n vriendenkring zouden kunnen vertellen...
Ik praat ook heel moeilijk (tegen iedereen; m'n ouders, vrienden, vriendinnen, ...). Mede daarom vind ik het gemakkelijker om soms m'n hart tegen een onbekend iemand te kunnen uitstorten.

Maar ik heb soms dingen die ik tegen een bepaald iemand wil vertellen, maar die ik gewoon niet dùrf vertellen. Dan blijf ik er mee zitten, en zelfs als ik het dan tegen iemand ander vertel, wil ik het nog altijd tegen die 1ne speciale persoon vertellen (maarrr durf ik het dus niet

).

15 July 2004, 11:04

constant, veelal omdat ik mensen zoek die het gezever niet alleen aanhoren, maar mogelijk ook nog kunnen begrijpen. En die vind je niet zo makkelijk.

mensen die luisteren zijn zeldzaam, mensen die begrijpen, zijn onvindbaar.

15 July 2004, 12:10

ik heb alles hier op t forum gepleurt toen

en heeft me wel gruwlijk veel geholpen door alles op te schrijven

en ik heb mensen waar ik alles tegen kan vertellen, en dat ook gewoon doe. en die helpen me ook geweldig, en ze weten ook dat als ze ergens mee zitten, dat ze het ook altijd tegen mij kunnen zeggen als ze het kwijt willen..

LoeLoe · 15 July 2004, 15:05

Af en toe heb ik ook weleens van die momenten.
Dan zit ik met iets .. maar eigenlijk kan ik er met niemand over praten en vind ik dat ik het echt zelf uit moet zoeken.

Gister bijvoorbeeld. Ik had diplomauitreiking. Dat betekent het einde van alles. Van je opleiding, van je vertrouwde school, de klas waar je 3 jaar bij in hebt gezeten en van alles en nog wat mee hebt meegemaakt, zelfde geldt voor je mentor.

En daar moest ik gister dus 'ineens' afsstand van doen. En daar ben ik al zo'n held in.. van afstand nemen

Toen ik eenmaal afscheid van iedereen nam daaro, kreeg ik van verschilende mensen een knuffel en een bemoedigend klopje...ik moest echt vechten tegen me tranen.. jah op dat soort momenten kan ik heel emotioneel worden.

In de auto terug naar huis vonden me pa en zijn vriendin me verdacht stil.. maar ik zat vol met gevoelens en emoties. Eenmaal in bed gisteravond barstte ik in tranen uit.. nu is het gevoel wat lichter geworden gelukkig.

Maar dit was een voorbeeld van iets dat ik voel.. maar dat ik niet zomaar aan iemand kan vertellen.. omdat het iets van mezelf is en dat eigenlijk alleen ik in me eentje kan verwerken.

Chrizlybeer · 15 July 2004, 15:59

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door electricity
ik heb alles hier op t forum gepleurt toen

hehe

Suepahfly · 15 July 2004, 17:45

idd

maar ik zal elec eens nadoen, want eigenlijk heb ik er nu ook wel zin in...

DUS waar zal ik beginnen?
Wel dus ik heb de laatste maanden een geweldige relatie met men vriendin, en in het begin gingen we zeer veel weg naar fuiven enzo. Was zeer fijn,en toen kwamen de examens, dus ik mocht even niet zoveel weg.Ze vroeg toch om buiten te mogen,maar ik heb haar elke keer moeten teleurstellen...persoonlijk vond ik het niet leuk om telkens nee te moeten zggen,maar ik had haar gewaarschuwd dat ik even niet weg ging mogen. Ok,vond ze niet zo erg,ze begreep de situatie, en ik zei tegen haar dat we in de vakantie wel dikwijls genoeg weg zullen gaan.
Ondertussen is het al vakantie, en het lijkt alsof ik van men moeder nog minder weg mag gaan!

Ik zie haar elke week 2x,hoogstens 3, en dat vind ik nogal balen. En vantijd moet ik nog zaken afzeggen omdat het voor men moeder niet goed genoeg is(uitleg later).Dan bel ik haar om te zeggen dat ik weer niet kan komen.En vandaag zei ze dan:"alleeeeee,waarom niet?waarom niet? Komaan!?" en toen begon ze bijna te huilen...
Kan je geloven dat ik op zo'n momenten kapot ga vanbinnen dat ik haar zo moet teleurstellen?

Nu waarom ik niet weg mag gaan is ook zoiets...Men moeder is altijd geweest van het principe:als je er iets voor doet,mag je het doen. Dus vanavond is het parkpop. Ik had gevraagd of ik mocht gaan. "Tuurlijk" antwoordde men moeder, zolang ik vandaag maar wat werkte. Ik zeg ja ok, dat komt in orde.Sta ik vandaag vroeg op,geef de honden eten, de paarden, mest de stallen uit, kuis alles op, maak de tuin proper(hondenstront

), doe het onkruid weg...dat heeft me 5 gekost!
Komt men moeder thuis, en durft ze beweren dat ik NIETS heb gedaan! Voor haar is het nooit goed, ze is altijd onmiddelijk kwaad en voor haar kan je nooit iets goed doen.Resultaat:geen graspop.

En zo gaat het nu al jaren door aan een stuk,ik doe voor haar nooit iets goed, en dan zegt ze elke keer dat ik hier niet naar toe mag en daar niet naar toe mag...

ik ben het zo moe

Impressions · 15 July 2004, 18:31

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Chrizlybeer
hehe

Enig nut van deze reactie?

Chrizlybeer · 16 July 2004, 00:21

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door elvenkindje
Enig nut van deze reactie?

Ronduit: geen enkel

0Vera · 16 July 2004, 18:26

supahfly: heb ook zo'n moeder gehad, die heeft een groter probleem met zichzelf dan met jou.
Het zou weleens goed zijn haar te laten inzien dat het nergens op slaat jou zo gevangen te zetten. Waarom wil ze je zo graag thuishouden? Als ze geen goeie reden heeft, heb jij reden genoeg om gewoon te GAAN. en dat meen ik. Natuurlijk geeft het gedonder en ruzie, maar als jouw ouders inzien dat het HUN probleem wordt in plaats van het jouwe, dan zullen ze er ook wat aan gaan doen. Zorg ook dat je echt heel veel weg bent, anders word je wel gek als je thuis zit! En weet dat het echt heel erg vel gedonder gaat geven, maar als je dat er voor over hebt, en zeker weet dat je het verdient, zou ik er voor gaan.
succes en sterkte

20 July 2004, 15:05

ben het met Overa eens

29 August 2004, 01:10

ik zou niet meteen problemen gaan maken, maar eerst praten met je ouders. gewoon een keer zeggen hoe je met de situatie zit. de meeste ouders kunnen heel wat begrip tonen als je ze de situatie hebt uitgelegd, als dat niets helpt dan zou ik pas aan die andere optie beginnen.

14 July 2004, 21:49	#1
NEONardo Guest Berichten: n/a	Wie kent dat gevoel? dat je even alles van je af wil hebben, door gewoon alles waar je mee zit eruit te gooien, maar eigenlijk weet je niet aan wie je het moet vertellen en omdat je het niet kwijt kan wordt je allemaal verdrietiger.

15 July 2004, 15:05	#5
LoeLoe Geregistreerd op: 16 October 2000 Locatie: VenrayCity Berichten: 4.876	Af en toe heb ik ook weleens van die momenten. Dan zit ik met iets .. maar eigenlijk kan ik er met niemand over praten en vind ik dat ik het echt zelf uit moet zoeken. Gister bijvoorbeeld. Ik had diplomauitreiking. Dat betekent het einde van alles. Van je opleiding, van je vertrouwde school, de klas waar je 3 jaar bij in hebt gezeten en van alles en nog wat mee hebt meegemaakt, zelfde geldt voor je mentor. En daar moest ik gister dus 'ineens' afsstand van doen. En daar ben ik al zo'n held in.. van afstand nemen Toen ik eenmaal afscheid van iedereen nam daaro, kreeg ik van verschilende mensen een knuffel en een bemoedigend klopje...ik moest echt vechten tegen me tranen.. jah op dat soort momenten kan ik heel emotioneel worden. In de auto terug naar huis vonden me pa en zijn vriendin me verdacht stil.. maar ik zat vol met gevoelens en emoties. Eenmaal in bed gisteravond barstte ik in tranen uit.. nu is het gevoel wat lichter geworden gelukkig. Maar dit was een voorbeeld van iets dat ik voel.. maar dat ik niet zomaar aan iemand kan vertellen.. omdat het iets van mezelf is en dat eigenlijk alleen ik in me eentje kan verwerken. __________________ Tjah...

15 July 2004, 17:45	#7
Suepahfly Jopjopjopjopjopjop... Geregistreerd op: 7 September 2002 Locatie: Belgie Berichten: 3.784	idd maar ik zal elec eens nadoen, want eigenlijk heb ik er nu ook wel zin in... DUS waar zal ik beginnen? Wel dus ik heb de laatste maanden een geweldige relatie met men vriendin, en in het begin gingen we zeer veel weg naar fuiven enzo. Was zeer fijn,en toen kwamen de examens, dus ik mocht even niet zoveel weg.Ze vroeg toch om buiten te mogen,maar ik heb haar elke keer moeten teleurstellen...persoonlijk vond ik het niet leuk om telkens nee te moeten zggen,maar ik had haar gewaarschuwd dat ik even niet weg ging mogen. Ok,vond ze niet zo erg,ze begreep de situatie, en ik zei tegen haar dat we in de vakantie wel dikwijls genoeg weg zullen gaan. Ondertussen is het al vakantie, en het lijkt alsof ik van men moeder nog minder weg mag gaan! Ik zie haar elke week 2x,hoogstens 3, en dat vind ik nogal balen. En vantijd moet ik nog zaken afzeggen omdat het voor men moeder niet goed genoeg is(uitleg later).Dan bel ik haar om te zeggen dat ik weer niet kan komen.En vandaag zei ze dan:"alleeeeee,waarom niet?waarom niet? Komaan!?" en toen begon ze bijna te huilen... Kan je geloven dat ik op zo'n momenten kapot ga vanbinnen dat ik haar zo moet teleurstellen? Nu waarom ik niet weg mag gaan is ook zoiets...Men moeder is altijd geweest van het principe:als je er iets voor doet,mag je het doen. Dus vanavond is het parkpop. Ik had gevraagd of ik mocht gaan. "Tuurlijk" antwoordde men moeder, zolang ik vandaag maar wat werkte. Ik zeg ja ok, dat komt in orde.Sta ik vandaag vroeg op,geef de honden eten, de paarden, mest de stallen uit, kuis alles op, maak de tuin proper(hondenstront ), doe het onkruid weg...dat heeft me 5 gekost! Komt men moeder thuis, en durft ze beweren dat ik NIETS heb gedaan! Voor haar is het nooit goed, ze is altijd onmiddelijk kwaad en voor haar kan je nooit iets goed doen.Resultaat:geen graspop. En zo gaat het nu al jaren door aan een stuk,ik doe voor haar nooit iets goed, en dan zegt ze elke keer dat ik hier niet naar toe mag en daar niet naar toe mag... ik ben het zo moe __________________ I'm THE Bomb Disposal Expert If you see me running...try to keep up

16 July 2004, 18:26	#10
0Vera Lid Geregistreerd op: 24 February 2003 Locatie: Lelystad Berichten: 5.130	supahfly: heb ook zo'n moeder gehad, die heeft een groter probleem met zichzelf dan met jou. Het zou weleens goed zijn haar te laten inzien dat het nergens op slaat jou zo gevangen te zetten. Waarom wil ze je zo graag thuishouden? Als ze geen goeie reden heeft, heb jij reden genoeg om gewoon te GAAN. en dat meen ik. Natuurlijk geeft het gedonder en ruzie, maar als jouw ouders inzien dat het HUN probleem wordt in plaats van het jouwe, dan zullen ze er ook wat aan gaan doen. Zorg ook dat je echt heel veel weg bent, anders word je wel gek als je thuis zit! En weet dat het echt heel erg vel gedonder gaat geven, maar als je dat er voor over hebt, en zeker weet dat je het verdient, zou ik er voor gaan. succes en sterkte __________________ 2-4-04 21:51 Getrouwd met Sandraatje :)

15 July 2004, 11:04	#3
EternalShadow Guest Berichten: n/a	constant, veelal omdat ik mensen zoek die het gezever niet alleen aanhoren, maar mogelijk ook nog kunnen begrijpen. En die vind je niet zo makkelijk. mensen die luisteren zijn zeldzaam, mensen die begrijpen, zijn onvindbaar.

15 July 2004, 12:10	#4
electricity Guest Berichten: n/a	ik heb alles hier op t forum gepleurt toen en heeft me wel gruwlijk veel geholpen door alles op te schrijven en ik heb mensen waar ik alles tegen kan vertellen, en dat ook gewoon doe. en die helpen me ook geweldig, en ze weten ook dat als ze ergens mee zitten, dat ze het ook altijd tegen mij kunnen zeggen als ze het kwijt willen..

20 July 2004, 15:05	#11
Marijk. Guest Berichten: n/a	ben het met Overa eens

29 August 2004, 01:10	#12
Mastah Tinus Guest Berichten: n/a	ik zou niet meteen problemen gaan maken, maar eerst praten met je ouders. gewoon een keer zeggen hoe je met de situatie zit. de meeste ouders kunnen heel wat begrip tonen als je ze de situatie hebt uitgelegd, als dat niets helpt dan zou ik pas aan die andere optie beginnen.